متهور شدن قانون شکنان و روند کافه ای شدن آن

گروه سیاسی: با شروع اعتراضات غیرقانونی در کشور و حمایت های خارجی از تخریب گران، آنچه انتظار می رفت اجرای قانون و نحوه صحیح بکارگیری آن جهت برخورد و مجازات هنجارشکنان و قانون شکنان بود. در واقع سکوت قانون در برابر محرک ها و مکانیسم های تهییج اجتماعی برای حضور در کف خیابان ها با هر شکل و قالبی کمترین انتظاری بود که از مجریان قانون می رفت.

به گزارش بولتن نیوز، حال با گذشت چندماه از روزهای اغتشاش و ناآرامی در کشور و سکوت قانون در برابر قانون شکنان، آنچه نتیجه مماشات قانون در برابر هنجارشکن ها بوده است تهور و جسارت بیشتر در زمینه قانون شکنی هاست. بطوریکه کسانی که پیش تر مشمول سکوت و مماشات قانون شده اند امروز کمترین وقعی به آن نمی نهند و حتی با اقداماتشان آن را به سخره نیز گرفته اند.

انتشار ویدئویی در فضای مجازی و برگزاری یک برنامه موسیقی مختلط توسط جماعت قانون گریزِ مورد لطف قانون در یک کافه به نام «کافه رستوران تهران» در شهر تهران با حضور افرادی مثل «حسین رونقی» و «شروین حاجی پور» و تکریم و تشویق آنها از سوی جماعت اقلیت حاضر در این برنامه تماماً و اساساً به معنای دهن کجی به قانون و تهور و جسارت این جماعت نسبت به اصول و مبانی قانونی در کشور می باشد.

از جمله نکات قابل توجه در این باره، انتشار آدرس این کافه رستوران بدون هرگونه ترس از عواقب آن در آینده می باشد. در واقع به نظر می رسد این اتفاق با هدف و برنامه ریزی از پیش انجام شده صورت گرفته است تا زمینه اقدامات بعدی را در این زمینه فراهم سازند. بطوریکه هرگونه برخورد با مدیریت این کافه رستوران و نهایتاً پلمپ آن می تواند زمینه را برای اقدامات بعدی اعتراضی و تبلیغی علیه نظام فراهم سازد و با پروپاگاندای آن از سوی رسانه های معاند به عاملی جهت تحریک اجتماعی تبدیل گردد. از سوی دیگر عدم برخورد با این رویداد قانون شکنانه، می تواند ظرفیت ساز تلقی گردد. بنحویکه موجب خواهد شد تا در آینده شاهد رویدادهای مختلفی در نقاط مختلف تهران و حتی کشور در قالب برنامه های کافه ای باشیم و این مسئله به یک اتفاق اپیدمیک تبدیل گردد.

خلاصه کلام اینکه به همان اندزاه که جریان مقابل با برنامه و هدفمند دست به اقدامات تبلیغی می زند و قانون شکنی می کند و آن را دور می زند و در پازل دشمنی گام به گام پیش می رود و اهدافش را پیاده و دنبال می کند به همان اندازه متولیان و مسئولان در کشور فاقد برنامه می باشند. در واقع بی برنامه گی مسئولان ذیربط در این باره، عملاً زمینه ای برای گسترش فعالیت تبلیغی علیه نظام و قانون شده است. حال پرسش این است که هزینه این فقدان برنامه داشتن ها را چه کسی باید بپردازد؟ آیا می دانید بن بست خودساخته شما می تواند بلای جان نظام گردد؟