تضادی که معلوم نیست چه جوابی برای آن دارند؟ / چطور آن روزی که علیرضا دبیر، رئیس مجمع نبود، رئیس مجمع باید خودش را با او هماهنگ می‌کرد؟

گروه ورزشی: این روزها یکی از موضوعاتی که در فضای مجازی و فضای خبری و رسانه‌ای کشور سر و صدای زیادی بپا کرده است ماجرای اخراج یکی از خبرنگاران توسط علیرضا دبیر و جلسه مجمع کشتی کشور است. این عدم تاب آوری دقیقا چند روز بعد از ماجرای انتشار فیلم نماز خواندن دبیر در یک جلسه عمومی اتفاق افتاده و باعث شده است خیلی‌ها، از کسی که آن اندازه خود را مقید به رعایت شرعیات می‌داند انتظار داشته باشند سعه صدر بیشتری هم داشته و اخلاق را هم بیشتر از حد عادی رعایت کند.

به گزارش بولتن نیوز، اما خب انگار واعظان کین جلوه در محراب و منبر می‌کنند چون زمان عمل خودشان فرا می‌رسد، آنچنان تپه‌های باقی نمانده‌ای از خود بجا می‌گذارند که آن سرش ناپیدا. ماجرای اخراج یک خبرنگار توسط علیرضا دبیر با این توجیه که من رئیس مجمع هستم و تلویحا یعنی بقیه باید خودشان را با من هماهنگ کنند وقتی جالب‌تر می‌شود که یادمان می‌آید در جلسه مجمع کشتی در چهارم تیرماه سال گذشته که جناب پولادگر رئیس مجمع بود، و علیرضا دبیر تنها یک عضو، این قاعده شمولیت نداشت. و کار تا جایی بالا گرفت که رئیس مجمع بیرون رفت تا علیرضا دبیر بیشتر از این مرزهای توهین را جابجا نکند.

بیشتر بخوانیم:

انتقاد شدید روزنامه اصولگرا از علیرضا دبیر: هر کاری دلش می خواهد می کند

روابط عمومی فدراسیون نمی‌تواند ادعای غیرورزشی بودن خبرنگار دعوت شده را بکند

آقای دبیر؛ این کادرفنی نیاز به ترمیم دارد

دقت کنید! صحبت از حقانیت موضع و دیدگاه این و آن نیست. صحبت از این است که وقتی در منظر عمومی آنچنان سجاده آب می‌کشیم که دیگران را مجذوب خود می‌کنیم، باید بدانیم که این ادعا فقط یکبار و در یک موقعیت نباید باشد و همه جوانب آنرا باید در نظر گرفت. وقتی چنان مجری شریعت می‌شویم که حتی حاضر نیستیم در آن شرایط هم نماز اول وقت‌مان ترک نشود، می‌طلبد که اخلاق را هم رعایت کنیم و بدانیم که نمی‌شود هر آنچه برای خود می‌پسندیم‌ را برای دیگران نپسندیم. که اگر این شد، عملا تسری دهنده یک تضاد عمیق شده‌ایم که ریشه دین خود و دیگران را می‌زند.

البته به نظر می‌رسد اگر آن روزی که علیرضا دبیر حرمت رئیس مجمعی که خودش تنها یک عضو آن جلسه بود را حفظ نکرد و با وجود هر حرف حقی، در مواجهه با یک بزرگتر، احترام او را حفظ نکرد، با برخورد قانونی یک مقام بالادست یعنی وزیر محترم ورزش روبه‌رو می‌شد، کار علیرضا دبیر به اینجا نمی‌کشید و شاهد رفتارهای توی ذوق زننده‌ی این چنینی نمی‌شدیم.