خوش رقصي معاون اوباما براي اسرائيل با حمله به ايران

گروه بین الملل ـ قطعنامه ارائه شده از سوي دو تن از سناتورهاي امريكا در كنار اظهارات جو بايدن معاون اوباما در كنگره آيپك موجب شد كه سايت گلوبال پست از اينكه برخي به بهاي كسب جايگاه برتر در قدرت، تمايل دارند با لفاظي‌هايشان امريكا را وارد يك ميدان تجربه شده و شكست خورده جديد بكنند، واكنش نشان دهد.

به گزارش بولتن نیوز، در اين مقاله آمده است:

هفته آینده دهمین سالگرد حملۀ امریکا به عراق است، نقطۀ عطفی که به باور بسیاری از صاحبنظران علت اصلی شکست جورج دبلیو بوش در دورۀ ریاست جمهوری وی بوده است.

و برای بزرگداشت یک چنین روزی، چه راهی بهتر از قطعنامه دو حزبی که هفته گذشته توسط سناتور لیندزی گراهام و رابرت منندز پیشنهاد شد، و پیش نویس آن توسط لابی جناح راست اسرائیل یعنی آیپک تهیه شده است. دراین قطعنامه آمده که درصورت حملۀ اسرائیل به ایران–و نه در صورت حملۀایران به اسرائیل-ایالات متحده باید همه گونه"حمایت دیپلماتیک، نظامی، و اقتصادی" را برای اسرائیل فراهم کند.

در واقع ! گراهام و منندز پیشنهاد می کنند که اگر اسرائیل، به خودی خود، به ایران حمله کند- با حمایت قطعی کنگره - ایالات متحده باید وارد جنگی شود که می تواند اشتباهی به مراتب بدتر از شکست مفتضحانۀ بوش در عراق باشد.

چه چیزی باعث شده که حافظۀ جمعی ما - و یا دستکم حافظۀ جمعی برخی از رهبران ایالات متحده–به این زودی درس هائی ، که تصور می کردیم از عراق آموخته ایم را فراموش کند. یک سال پیش آنجا را به سختی ترک کردیم و با پایان دادن به حماقتمان در افغانستان ظرف 21 ماه آینده ، تعجبی ندارد اگر از ما بپرسند چرا واشنگتن می خواهد جنگ دیگری را ترتیب دهد تا بقیۀ امریکائی ها ، این کشور را در صلح و آرامش و مکان مناسبی برای امور دلپذیر بینند.

این نظامی گری نیست، رهبری غیر نظامی و مدنی هم نیست ، این کار کوبیدن بر طبل جنگ است . معروف است که رابرت گیتس وزیر سابق دفاع ، گفته هر کس پیشنهاد جنگ دیگری را در آسیا مطرح کند : "باید خود را به دکتر نشان بدهد." کنگره امریکا، چاک هیگل ، سناتور تازه قسم خورده را به خاطر اینکه در رابطه با ایران به اندازه کافی از اسرائیل حمایت نکرده به صلابه می کشد، و سپس جرأت کرده تا به او یادآوری کند که "او سناتور امریکاست نه سناتور اسرائیل!"

در مقابل، قطعنامه گراهام منندز، کنترل بخش مهمی از سیاست خارجی ایالات متحده را به دست اسرائیل می دهد، حق آغاز کردن جنگی که کار آمریکا را یکسره می کند. متاسفانه، جنگ طلبی در قبال ایران تنها به کنگره محدود نمی شود.

هفته گذشته جو بایدن ، معاون رئیس جمهور در نشست سالانۀ آیپک در واشنگتن ، با تاب و تبی جنگ طلبانه ظاهر شد. او اعلام کرد که ایالات متحده و اسرائیل، " برای جلوگیری ایران از دستیابی به سلاح هسته ای نوعی تعهد مشترک استراتژیک دارند" و این حرف مدام تکرار شد . بایدن گفت–"جلوگیری "-محاصره واشغال نه - "جلوگیری " !!!و با این جملهنتیجه گیری کرد: "و پرزیدنت اوباما بلوف نمی زند. او بلوف نمی زند."

نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل انتقادات ضد ایرانی خود را برای مخاطبان آیپک در تماسی تلفنی از اسرائیل مطرح کرد؛ جائی که تلاش می کرد تا در مدت باقیمانده تا سفر هفته آیندۀ اوباما به این کشور ، کابینۀ خود را تشکیل دهد. وی امیدوار است که اوباما در این سفر، برخلاف تمامی شواهد، موضع جنگ طلبانۀ نتانیاهو را تائید کرده و قول حمایت بدهد.

احتمالا هیچ کس، خواهان وقوع جنگ بین ایران و آمریکا نیست، اما آیا تعیین خطوط قرمز و تهدید به اقدام نظامی، آنهم در آستانۀ ورود به مذاکرات جدی با ایران بر سر جاه طلبی های هسته ای این کشور؛ موثر ترین استراتژی ما، و شرکای اروپایی مان در قبال ایران است ؟ چراغ خطر از مدت ها پیش در سراسر خاورمیانه به حالت هشدار درآمده است، فرقه گرایی افراطی که لبنان را نابود کرده ؛ بار دیگر سرپا شده و اینبار تهدید می کند که درگیری های شیعه و سنی فرا مرزی و بسیار گسترده تری را راه اندازی خواهد کرد.

ملک عبدالله، پادشاه اردن ، به درستی "هلال شیعی" را در منطقه تقبیح می کند و اینکه حملۀ آمریکا به عراق از ایران آغاز شده بود و از طریق بغداد و دمشق به جنوب لبنان رسید که تحت کنترل حزب الله است.

این هلال اکنون در حال فساد و گندیدن است، و این فساد تنها در سوریه نیست. جنگهای صلیبی مسیحی-یهودی علیه ایران هر لحظه می تواند مانند جرقه ای به انفجار کل منطقه بیانجامد. استان شرقی شیعه نشین عربستان سعودی ، که ذخایرنفت این کشور را در خود جای داده است، ممکن است در کنار بحرین به هرج و مرج کشیده شود. لبنان که پیش از این هم به خاطر گسترش جنگ داخلی سوریه، نا آرام بوده ، بار دیگر ممکن است به ورطۀ جنگ سالاری کشیده شود . در اردن و مصر، دو همسایۀ دیگر اسرائیل، با اکثریت جمعیت سنی مذهب ، درگیری های فرقه ای مشکل ساز نخواهد بود، اما هواداری از فلسطینی ها، احساسات ضد اسرائیلی می تواند زمینۀ مناسبی برای رشد القاعده و پسرعموهای سلفی اش فراهم سازد.

و این همه، بدون در نظر گرفتن اثر حمله به ایران، می تواند بر روی محموله های نفتی که از طریق تنگه هرمز منتقل می شود تاثیر بگذارد. اقتصاد ایالات متحده، که عاقبت دچار انقباص شد ، با افزایش قیمت نفت به سطح 2009 و یا بدتر ازآن بازمی گردد، اقتصادهای ریاضتی اروپا هم بسیار سریع تر از امریکا رو به افول خواهد گذاشت، و چه کسی می داند که این شرایط برای زنجیرۀ کشئرهای جنوب اروپا چه پیامدهای سیاسی در برخواهد داشت.

تصور این وضعیت برای رهبر جوان کره شمالی، کیم جونگ اون، هم فانتزی بدبینانه و بدیُمنی است ،کشوری با ارتش تهاجمی و فرصت طلبی که همواره به دنبالبهره جستن از چنین شرایط پر هرج و مرجی در آسیای غربی برای آغاز اقدام نظامی؛ راه اندازی اعتصابات در مناطق بی طرف یا پرتاب چند موشک به پایگاه های کرۀ جنوبی است که می تواند پاسخ آمریکا را نیز در پی داشته باشد

معاون رئیس جمهور، بایدن ، صادقانه به اوباما خدمت کرده و روشن است که جاه طلبی او همواره تحت کنترل بوده است . اما جاه طلبی به هر حال از جائی سر باز می کند. وی خود را غیر مستقیم مخالف نقطه نظرات تندروی هیلاری کلینتون نشان می دهد- هیلاری همواره از جنگ عراق ، تحولات آن و تحولات افغانستان حمایت می کرد–و در عین حال اظهارنظر "ما بلوف نمی زنیم " از سوی او در آیپک، تنها یک دلبری معمول از جناح راستِ هوادار اسرائیل برای جذب آرای آنها نبود ، بلکه تلاشی بود برای اینکه حسن نیت و تند روی خود را نشان دهد.

در همین حال، اوباما، باید به آنچه که از دورۀ خدمت او باقی می ماند فکر کند: دو جنگ باخته–و قضاوت نسل های آینده ، ازعراق و افغانستانی، که هر دو تحت رهبری او از نفس افتاد- نمونۀ مناسبی برای ستایش تاریخ نخواهد بود. بنابراین درگیری با ایران، که قرار است به دست او و با تصور غلط پیروزی سهل الوصول آغاز و پایان یابد ، مطمئنا مطلوب نیست

در همین حال، ایران در ماه ژوئن برای پیدا کردن جایگزین رئیس جمهور احمدی نژاد انتخاباتی در راه دارد، که عامل نا معلوم و مبهم دیگری را نیز به این ترکیب قابل احتراق می افزاید. می بینید که در حال حاضر مسائلی بسیار مهم تر و بدتر از توسعه سلاح های هسته ای توسط ایران هم وجود دارد.پس بیایید امیدوار باشیم که واشنگتن کاری نمی کند که ما آنها را تجربه کنیم.