دیگران از نقاشی هایش ثروت کسب کردند اما فتحی در اوج مشکلات بود

به گزارش بولتن نیوز - توفیق وحیدی آذر، تبریز امروز: شهر غزه، نوار غزه - گاهی اوقات، ضربات قلم موی روشن هنرمندان، مبارزات آنها را تکذیب می کند. فتحی قابن نقاش معروف فلسطینی هم همینطور است. وقتی خبرنگار المانیتور از اقامتگاه غبن در محله النصر بازدید کرد، فقر در خانه اش مشهود بود: سقف آزبست، سنگ های دیوارهای رنگ نشده و مبلمان شکسته. با این حال، برخلاف دیگر خانه‌های فقیرانه، از طریق ارزش هنری و مالی نقاشی‌های آویزان بر دیوارهای تیره و تار، ارزش و نمودی بزرگ را ارائه می‌کرد.

فتحی غبن از ارزش نقاشی های خود آگاه است که برخی از آنها در خارج از نوار غزه به قیمت 250000 دلار به فروش می رسند. با این حال او هیچ یک از پول ها را نمی بیند. او به المانیتور گفت: «برخی از کسانی که نقاشی‌های من را با قیمت پایین در غزه خریدند، آنها را به هزاران دلار در خارج از کشور فروختند. من نمی توانم برای احقاق حقوقم سفر کنم و بخش زیادی از سود آن به نهادهای فرهنگی سازمان آزادیبخش فلسطین رفته است.»

فتحی غبن تأیید کرد که یک شرکت انتشاراتی که او ترجیح داد نامش را فاش نکند، روی برخی از نقاشی‌های او در دهه 1980 سرمایه گذاری کرده و آنها را روی هزاران پوستر چاپ کرده است که در خارج از کشور فروخته شده است. او گفت که مالک شرکت تمام سود را دریافت کرده است در حالی که فتحی غبن یک دینار هم دریافت نکرده است.

وی گفت: اکنون به این فکر می کنم که برای احقاق حقوق خود به قوه قضاییه متوسل شوم. با این حال، بعید به نظر می رسد که این اتفاق بیفتد، و او احساسات ترکیبی از ناامیدی و اشتیاق دارد. فتحی غبن، 69 ساله، ناامید به نظر می رسد و هیچ سودی برای پیگیری حقوق خود نمی بیند.

فتحی عبدی در منزل محقرش در پشتش نقاشی نبرد عین جلوت  دیده می شود

وی افزود: «من از بودجه اختصاص یافته به هزینه های خانوار برای خرید بوم و لوله رنگ استفاده می کنم. حقوق بازنشستگی خود را صرف پرداخت قبوض و بدهی هایم می کنم.»

قابن که چهار فرزند دارد، کارمند سابق تشکیلات خودگردان فلسطین است.

نقاشی های او عناصر و فیگورهای زیادی را نشان می دهد. از رنگ‌ها و نقاشی‌ها برای انتقال نشانه‌های زندگی فلسطینی‌ها مانند گلدوزی،  روسری فلسطینی و شاخه زیتون استفاده می‌شود. این نقاشی ها همچنین حاوی نمادهایی هستند که برخی آنها را کلیدی برای مدارس هنرهای تجسمی فلسطین می دانند، مانند زنی با لباس دهقانی فلسطینی، کوچه های بیت المقدس، تصاویر برداشت محصول، درختان زیتون، تصاویر مقاومت و زندگی در اردوگاه های فلسطینی.

دو ماه از نقاشی فتحی غبن می گذرد. او هم فاقد بوم و هم انگیزه است. همسرش فیضه می‌گوید: «وقتی خواسته‌ها و نیازهای زندگی کودکان افزایش می‌یابد، نقاشی را متوقف می‌کند. رنگ و بوم را کنار می گذارد و شروع به نگرانی می کند. او برای حفظ حیثیت خود اعتراف نخواهد کرد.»

روی دیوار آسیب دیده آب پشت سرمان تابلوی نبرد عین جلوت  آویزان است که در بین مردم محلی شهرت دارد. او گفت: تا زمانی که خریدار از ارزش هنری آن آگاه باشد، آن را نگه می‌دارم.

هفت اثر فتحی غبن در سالن تئاتر جمعیت هلال احمر فلسطین آویزان بود تا زمانی که اسرائیل در جنگ 2008-2009 آن را بمباران کرد، ساختمان سوخت. یکی از نقاشی های او اکنون در وزارت فرهنگ غزه به نمایش گذاشته شده است.

فتحی غبن در دهه 1960 در دانشگاه الازهر غزه ثبت نام کرد، اما به دلیل وضعیت نامناسب مالی خانواده اش نتوانست آن را به پایان برساند. او با خواندن مجلاتی که می فروخت، خود را آموزش داد و نقاشی کشیدن را آموزش داد و در میان مردم محلی شهر غزه به شهرت رسید.

او به المانیتور توضیح داد که در 5 سالگی استعداد خود را کشف کرده است. او عادت داشت همه چیز اطرافش را نقاشی کند.

وی با بیان اینکه در هر زمان و چه در کلاس های ریاضی، علوم و یا زبان عربی همه چیز را طراحی می کردم، گفت: با وجود اینکه تحصیلاتم را به دلیل فقیر بودن به پایان نرسانده ام، اما  بعلت شهرتم به عنوان معلم نقاشی استخدام شدم. "

فتحی غبن زمانی معروف شد که هنر مقاومت رواج پیدا کرد.

او به المانیتور گفت که در دهه 1970، نقاشی هایش در حالی که خودش را آموزش می داد، بر صحنه های طبیعت متمرکز بود.برای فروش آنها در اسرائیل، جایی که بازار کار برای کارگران کرانه باختری و غزه باز شد. من ده‌ها نقاشی از طبیعت را به دلایل تجاری کشیدم . در اوایل دهه 1980، نقاشی های او با تشدید رویارویی با اشغالگری اسرائیل و ظهور هویت ملی همراه شد. او گفت: «در سال 1982 تابلویی را کشیدم که به «هویت» معروف است. این نشان دهنده گروهی از مردم است که در مقابل دروازه دمشق در اورشلیم تظاهرات می کنند و من در آن اولین انتفاضه را پیش بینی می کردم. روی پوسترهایی که در کرانه باختری و نوار غزه توزیع شده بود، با جوهر رنگی چاپ شده بود.

فتحی غبن گفت که در سال 1984 به دلیل این نقاشی به اتهام تحریک توسط رژیم صهیونیستی دستگیر شد.

او متقاعد شده است که جستجوی ثروت و پول با ذات هنر و خلاقیت در تضاد است. او گفت که پیشنهادات زیادی برای ترک فلسطین را رد کرده است

تا در خارج از کشور زندگی کند و وقت خود را به هنر اختصاص دهد. او افزود: "احتمالاً این پیشنهاد عالی است و من ممکن است ساده لوح باشم. با این حال وجدانم راحت است و مهمتر از همه رنج و درد مردم را احساس می کنم و آنها را تنها نگذاشته ام."

فتحی غبن گفت که نقاشی های او در مراکز مذهبی و فرهنگی فرانسه، آلمان و ژاپن مانند ساختمان کلیسای اتحادیه توکیو به نمایش گذاشته شده است. او گفت که نمایشگاه های زیادی به افتخار او در اروپا برگزار شده است، اگرچه او نتوانست در آنها شرکت کند.

این روزها به ندرت کسی او را می بیند. او گفت: «وقتی به گذشته نگاه می‌کنم و می‌بینم شخصی که شده‌ام، احساس بی‌عدالتی و عصبانیت نسبت به هر فرد و نهادی می‌کنم که از استعداد من سوء استفاده کرده، سپس آن را فراموش کرده و مرا رها کرده است.»

اگرچه او احساس می کند توسط مردمش فراموش شده است، این نقاش با استعداد در 6 ژوئن توسط محمود عباس، رئیس جمهور فلسطین در مقر ریاست جمهوری در رام الله مورد تقدیر قرار گرفت. عباس مدال فرهنگ، علم و هنر فتحی غبن را اعطا کرد، چند تابلوی نقاشی خریداری کرد و قول بهبود شرایط زندگی اش را داد.

فتحی غبن گفت: «این اتفاق خیلی طول کشید. وقتی رئیس جمهور را دیدم، به او گفتم که برای مدت طولانی صبور بودم و عمرم را در انتظار گذراندم.»

فتحی غبن زمانی که یک ساله بود، پس از اشغال فلسطین توسط صهیونیست ها در سال 1948، روستای هیربیا را به همراه پدر و مادرش ترک کرد. او در دوران کودکی به عنوان پناهنده و در بزرگسالی با فرزندانش از فقر رنج می برد. او همیشه بر استعداد خود تکیه کرده است. او گفت: «ناامیدی، شرایط، عدم تحصیلات و سختی زندگی بخشی از استعداد من است. هنر همیشه راه فرار از درد بوده است.»

این مقاله در سال 2015 در المانیتور انتشار یافت ، المانیتور در صفحه فارسی خود او را ون گوگ پنهان در غزه معرفی کرد. فتحی غبن هنرمند بزرگ فلسطین چند روز پیش  به علت  عدم رسیدگی پزشکی دور از خانه ی ویرانش در غزه  در فشار جنگ و بیماری و فقر  درگذشت. العالم دیروز مرگ وی را مخابره کرد.