۱۰۰ روزی که نبودنش بهتر از بودنش بود ....

یک زمانی ما می نشستیم پای گزارش های فردوسی پور در دهه هشتاد یا اواخر دهه هفتاد تازه اومده تخمه می شکستیم و فوتبال نگاه می کردیم نه فکر دلار بودیم نه سکه چقدر شده نه لبنیات چه قیمتی ه یا برق چه تعرفه ای هستش برادر عزیز نوجوان و جوان دغدغه‌ این چیزها رو نداره میخوره می پاشه پدر بیچاره باید بریزه زیر دست پاش فکره اینه توپ لامصب بر ه داخل دروازه خیابانی و فردوسی پور هم حوار عربده بکشند براش توی دروازه عجب هتریک ی کرد البته ریس جمهور ربطی بهش نداره برگشتن گزارش گر ملت هم الان مثل گذشته حوصله فک زدن فردوسی پور رو ندارند هی تند تند حرف میزنه مخ سر آدم رو میبره برگشته برای اینکه یک مشت بیکار بی عار کیف کنند