نگاهی به کم و کیف سی و یکمین جشنواره فجر

هبت اله شیری: آیین پایانی سی و یکمین جشن سینمای انقلاب اسلامی ایران برگزار شد و سیمرغ های بلورین صاحبان خود را شناختند. با نگاهی به فیلمهای حاضر در جشنواره و نیز آیین پایانی آن نکاتی چند ارائه می شود:

اول)جشنواره سی و یکم نشان داد که باید دیگر انتظارهایمان را از مسن تر ها کم کرده ،سراغ جوانان را بگیریم و همانطور که در بیانیه هیئت داوران نیز آمده است" بیشتر فیلمهای این دوره را جوانان پرشور و شیفته ای ساخته اند که دارند یاد می گیرند قصه های خوب بگویند و خوب قصه بگویند"، جوانانی که آمده اند تا ارتفاع سینمای ایران را بالاتر ببرند و مفاهیمی نو را در قالبهای زیبا به سینمادوستان ارایه دهند.

دوم) به طور حتم جشنواره سی و یکم ، آرمان سینمای انقلاب اسلامی در پرداخت به مفاهیم عالی گفتمان انقلاب اسلامی نبود اما بیشتر فیلمهای جشنواره امسال نگاهی تربیتی داشتند، تاکید بر نقش خانواده، نظام آموزشی و مسئولان فرهنگی از بارزترین نگاههای فیلمسازان این دوره بود، از گهواره ای برای مادر و نقش خانواده تا حوض نقاشی و عشق پاک و مقدس، از دهلیز و بخشش تا رسوایی و نگاه درست به روحانیت، از سر به مهر و نماز تا هیس و نقش خانواده و از بشارت به یک شهروند هزاره سوم و مسایل نوجوانان و مدرسه تا دربند و مسایل دانشجویان و دانشگاه و ... گویی کلام امام خمینی (ره) که سینما باید در خدمت تربیت مردم باشد را فیلمسازان جشنواره سی و یکم شنیده بودند.

سوم)البته نباید از فیلمهای جریان شبه روشنفکری در جشنواره امسال غفلت نمود و همانطور که دکتر حسینی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز اشاره کردند سینما به مثابه کلید پیشرفت باید به همت و غیرت و معرفت صاحبخانه ها از دسترس نااهلان دور بماند، علی رغم تلاش برگزار کنندگان ،فیلمهایی نیز در جشنواره حاضر بودند که تناسبی با گفتمان انقلاب اسلامی نداشته بلکه بر خلاف آن نیز بودند.

چهارم) برخی فیلمهای حاضر در جشنواره به رغم محتوای ارزشی خوب ، فرم خوبی نداشته و نتوانستند با مخاطب ارتباط برقرار کنند، زیباتر از زندگی انسیه شاه حسینی از آن جمله است، فیلم بر اساس زندگانی شهید حسین علم الهدی ساخته شده است و به یقین می توانست با بهره گیری از یک فیلمنامه بهتر، بازیگرانی تواناتر و ... نگاه جوانان بیشتری را به خود بطلبد، به نظر می آید مدیریت سینمایی باید حمایت فرمی و محتوایی جانانه تری از فیلمسازانی که قدم در راه اعتلای ارزشهای گفتمان انقلاب اسلامی بر می دارند، انجام دهد ( فیلم های دفاع مقدس جشنواره سی ام، روزهای زندگی شیخ طادی و ملکه باشه آهنگر نشان دادند که فرم و محتوا اگر در کنار یکدیگر در آید می تواند اثری فاخر به بار آورد.)

پنجم) هر مسابقه ای برندگانی خواهد داشت، اما نباید این مسئله باعث شود برخی نهادها و افراد بی انصافی کرده و همه خوبی ها را ندیده بگیرند و فقط انتقاد که چون فلان فیلم دیده نشد ،پس جشنواره ای بد داشتیم. هیئت داوران جشنواره امسال ( با حضور آقایان افخمی،دری، میرباقری ،شایسته ،صدرعاملی ،شورجه و فخیم زاده) ترکیبی از دیدگاهها و جریانهای فکری و فرهنگی متفاوت بود که این نشان دهنده آن بود که دبیر جشنواره به دنبال جهت گیری خاصی در جشنواره نبود)

ششم)برگزاری آیین پایانی نیز می توانست بیش از آنچه شاهد آن بودیم بهتر و منظم تر برگزار شود، سینما دوستان انتظار بیشتری از آیین پایانی جشنواره فیلم فجر دارند، ناهماهنگی های مجری و پخش نماهنگها، گروه موسیقی و نیز ناهماهنگی میهمانان و عکس یادگاری ها بر روی سن و ... مسایلی بود که با کمی دقت می توانست شب دلنشین تری را به ارمغان آورد.

هفتم)سال گذشته سینمای ایران، سال خوبی نبود و اتفاقاتی که در سینما رخ داد شایسته سینمای انقلاب اسلامی نبود، مسایلی که می بایست در جلسات مدیران سینمایی و فرهنگی دولتی و غیر دولتی طرح و حل می شد به بدنه سینما و سپس به جامعه سرایت کرد و نتیجه آن چیزی نبود جز دوری و قهر بیشتر مردم با سینما؛ سیمرغ های جشن سی و یکم را در حالی در آسمان سینمای ایران پرواز می دهیم که چشم به شگفتیهای بزرگ سینمای ایران داریم و امیدواریم در سال نوی سینمای ایران ، مدیران با همدلی یکدیگر و طی برنامه های راهبردی ، سینمای انقلاب اسلامی را به جایگاه رفیع و بلند خود در ایران و جهان برسانند.