رکوردداران حضور در انتخابات چه کسانی هستند؟

سیاسی- اسفند ماه جاری شاهد پایان یافتن دور اول مباحثات و منازعات انتخاباتی در کشور است. در این مرحله که می­ توان عنوان آن را «مرحله گمانه­ زنی ها» گذاشت، هر یک از جریان­ها، احزاب و شخصیت­های سیاسی و اجتماعی کشور، به فراخور اندک فرصتی، به بحث بر سر حضور یا عدم حضورشان در انتخابات ریاست جمهوری یازدهم پرداختند. اما در میان این شور و هیاهوی انتخاباتی، حضور "فراوان و مستمر” عده­ ای از سیاسیون کشور در ادوار مختلف انتخابات، به سوژه­ ای جالب و البته مهم برای رسانه­ ها تبدیل شده است؛ عده­ ای که در طول ۳۴ سال اخیر، حتی تا بیش از ۱۰ بار هم در انتخابات مختلف شرکت کرده­ اند.

به گزارش همه نیوز، در این بین اما برخی از رسانه­ ها وارد فضای تخریب و بی اخلاقی شده و ۲ جریان تخریبی گسترده را شکل داده و سازماندهی می­ کنند. جریان نخست موسوم به «پایِ ثابت های انتخابات»، سعی مذبوحانه­ ای در کم­رنگ کردن «ارزش حضور» در بزرگترین اتفاق کشور و زیباترین نماد مردمسالاری دینی، یعنی «انتخابات» را داشته و با برگزیدن تاکتیکِ «تمسخر و استهزاء»، بدنبال برچسب­‏‎زنی به چهره­ های شاخص سیاسی اجتماعی کشور می‌باشد؛ تا از اهمیّت و جلوه حضور مکرّر و مستمر شخصیت‌های فعّال برای شرکت در ادوار مختلف انتخابات بکاهد. چرا که این حضور بی­وقفه، مستمر و بعضاً متوالیِ برخی از چهره­ های فعّال در انتخابات گوناگون، مُهر تأییدی است که هر یک از آنان بر «حقانیّت جاویدان» انقلاب اسلامی و نظام مقدس جمهوری اسلامی می­ زنند و با این حضور کثیر و مستمر، "اعتماد به نفس”، "شجاعت”، "دردمندی”، "علم” و "تدبّر” خویش را نشان داده و بااعتقاد به تکلیف­، آزادی بیان، نظر و اعتقاد راسخ به مردم سالاری دینی، بی هیچ ترس و واهمه­ ای، خویشتن را به رأی و نظر آزادانه­ همه آحاد مردم می­ گذراند.

اما جریان دوم به عنوان مکمل جریان اول، تلاش دارد تا مسأله "حضور مکرر” برخی از چهره­های سیاسی در ادوار انتخابات را دلیلی بر «عدم اقبال مردم» به آنها و «رأی نیاوردن» ایشان، بیان کند. این جریان، با استفاده از تاکتیک «یأس آفرینی» و «سیاه نمایی» وضعیت چهره­های سیاسی فعّال در انتخابات پیش ­رو، سعی در تأمین اهداف توطئه­آمیز خود دارد. حال، ذکر چند نمونه و به­ بیانی "مثال نقض” بر گزاره موهوم این جریان، خود گویای کامل شوم و باطل بودنِ اهداف "جریان دوم تخریبی” در این دوره از انتخابات ریاست جمهوری، خواهد بود.

نمونه­ های داخلی که همه تحلیل­گران –از سلایق و طبایع گوناگون- بر آن اتفاق نظر دارند، پیروزی شگفت­ آور و باورنکردنی دو کاندیدا، در دو دوره زمانی حساس و از دو رویکرد گفتمانی کاملا متفاوت است. نمونه نخست، پیروزی سیدمحمد خاتمی در انتخابات ریاست جمهوری هفتم (۱۳۷۶) و نمونه دوم، پیروزی محمود احمدی­ نژاد در انتخابات ریاست جمهوری نهم (۱۳۸۴) می‌باشد. به اجماع قاطبه کارشناسان انتخابات، این دو شخصیت، هر یک در شرایطی به عرصه انتخابات ورود کردند که کم­ترین شانس یا احتمالی برای پیروزی داشته­ اند؛ اما تاریخ، گواه روشنی است بر اقبال وسیع و گسترده مردم به این دو.

نمونه­ های خارجی که در این نوع تیپ­ بندی قرار می­ گیرند نیز فراوانند؛  آبراهام لینکن، رونالد ریگان، جیمی کارتر و بسیاری دیگر، همگی شخصیت‌های شناخته شده سیاسی جهان هستند که در شرایط غیرقابل پیش بینی یا به­ اصطلاح در”ضریب احتمال پایین”، مورد اقبال عمومی قرار گرفته­ اند. افرادی چون لینکن و کارتر، سالها مکررا در انتخابات مختلف شرکت نموده­ تا سرانجام به پیروزی دست یافته­ اند.

گزارش پیش رو، اشاره­ ای کوتاه به این «۲ جریان سازمان­ یافته­ تخریبی» در فضای سیاسی این روزهای کشور دارد. همچنین، در آستانه ورود به دور دوم بحثهای انتخاباتی، یعنی «مرحله اعلام رسمی» کاندیداتوری، اعلام رسمی چند چهره­ سیاسی شاخص برای حضور قطعی در انتخابات ریاست جمهوری یازدهم را بهانه­ ای قرار دادیم تا مروری گذرا بر کارنامه­ حضور  مهم­ترین چهره­ های فعّال انتخاباتی در ۴ دهه­ اخیر ایران، داشته باشیم.

طی روزهای اخیر نیز ۳چهره­ شاخص، یعنی دکتر محسن رضایی (دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام)، منوچهر متکی (وزیر خارجه ناکام دولت دهم) و دکتر حسن سبحانی (نماینده مجلس شورای اسلامی) طی بیانیه ­هایی، کاندیداتوری خود را برای انتخابات ریاست جمهوری یازدهم، بصورت رسمی اعلام کرده­ اند.

رکورددار حضور در انتخابات، اکبر هاشمی رفسنجانی است