الیزه، علیه زندگی و آزادی!

گروه بین الملل: باوجود سرکوبگری مکرر پلیس و نیرو‌های امنیتی، اعتراض‌های فراگیر در فرانسه نسبت به کشته‌شدن یک نوجوان ۱۷ساله ادامه دارد. مقامات پلیس فرانسه مانند همیشه پاسخ این اعتراضات را با ضرب‌و‌شتم و دستگیری معترضان داده و امانوئل مکرون و همراهانش در کاخ الیزه نیز در‌صدد خرید زمان برای عبور کشورشان از بحرانی تازه هستند.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از مهر، در این معادله، چیزی به نام اقناع افکار عمومی و عذرخواهی حداقلی بابت جنایت صورت گرفته علیه یک نوجوان فرانسوی وجود ندارد. سکوت پارلمان اروپا و محافل حقوق‌بشری پرادعای غربی در قبال این ماجرا، برگ تاریک دیگری از این دفتر محسوب می‌شود.

فرانسه دوباره در وضعیت اضطراری

طی دو روز اخیر، کابینه فرانسه بار‌ها جلسه اضطراری تشکیل داده و راهکار‌های سرکوب معترضان به خشونت پلیس را بررسی کرده است. مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه در نشست اضطراری کابینه تاکید کرده است که به منظور کنترل و سرکوب اعتراض‌ها، ده‌ها هزار پلیس در خیابان‌ها مستقر شده‌اند. در این میان پاریس کانون اصلی اعتراضات است. تصاویر منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی معترضان را درحال شکستن شیشه‌ها در خیابانی در مرکز پاریس نشان می‌دهد. در این میان، اساسا اقناع گری شهروندان فرانسوی از سوی مقامات کاخ الیزه محلی از اعراب ندارد.

جنایت پلیس فرانسه محرز است

یکی از نکاتی که به تشدید خشم فرانسوی‌های معترض منجر شده، تلاش آشکار دولت و برخی رسانه‌های این کشور در خصوص روایتگری معکوس و نادرست از این واقعه است. صورت مسأله واضح‌تر از آن است که نیاز به تفسیر داشته باشد. ناآرامی‌ها پس از آن آغاز شد که پلیس فرانسه در نانتر به نائل که راننده یک خودرو بود، دستور توقف داد، اما او توقف نکرد و پلیس به او شلیک کرد. اندکی بعد خبرگزاری فرانسه ویدئویی را در شبکه‌های اجتماعی منتشر کرد که نشان می‌داد دو مامور پلیس در تلاش برای متوقف نگه‌داشتن خودرو هستند و یکی از آن‌ها هم سلاح خود را به طرف راننده نشانه رفته است، بدون آن‌که راننده مسلح باشد. به عبارت بهتر، پلیس راننده نوجوان را مستقیم به قتل رسانده و حتی به زخمی کردن وی نیز اکتفا نکرده است. دادستانی فرانسه گفته مامور مسئول این تیراندازی بازداشت شده و تحت بازجویی قرار گرفته، اما بر همگان مسجل است که قاتل افسر پلیس تحت حمایت مطلق و کامل پلیس و دستگاه قضایی فرانسه قرار خواهد گرفت.

نبردی که ادامه دارد

نبرد معترضان و پلیس و دولت نژادپرست فرانسه همچنان ادامه دارد. هنوز در نانتر بوی دود ناشی از آتش‌سوزی‌ها به مشام می‌رسد و خیابان‌ها پر از خودرو‌های آسیب‌دیده و سوخته است. سطل‌های زباله هنوز در آتش می‌سوزد. در خیابان‌ها شیشه‌های شکسته و بطری‌های خالی پراکنده‌ای است که معترضان به طرف ماموران پرتاب می‌کردند. شبکه بی‌بی‌سی در گزارش خود در این خصوص می‌نویسد: «بخش‌هایی از پاریس به مناطق جنگی تبدیل شده و فرانسوی‌ها به قدری از این اتفاق عصبانی هستند که بعید است به این زودی‌ها ماجرا را فراموش کنند. در نتیجه باید انتظار داشت در روز‌های آینده تظاهرات و خشونت بیشتری روی بدهد.»

ژست تمسخر‌آمیز مقامات فرانسوی

در این میان مقامات فرانسوی ژست تمسخر‌آمیزی را در قبال اعتراضات جاری در این کشور اتخاذ کرده‌اند. وزارت کشور فرانسه ضمن ابراز تاسف از واقعه کشته‌شدن این نوجوان گفته است در این زمینه تحقیقات مستقل صورت می‌گیرد. این در حالی است که اساسا چنین عزم و نیتی در میان مقامات کاخ الیزه و سران پلیس فرانسه وجود ندارد. وزیر کشور فرانسه همچنین وعده داده نظم را به خیابان‌ها برگرداند و برای این منظور ۴۰هزار مامور پلیس در خیابان‌ها مستقر خواهند شد. آنچه در فرانسه می‌گذرد، به‌وضوح پرده از چهره واقعی این کشور اروپایی و ماهیت قدرت پرادعایش برداشته است. مکرون و مقامات امنیتی فرانسه کمترین اراده‌ای برای بر هم زدن ساختاری که خود در کشورشان ایجاد کرده‌اند (خشونت و نژادپرستی سیستماتیک) ندارند و برعکس، در‌صدد سرکوب دوباره فرانسوی‌های معترض در پاریس، نانتر و مارسی بر آمده‌اند. این چرخه خشونت و نقض حقوق بشر چه زمانی قرار است پایان بیابد؟

لکه ننگ جدید در کارنامه پارلمان اروپا

در حالی که پارلمان اروپا مکرر، مداخله‌گرایی در امور دیگر کشور‌های دنیا را در دستور کار قرار داده و لحظه‌ای از صدور بیانیه‌های مزورانه درخصوص نقض حقوق شهروندی و حقوق بشر در کشور‌های مختلف دست برنمی‌دارد، صراحتا در برابر جنایت آشکاری که در فرانسه صورت گرفته، سکوت کرده تا به قول خود، حاشیه امنیت لازم را برای فرانسه به‌عنوان یکی از ستون‌های اصلی قدرت در اتحادیه اروپا حفظ کند. در این میان، نه سوسیال دموکرات‌های پر سر و صدا و نه محافظه‌کارانی که خود را مدعی سلطه بر معادلات جهانی می‌بینند، کمترین اهمیتی نسبت به قتل نوجوانی بی‌گناه توسط پلیس فرانسه و ضرب و شتم معترضان به این جنایت نشان نمی‌دهند. این مصداق واقعی همان دموکراسی و حقوق بشر ادعایی در غرب است.