لوس آنجلس

وقتی پلاسکو سوخت و فروریخت، غیر از آتش و آوار، ضدانقلاب و خودتحقیرها هم به جان مردم و غصه‌های آنها افتادند و تا توانستند با دروغ و دغل مردم و کشور خود را تحقیر کردند. آتش زبانه کشید و پلاسکو آوار شد ولی این دو قماش، کوتاه نیامدند. زبان ملامت و سرزنش و تحقیر و تزویر آنها سوزان‌تر از زبانه‌های آتش بود و به کام نمی‌رفت. اصلاً پلاسکو برایشان مهم نبود،

خیلی‌هایمان می‌دانیم زندگی آدم‌ها به شادی و طراوتِ صفحه‌های اینستاگرامشان نیست. با این‌حال، مگر می‌شود جلوی آرزوها را گرفت؟