نظارت بر مدیرانی که بازوی کمکی ابتذال هستند، کجاست؟

گروه فرهنگی: سوژه «زن زندگی آزادی» دیگر یک شعار نیست بلکه به یک نسخه کامل رهنما برای بی بند و باری تبدیل شده است؛ نکته دیگر در ارتباط با این موضوع این است که سوژه مذکور دیگر یک اقدام تقابلی از سوی معاندان و تحریکات آنها در سطح اقلیت اجتماعی نیست بلکه به نوعی به یک نسخه تازه مدیریتی از سوی برخی از مدیران تبدیل شده است. به عبارت بهتر برخی از مدیران در همسویی با ابتذال به اسب تراوای ضد فرهنگ و باورهای عرفی – ارزشی تبدیل شده اند. در واقع این اتفاق به معنای آن است که روند مذکور نیازمند به تدابیر تقابلی چند بعدی می باشد.

به گزارش بولتن نیوز، واقعیت امر این است که مورد مذکور مصادیق چندگانه ای را در این باره دارد اما یکی از داغ ترین آنها برگزاری دو میدانی مختلط کشوری روبروی خواجه حافظ شیرازی می باشد. این اتفاق آنقدر دردناک و قابل بحث است که نمی توان آن را نادیده گرفت و از کنار آن بسادگی عبور کرد. بنحویکه بخش مدیریتی در خلق ابتذال عینی و برساخته از شرایط در حوزه ورزشی به ابزاری برای نهادینه سازی رهیافت ابتذال در قالب های مذکور شده اند.

این رویداد اگر با آن برخورد نشود می تواند مبدایی برای شکل گیری موارد مشابه در کشور گردد؛ اگرچه باید پیش تر در این باره نسبت به وقوع آن برنامه ای وجود داشت و درذیل مواجه با آن دور اندیشی می شد اما با این حال این رویداد نشان داد همانگونه که فضای مجازی به بستری برای ولنگاری تبدیل شده و رها شدگی در حوزه نظارتی شاخص تمام معنای ان را شکل می دهد این رها شدگی امتداد آن به حوزه حقیقی رسیده و مابه ازای خارجی و عینی پبدا کرده است.

از این رو نیاز جدی در این حوزه، حضور وسیع و تمام عیار نهادهای نظارتی می باشد؛ حضوری که نه تنها در حوزه اجتماعی باید کنش گری فعال نظارتی باید داشته باشد بلکه باید در عرصه برخورد با مدیران ضد فرهنگ و ضد ارزش نیز با تمام قوا وارد میدان نظارت ها گردید. به همین رو در این راستا می توان با چند بعدی سازی نظارت ها و با حمایت و پشتیبانی اقشار اجتماعی روند نظارت ها را بیش از پیش تقویت کرد. در مجموع باید گفت که فرهنگ ابتذال با تمام قوای خود از انسانی تا ابزاری در عرصه نرم و سخت وارد میدان شده است. از این رو رویکرد نظارتی با آن نیز به همان میزان و با همان شدت و قوت وارد میدان کنترل و نظارت ها گردد.