از استعفای اعضای شورای بیعت تا نزاع بر سر تصدی وزارت کشور

به گزارش صفحه عربی بولتن نیوز، ساختار شکننده حکومت عربستان و هراس بیش از پیش این حکومت از موج بیداری اسلامی و هم زمانی آن با با مرگ شاهزادگان سعودی و رسوایی اختلاف در این خاندان، موجبات امیدواری معترضان در این کشور را فراهم آورد.

آل سعود از اواسط قرن هجدهم میلادی توسط عبدالعزیز بن عبدالرحمن بن فیصل به حکومت در عربستان سعودی دست یافت و تاکنون بر بخش‌هایی از شبه جزیره عربستان حکومت می‌کنند. 

دودمان آل‌سعود قدرت را از سال ۱۹۳۲ میلادی در کشور عربستان در دست دارد و نام کشور را منسوب به نام دودمان خود کرده‌است.

در عربستان ۷ هزار اعضاء دودمان سلطنتی آل‌سعود، به تمامی کشور و بیش از ۲۵ میلیون ساکنان آن حکم‌رانی می‌کنند. این گروه علاوه بر در دست‌داشتن تمامی امور حساس کشور، ثروت‌های نجومی حاصل از فروش نفت و گاز و تمامی امور کشور را بدون حضور هر گونه نهاد انتخابی و یا نظارت مردمی در اختیار خود گرفته‌اند.

«ملک عبدالله بن عبدالعزیز آل سعود» پادشاه سعودی هم اکنون 87 سال سن دارد و به دلیل بیماری های مختلف، هر لحظه احتمال مرگش وجود دارد.

همین امر باعث شده که از حدود یک سال پیش که شاهزاده «سلطان بن عبدالعزیز آل سعود» ولیعهد سعودی از دنیا رفت، رقابت و اختلاف میان شاهزادگان سعودی بر سر جانشینی ملک عبدالله روز به روز افزایش یابد.

تصدی وزارت کشور عربستان؛ جولانگاه اختلافات آل سعود

پس از مرگ ولیعهد بن عبدالعزیز فرزند وی محمد بن نایف به سمت معاون امنیتی وزارت کشور منصوب می گردد و از همین زمان شوق خود به ولایت عهدی را به نمایش می گذارد تا جایی که عبدالله بن عبدالعزیز پادشاه عربستان، محمد بن نایف را به عنوان وزیر کشور جدید تعیین کرده و احمد بن عبدالعزیز را عزل می کند.

بسیاری بر این باورند که نزاع میان بن نایف و وزیر سابق کشور از ضعف شخصيت احمد بن عبد العزيز نشات می گرفت كه تنها بر 20 درصد امور اين وزارتخانه مسلط بود و كنترل امور آن را در دست داشت و كنترل مابقي امور را در دست محمد بن نايف واگذارد كه نفوذ زيادي بر ملك عبد الله داشته و توانسته بود اختيارات بسياري در اين وزارتخانه از پادشاه عربستان به دست آورد.

احمد بارها تلاش كرد تا مانع نفوذ نايف در وزارت كشور شود اما هربار اين اقدام وي با ناكامي و شكست مواجه شد.

احمد و محمد نايف اختلاف نظري در سياست هاي اعمال شده توسط وزارت كشور نداشتند، بلكه اختلاف نظر آنها مربوط به نفوذ در اين وزارتخانه و گسترش حوزه قدرت خويش در آن بود و اين موضوع به شكلي ويژه در قضايا و قراردادهاي مالي منعقده توسط اين وزارتخانه مشاهده مي شود كه محمد بن نايف موفق شده بسياري از آنها را به سود خود تمام كند.

محمد بن نايف از زمان درگذشت پدرش، وليعهد سابق رژيم سعودي تاكنون موفق شده است، چندين قرارداد را به قيمت يك ميليارد دلار منعقد كند، در حالي كه احمد بن عبد العزيز تنها موفق شده يك قرارداد 50 ميليون دلاري منعقد كند. درحالي كه محمد بن نايف موفق شده ده ها عزل و نصب را در وزارت كشور انجام دهد، احمد بن عبد العزيز تنها توانسته ده دستور انتصاب را صادر كند.

علاوه بر این، برکناری شاهزاده احمد بن عبدالعزیز و انتصاب شاهزاده محمد بن نایف پس از آن صورت می گیرد که عربستان طی چند روز اخیر شاهد انفجار مشکوک دو دستگاه تانکر حامل سوخت و کشته و زخمی شدن دهها نفر در آن، آتش سوزی مهیب در هتل اینتر کونتیننتال و کشته شدن دو نیروی مرزبانی عربستان در کمینی در مرز مشترک با یمن بوده است.

اختلاف برای تصدی مهم ترین وزارت خانه داخلی عربستان سعودی تنها یک پرده از عمق اخلافات در میان خاندان حکومتی بی باشد و پرده دیگر آن در شورای بیعت نمایان گشت.

بی توجهی پادشاه عربستان به شورای بیعت و استعفای اعضای آن

شورای بیعت در سال 2006 به فرمان پادشاه عربستان تاسیس شد و وظیفه تعیین پادشاه و ولیعهد را در خاندان سلطنتی آل سعود بر عهده گرفت و فرزندان عبدالعزیز موسس رژیم پادشاهی عربستان اعضای آن را تشکیل می دهند.

با وجود آنکه این شورا به دستور و نظر ملک عبدالله شروع به کار کرد اما پس از مدتی اعتماد لازم از سوی ملک عبدالله را از دست داد و پادشاه نیز توجه چندانی بدان نکرد و در نتیجه تنی چند از اعضای چاره ای جز استعفا نیافتند.

از جمله این افراد طلال بن عبدالعزیز بود که استعفای او پس از آن اتخاذ شد که "عبدالله بن عبدالعزیز" پادشاه عربستان، بدون مشورت با شورای بیعت، نايف بن عبدالعزیز را ولیعهد خود کرد که این اقدام جزء وظایف شورای بیعت بود و اقدام پادشاه عربستان، شورای بیعت را در مقابل عمل انجام شده قرار داد.

 علاوه بر این عبدالرحمان بن عبدالعزیز معاون وزير دفاع هم که با ولیعهد بیعت نکرد و نایف او را از سمتش خلع کرد و ترکي بن عبدالعزيز نیز از شاهزادگان مخالف ولیعهدی نایف به شمار می آمد.

گفتنی است که در سه دهه گذشته رقابت ميان دو جناح عبدالله بن عبدالعزیز و السديري در آل سعود محدود بوده است که جناح السديري در دوره اخير به سبب مرگ رهبران اين جناح از جمله ملک فهد و شاهزاده سلطان رو به ضعف گذاشت و شاهزاده نايف به عنوان شاخص ترين بازيگر جناح السديري مطرح شده است که پس از مرگ نایف مجددا به آتش اختلاف میان این دو جریان خاندان آل سعود دامن زده شد.

با نگاهی به این اختلافات از یک سو و همچنین تمایل پنهان ایالات متحده به رفتن ملک عبدالله از سوی دیگر، امکان بروز اختلافات شدیدتر در آل سعود کاملا محسوس است.

علاوه بر این موج بیداری اسلامی نیز به هراسانی آل سعود در کنترل اوضاع و حل اختلافات افزوده است و دامنه اعتراضات مردمی در این کشور روز به روز پهنه گسترده تری به خود می گیرد.