سایه سنگین حملات یمنی ها در دریای سرخ بر اقتصاد چین

به گزارش بولتن نیوز به نقل از جماران، هان چانگمینگ، یک بازرگان چینی در استان فوجیان در جنوب شرق چین می‌گوید که اختلال در حمل و نقل از مسیر دریای سرخ، بقای شرکت تجاری او را تهدید می‌کند.

 

به گفتۀ هان که صادرکننده خودروهای ساخت چین به آفریقا و واردکننده خودروهای آفرود از اروپا است، هزینه حمل یک کانتینر به اروپا، از ۳۰۰۰ دلار در ماه دسامبر به ۷۰۰۰ دلار در ماه ژانویه افزایش یافته است و دلیل این افزایش نیز حملات حوثی‌های  به کشتی‌های تجاری در دریای سرخ است.

 

او به خبرگزاری رویترز می‌گوید که با وجود چنین اختلال‌هایی، نه‌تنها دیگر فعالیت‌های تجاری سودی ندارد بلکه مجبور است حق بیمه‌های بیشتری نیز برای بیمه حمل و نقل کشتیرانی بپردازد.

 

لی چیانگ، نخست‌وزیر چین نیز روز سه‌شنبه در جریان سخنرانی در مجمع جهانی اقتصاد در داووس، بدون اشاره به تنش‌های روی داده در دریای سرخ، بر لزوم حفظ «ثبات و پایداری» زنجیره تامین جهانی تاکید کرد.

 

برخی از شرکت‌ها، مانند شرکت «BDI Furniture» مستقر در ایالات متحده نیز می‌گویند که برای کاهش تأثیر این اختلالات، اکنون بیش از گذشته به کارخانه‌هایی که در مناطقی مانند ترکیه و ویتنام فعالند، متکی هستند. تصمیمی که باعث شده وابستگی کشورهای غربی به کالاهای چینی باز هم کمتر شود.

 

اکنون خطر جدی برای تولیدگنندگان و بازرگانان چینی این است که دیگر شرکت‌های غربی نیز از این شیوه پیروی کنند و تصمیم بگیرند کشورهای دیگری را (به جای چین) به عنوان مبدأ ورود کالاهای مورد نیاز خود برگزینند.

 

مارکو کاستلی، بنیانگذار شرکت «IC Trade» که قطعات مکانیکی ساخت چین را به اروپا صادر می‌کند، می‌گوید: «اگر این مشکل دائمی شود، باید کل مکانیسم دوباره تنظیم شود. بطور مثال شرکت‌ها ممکن است به سراغ هند بروند که از نظر زمانی یک هفته به اروپا نزدیکتر است.»

 

تشدید مشکلات اقتصادی چین

 

اختلالات کشتیرانی در دریای سرخ در حالی تجارت خارجی چین را تحت تاثیر قرار داده که این کشور هم اکنون با مشکلات اقتصادی دیگری همچون بحران املاک، تقاضای پایین مصرف‌کننده، کاهش جمعیت و رشد کند جهانی دست و پنجه نرم می‌کند.

 

هان چانگمینگ (بازرگان چینی در استان فوجیان) می‌گوید که با توجه به اینکه تجارت با اروپا و آفریقا ۴۰ درصد از کل فعالیت تجاری‌اش را تشکیل می‌دهد، او از تامین کنندگان و مشتریانش خواسته است تا برخی از هزینه‌های اضافی را به عهده بگیرند.

 

به گفتۀ هان چانگمینگ، زمان ارسال برای برخی از سفارش‌های شرکتش تا چند هفته به تاخیر افتاده است و او به زودی با یک مشکل سالانه دیگر نیز روبرو می‌شود: در آستانه سال نو قمری (ماه فوریه) در چین، حدود ۳۰۰ میلیون کارگر مهاجر به مرخصی می‌روند و تقریباً تمام کارخانه‌ها در چین تعطیل می‌شوند. به این ترتیب چالش لجستیکی جدیدی نیز برای ارسال کالا از راه می‌رسد.

 

مایک ساگان، معاون زنجیره تامین و عملیات شرکت «KidKraft» در شنژن که سازنده تجهیزات بازی در فضای باز و اسباب‌بازی‌های چوبی است نیز می‌گوید: «بسیاری از مشتریان اروپایی توقف سفارش را آغاز کرده‌اند و می‌گویند که دست نگه دارید و هیچ چیزی نفرستید.»

 

به گفته او، یکی از نگرانی‌های تولیدکنندگان بزرگ‌تر در بحبوبۀ این تنش‌ها، تأثیر گلوله برفی این اختلالات بر تامین‌کنندگان کوچکتر است؛ زیرا اگرچه آن‌ها جزو آخرین‌ گروه هایی هستند که پرداخت‌ها را دریافت می‌کنند اما برای زنجیره تامین حیاتی هستند.

 

مسیر دریای سرخ کوتاه‌ترین مسیر آسیا به اروپا از طریق کانال سوئز محسوب می‌شود و تغییر مسیر اجباری کشتی‌ها از این مسیر به اطراف دماغه «امید نیک» در آفریقا می‌تواند تا دو هفته به برنامه‌های حمل‌ونقل بین‌المللی بیفزاید، ظرفیت کانتینرهای جهانی را کاهش دهد، زنجیره‌های تامین را قطع کند و زمان بازگشت کشتی‌ها را نیز طولانی‌تر کند.

 

این موضوع به معنای تاخیر احتمالی در تامین کالاهایی است که قرار است در ماه آوریل یا می در قفسه‌های فروشگاههای کشورهای غربی باشند.

 

به گفته شرکت تحقیقاتی «Business Monitor International» برخی از شرکت‌های لجستیک هم اکنون نیز از کمبود کانتینر در بندر نینگبو‌-ژوشان در چین خبر می‌دهند که یکی از شلوغ‌ترین بندرهای جهان از نظر تناژ بار محسوب می‌شود.

 

این مشکل در حالی بوجود آمده که تا کنون کانال سوئز یک مسیر اصلی برای صادرات کالاهای چینی به غرب بوده است که شامل حدود ۶۰ درصد از صادرات این کشور به اروپا می‌شود.

 

یانگ بینگ‌بن، که شرکتش شیرهای صنعتی را در مرکز تولیدی «ونژو» در شرق چین تولید می‌کند نیز به رویترز می‌گوید که یک مشتری خارجی این هفته سفارش ۷۵ شیر صنعتی را به دلیل افزایش هزینه‌های حمل و نقل به ۱۵ عدد کاهش داده است.

 

به گفته او چنین تصمیماتی بشدت خطرناک است و «به این ترتیب سفارشی که دریافت کرده‌ام، بیشتر باعث ضررم می‌شود».

 

یانگ اکنون نگران چگونگی پرداخت دستمزد کارگرانش است و می‌گوید: «اگر کار کافی نداشته باشم که به آنها بدهم، می‌ترسم نتوانند امرار معاش کنند».