آقای رئیس جمهور! چشم مان روشن

گروه فرهنگی -عضو ارشد دولت رئیسی اعلام کرده به صورت مشروط، دولت جمهوری اسلامی در حال اجرای این برنامه آموزشی است. این در حالیست که در سال 1396 نیز دولت روحانی با انتشار بیانیه ای به موضوع تحفظ رسمی و اعلام شرط پذیرش سند 2030 توسط نماینده ایران در اجلاس های مختلف یونسکو اشاره کرده بود، اما با این وجود، رهبر انقلاب از سال 1396 تا 1399 بارها از سند 2030 و عملکرد دولت روحانی انتقاد و از شورای انقلاب فرهنگی نیز گلایه کرده بودند. اکنون این پرسش مطرح است که در دولت رئیسی، با چه هدفی از همان واژه تحفظ یا شرط پذیرش استفاده شده و با وجود هشدارها و انتقادها و توقف پذیرش سند 2030، با چه هدفی بار دیگر موضوع پذیرش و اجرای برنامه آموزشی این سند مورد توجه دولت سیزدهم قرار گرفته است؟

به گزارش بولتن نیوز، پنج سال بعد از مخالفت علنی رهبر انقلاب با اجرای سند آموزشی ۲۰۳۰ یونسکو، در مناظره بین انسیه خزعلی معاون امور زنان و خانواده دولت رئیسی و معصومه ابتکار معاون امور زنان و خانواده در دولت روحانی، در شبکه چهار صداو سیما، معصومه ابتکار گفت: دولت رئیسی در حال اجرای بخش آموزش «سند ۲۰۳۰» است. انسیه خزعلی معاون امور زنان و خانواده دولت ابراهیم رئیسی نیز پاسخ داده که ما با حق «تحفظ» قبول کردیم.

به گزارش بولتن نیوز، به عبارت دیگر، عضو ارشد دولت رئیسی اعلام کرده به صورت مشروط، دولت جمهوری اسلامی در حال اجرای این برنامه آموزشی است. این در حالیست که در سال 1396 نیز دولت روحانی با انتشار بیانیه ای به موضوع تحفظ رسمی و اعلام شرط پذیرش سند 2030 توسط نماینده ایران در اجلاس های مختلف یونسکو اشاره کرده بود، اما با این وجود، رهبر انقلاب از سال 1396 تا 1399 بارها از سند 2030 و عملکرد دولت روحانی انتقاد و از شورای انقلاب فرهنگی نیز گلایه کرده بودند. اکنون این پرسش مطرح است که در دولت رئیسی، با چه هدفی از همان واژه تحفظ یا شرط پذیرش استفاده شده و با وجود هشدارها و انتقادها و توقف پذیرش سند 2030، با چه هدفی بار دیگر موضوع پذیرش و اجرای برنامه آموزشی این سند مورد توجه دولت سیزدهم قرار گرفته است؟

سند ۲۰۳۰ یونسکو طرح این نهاد سازمان ملل با عنوان رسمی «دگرگون ساختن جهان ما: دستور کار ۲۰۳۰ برای توسعهٔ پایا» بعد از تصویب رهبران جهان در سپتامبر ۲۰۱۵ مورد توافق قرار گرفت. این دستور کار شامل ۱۷هدف اصلی و ۱۶۹ هدف ویژه است که نقشه راه جامعهٔ بین‌المللی را در زمینه توسعهٔ پایا برای پانزده سال آینده ترسیم می‌کند.

مخالفت رهبری

اما رهبر انقلاب از سال 1396 تا 1399 بارها در مخالفت با این سند، انتقادهایی را به دولت روحانی و شورای انقلاب فرهنگی در رابطه با تصویب و اجرای این سند اعلام کرده اند. ایشان در ابتدای دولت دوم حسن روحانی، موضوع سند آموزشی ۲۰۳۰ یونسکو  را  مورد انتقاد قرار دادند و این موضوع به چالش فرهنگی این دولت تبدیل شد.

رهبرانقلاب در دیدار با معلمان گفت: «اینجا، مبنا اسلام است، مبنا قرآن است؛ اینجا جایی نیست که سبک زندگی معیوبِ ویرانگرِ فاسدِ غربی بتواند در اینجا این‌جور اِعمال نفوذ کند. اینها چه حقی دارند که دربارهٔ سنت کشورها اظهارنظر کنند؛ همه‌اش هم «باید» است.

بعد از این انتقادها، دولت جمهوری اسلامی رسما اعلام کرد که «چارچوب اقدام آموزش ۲۰۳۰» صرفاً یک بیانیه است و در زمره پیمان‌نامه‌ها نمی‌گنجد و الزام‌آور نیست و کشورها مطابق با ساختار ملی خود می‌توانند آن را اجرا کنند. و حتی سخنگوی کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی  در ۱۷ خرداد ۱۳۹۶ گفت: سند ۲۰۳۰ غیرقانونی است و مجلس ایران آن را تصویب نکرده‌ است.

در نخستین ماه‌های شروع به کار سید ابراهیم رئیسی، او این سند را لغو کرد و از ادامه اجرای آن جلوگیری کرد اما اکنون معاون رئیسی می‌گوید با «تحفظ» در حال اجرا است.

دولت با چه دلیلی در حال اجرای این سند است؟

خانم معاون رئیس جمهور،  چه قید"تحفظ" را ذکر کنند و چه نکنند، در هرصورت اعلام کرده اند الان به مفاد سند ۲۰۳۰ عمل می شود، حالا این سوال ها  از دولت مطرح می شود که آقای رئیس جمهور! به چه دلیل یا حقی اقدامی از جانب دولت جنابعالی اجرا می شود که صددرصد مخالف با نظر و رای ولی فقیه و رهبر معظم انقلاب است؟

اگر این طور است تفاوت دولت جنابعالی با دولت شیخ حسن روحانی چیست که به رغم تاکید رهبر انقلاب، به طور علنی اقدام به عملیاتی کردن سند ۲۰۳۰ کرد؟  دولت روحانی سال ها به موضوع اجرای این سند و مفاد آن پرداخت و رهبر انقلاب نیز از سال 1396 تا 1399 بارها در انتقاد از این سند و حتی گلایه از شورای انقلاب فرهنگی و دولت، نکاتی را مطرح کرده اند. همچنین آقای رئیسی نیز از این سند انتقاد داشته و نسبت به توقف اجرای آن دستور داده است. اکنون جای این پرسش مطرح است که دولت سیزدهم با چه توجیهی، همان مسیر دولت قبل را ادامه داده و با وجود مخالفت رهبرانقلاب، همچنان به دنبال اجرای این سند است؟ دولت به دنبال چه هدف و قصد و برنامه ای است؟

 مگر از زمان روی کار آمدن آقای رئیسی و دولت ایشان، بارها و بارها بر اطاعت و پیروی و پیگیری منویات رهبر فرزانه انقلاب  تاکید نکرده است پس چه موضوعی باعث شده که دولت نسبت به اجرای سند 2030 دچار این خطا شود؟

بیشتر بخوانید:

دولت لغو پذیرش سند 2030 را اعلام کند / سخنان مقام معظم رهبری راه را روشن کرد

لغو 2030 با درایت رهبری و حمایت مردم صورت گرفت

لغو سند ۲۰۳۰ برای حفظ استقلال آیندگان

عقلای کشور به لغو سند 2030 رأی دادند

سند 2030 کاپیتولاسیون فرهنگی-آموزشی

سند 2030 اشکالات فراوانی دارد/ ضرورت اجرای سند تحول آموزش

آیا سند 2030 سبک زندگی ایرانی – اسلامی را نشانه می رود؟

جناب آقای رئیسی!

در رسانه  بولتن نیوز، از یک طرف چندین بار به نقد دولت شیخ حسن روحانی و شخص اسحاق جهانگیری در خصوص سند ۲۰۳۰ اقدام شده و مطالب و گزارش هایی منتشر شده است. از طرف دیگر از جنابعالی به خاطر مقابله با رویه گذشته ی دولت شیخ حسن روحانی و لغو مصوبات مرتبط با سند۲۰۳۰ در شورای انقلاب فرهنگی تشکر شده بود، چرا که گمان می رفت دولت در حوزه ی فرهنگ " انقلابی" و " ولایی" است.

- اکنون نیز این رسانه با تاکید بر مشی همیشگی خود و مانند گذشته، شاخص و تراز قضاوت و داوری اش را عملکرد همه ی دولتها و نه فقط دولت جنابعالی و شیخ حسن روحانی- که حتی دو دولت محمود احمدی نژاد- در چارچوب مبانی و اصول متعالی دین مبین اسلام و آموزه های شیعه و رهنمودهای رهبر معظم انقلاب و مراجع عظام تقلید و دستگاه روحانیت کشور اعلام، و با صراحت اعتراض خود را به این سیاست دولت اعلام می کند.

همان طور که مقام معظم رهبری بارها نسبت به سند 2030 انتقاد داشته و از دولت روحانی از این بابت انتقاد کرده اند و از شورای انقلاب فرهنگی نیز گلایه کرده اند، روشن است که سند 2030 مورد پذیرش مقام معظم رهبری نیست. از سوی دیگر، گزارش دولت در مورد موضوع تحفظ رسمی یا اعلام شرط برای پذیرش سند 2030 در سال 1396 پیگیری شده اما همچنان با هشدارهای رهبری مواجه شده است و حتی کلمه تحفظ رسمی و یا شرط پذیرش سند نیز موجب تغییر مواضع رهبری در این زمینه نشده است. براین اساس با این که طرح کلمه تحفظ در دولت روحانی نیز تکرار شده است، چرا در دولت آقای رئیسی بار دیگر از کلمه شرط یا تحفظ استفاده شده و دولت با بکار بردن این کلمات و یا پذیرش سند 2030 به دنبال چه برنامه ای است؟

آقای رئیسی!

آیا بهتر نیست که به جای پیگیری سند 2030 و اظهار نظر مسوولان دولت در این زمینه، در همان صداو سیما، مسوولان اقتصادی، معیشتی، نیرو، آب و فاضلاب، صنعت نفت و گاز و... از دولت رئیسی و دولت روحانی در یک مناظره تلویزیونی شرکت کرده و دلایل و دفاعیات و مستندات خود را در مورد قطع گاز، کمبود گاز، مشکلات آب و برق و گاز، نبود ذخیره سازی کافی در کشور، عملکرد دولت روحانی و عملکرد دولت رئیسی اعلام نمایند!؟ و به مشکلات روزمره و دائمی و مستمر مردم برای تامین معیشت، تامین نفت و گاز و برق و آب، قدرت خرید، کاهش ارزش پول ملی، تورم، ذخیره سازی گاز و... رسیدگی کنند؟

تا کی باید شاهد بود که مسوولان دولت، به جای پرداختن به معیشت و مشکلات اصلی و وظایف عمده دولت و ایجاد ثبات اقتصادی و فضای کسب وکار و... سرگرم موضوعات جنجالی، سیاسی، فرهنگی، سند 2030، موسیقی، فیلم و... شده و مشکلات زلزله و سرما و گرفتاری های مردم را از یابد ببرند؟

یادداشتهای قبلی بولتن نیوز در این خصوص به ویژه در مورد شورای انقلاب فرهنگی و سند 2030 و ضرورت پرداختن به موضوعات اصلی کشور از جمله مبارزه با فساد، نشان می دهد که امروز، ضرورت های کشور ایجاب می کند که دولت با توان و نگاه متفاوت و کارآمدی مشغول پرداختن به مشکلات روزمره مردم باشد و فضای کسب وکار و تولید را بهتر کند

 رویکرد انتقادی به دولت شیخ حسن روحانی در خصوص سند ۲۰۳۰ به اندازه کافی هشدار دهنده بوده است و لازم نیست که دوباره دولت رئیسی، مدتی وقت کشور و دولت و رسانه ها را صرف آن کند. دولت بهتر است که با جدیت به مشکلات روز و حساس کشور بپردازد و اگر مناظره ای قرار است بین مسوولان دولت فعلی و قبلی انجام شود، بهتر است که در مورد ناکارآمدی ها و مسوولیت های دو دولت در بحث ذخیره سازی گاز، نفت، آب و برق و انرژی، معیشت، قیمت ها و تورم و... باشد.

هشدار مقام معظم رهبری به دولت روحانی، انتقادها از پذیرش سند و گلایه از شورای عالی انقلاب فرهنگی

مقام معظم رهبری در دیدار با فرهنگیان با گلایه از شورایعالی انقلاب فرهنگی به طور صریح نسبت به اجرای این سند 2030 که مسؤولان دولت یازدهم بر اجرای سند ۲۰۳۰ اصرار داشتند، هشدار دادند و بیان کردند: «این سند ٢٠٣٠ یونسکو و ازاین‌قبیل، چیزهایی نیست که جمهوری اسلامی بتواند زیر اینها شانه قرار بدهد و تسلیم شود.»

رهبری ما را متوجه ساختند استكبار جهانی از طریق جنگ نرم قصد نفوذ در آموزش و پرورش را دارد و ما را از سند ۲۰۳۰ پرهیز دادند. رهبری از نوعی آموزش‌زدگی و سیطره آموزش صرف بر نظام تعلیم و تربیت انتقاد و بر شیوه‌های نوین، جذاب و جامع پرورشی و فرهنگی اشاره داشتند.

با وجود این تحولات  و اخبار و اقدامات دولت روحانی، حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی 17 اردیبهشت ماه در دیدار هزاران نفر از معلمان سراسر کشور به موضوع پذیرش سند ۲۰۳۰ سازمان ملل و یونسکو از جانب دولت اشاره کردند و با انتقاد شدید از این موضوع گفتند: این سند و امثال آن، مواردی نیستند که جمهوری اسلامی ایران تسلیم آنها شود، و امضای این سند و اجرای بی سر و صدای آن قطعاً مجاز نیست و به دستگاههای مسئول نیز اعلام شده است. ایشان تأکید کردند: به چه مناسبت یک مجموعه به اصطلاح بین المللی که تحت نفوذ قدرتهای بزرگ نیز قرار دارد، به خود حق می دهد که برای ملتهایی با تاریخ و فرهنگ و تمدن گوناگون، تکلیف معین کند. رهبر معظم انقلاب با تأکید بر این که اصل این کار غلط است، خاطرنشان کردند: اگر چنانچه با اصل کار نمی توانید مخالفت کنید، صراحتاً اعلام کنید که جمهوری اسلامی ایران در زمینه آموزش و پرورش، دارای اسناد بالادستی است و احتیاجی به این سند ندارد. حضرت آیت الله خامنه ای با گلایه از شورای عالی انقلاب فرهنگی گفتند: این شورا باید مراقبت می کرد و نباید اجازه می داد که کار تا جایی پیش برود که اکنون ما مجبور به جلوگیری از آن شویم.

بیانیه دولت روحانی در سال 1396

دولت نیز در بیانیه سال 1396 خود اعلام کرد: «فرمایشات و بیانات ارزشمند و حکیمانه مقام معظم رهبری در خصوص سند «چارچوب اقدام آموزش 2030»، که در تاریخ 17 اردیبهشت 1396 در دیدار با معلمان، مطرح شد از همان لحظه، مورد توجه و اهتمام جدی دولت قرار گرفت و ازطریق مرسوم و بنا به وظیفه، برخی شبهات مرتبط با آن را خدمت معظم له پاسخ گفته و بر طرف کردن سایر دغدغه های ایشان در خصوص این سند را نیز در دستور کار خود قرار داد. در تصویب «چارچوب اقدام آموزش 2030» یونسکو، از هیچ کشوری درخواست امضاء نشده است چرا که اصولا در بین اسناد یونسکو به جز پیمان نامه ها که جنبه الزامی دارند، و باید به تایید مجالس کشورها برسند، هیچ سند دیگری مورد امضای فیزیکی واقع نمی شود. سند «چارچوب اقدام آموزش 2030» نیز در زمره پیمان نامه ها نیست و به عنوان یک چارچوب عمل که کشورها مطابق با ساختار ملی خود آن را اجرا می کنند، در حقیقت یک توصیه نامه به شمار می رود و بنابراین توسط هیچ کشوری امضا نشده است. به همین دلیل دبیرخانه شورای اطلاع رسانی دولت لازم دانست، موارد و توضیحاتی را در خصوص اصل و اساس این سند و بایدها و نبایدهای آن و شبهاتی که پیرامون آن مطرح شده، به منظور جلوگیری از هرگونه سوء استفاده و برای تنویر افکار عمومی کشور، خصوصا، علمای اعلام، روحانیت معزز و متدینین و سایر اقشار ملت شریف ایران ارائه کند.

تحفظ رسمی در سال 1394

در سال 1394با توجه به برخی ملاحظات و حساسیت های مهم موجود در سند، هیات شرکت کننده از سوی کشورمان «تحفظ رسمی» جمهوری اسلامی ایران نسبت به کل سند را در جلسه ارائه نموده و این تحفظ در صحن اجلاس توسط وزیر محترم آموزش و پرورش قرائت شد. ضمن آنکه پیش تر، کلیه نقطه نظرات کشورمان به صورت مکتوب به نماینده کشور مالزی به عنوان نماینده گروه آسیا و اقیانوسیه ارائه و تاکید شده بود تنها درصورت اعمال تغییرات مد نظر جمهوری اسلامی ایران است که کشورمان ارائه تحفظ نخواهد کرد. متعاقب اجلاس اینچئون، «چارچوب اقدام آموزش 2030» در اجلاس مقامات عالی رتبه آموزش جهان در حاشیه سی و هشتمین اجلاس کنفرانس عمومی یونسکو (13 تا 15 آبان 1394) ارائه و به تصویب رسید. در اجلاس مزبور هیچ یک از کشورهای عضو یونسکو با سند فوق مخالفت نکردند و تنها وزیر وقت آموزش و پرورش کشورمان طی سخنانی بر ملاحظات جمهوری اسلامی ایران در این سند تاکید و بار دیگر متن تحفظ رسمی کشورمان در اجلاس اینچئون را عینا قرائت کرد و درخواست نمود این تحفظ در اسناد مربوطه اجلاس درج گردد. متعاقبا نمایندگی کشورمان نزد یونسکو، مراتب را به طور رسمی و مکتوب به دبیرخانه اجلاس و دبیرخانه یونسکو ارسال نمود. متن فارسی این ملاحظه و تحفظ بدین شرح اعلام شده است.

'جمهوری اسلامی ایران خود را متعهد به بخش هایی از «چارچوب اقدام آموزش 2030» که به هر شکلی در تعارض با مقررات و اولویت های ملی، باورهای دینی و ارزش های فرهنگی جامعه ایرانی تفسیر و تعبیر شوند، نمی داند'.... علی رغم الزام آور نبودن سند «چارچوب اقدام آموزش 2030»، جمهوری اسلامی ایران باز هم نسبت به آن اعلام تحفظ رسمی و مکتوب کرده و دامنه شمول مفاد پذیرفته شده را محدود و مشروط کرده است. بر اساس حقوق بین الملل کشورها اختیار دارند در زمان تصویب، پذیرش یا الحاق به اسناد بین المللی از «حق شرط» برای معاهدات الزام آور یا «حق اعلام تحفظ» برای اسناد غیرالزام آور استفاده کرده و بدین ترتیب قصد خود را دایر بر عدم شمول یا تعدیل آثار حقوقی بعضی از مقررات آن سند نسبت به خود بیان نمایند. برای مثال جمهوری اسلامی ایران بر کنوانسیون حقوق کودک حق شرط قائل شده است و مجلس محترم شورای اسلامی لایحه اجازه الحاق به آن را مشروط بر آن که 'در هر مورد و هر زمان در تعارض با قوانین داخلی و موازین شرعی قرار گیرد از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران لازم الرعایه نخواهد بود' تصویب کرد. متن اعلام تحفظ رسمی و مکتوب جمهوری اسلامی ایران توسط نمایندگی دائم کشورمان نزد یونسکو رسما طی یادداشتی به دبیرخانه آن سازمان ارسال شده است. متعاقبا این متن در ساعت 09:59 دقیقه صبح روز چهارشنبه 13 آبان 1394 (4 نوامبر 2015) در سایت رسمی یونسکو به آدرس زیر درج شده و اکنون نیز در سایت یونسکو قابل مشاهده است.

http://www.unesco.org/fileadmin/MULTIMEDIA/HQ/ED/ED_new/pdf/Iran.pdf

جمهوری اسلامی ایران با توجه به اعلام تحفظ رسمی و مکتوب خود، هیچ تعهد حقوقی یا سیاسی نسبت به «چارچوب اقدام آموزش 2030» ندارد و می تواند با استناد به اعلام تحفظ خود از اجرای هر بخشی از سند مزبور که تشخیص دهد در تعارض با مقررات و اولویت های ملی، باورهای دینی و ارزش های فرهنگی کشور است، خودداری نماید. برنامه «چارچوب اقدام آموزش 2030» حاوی اهداف و رویکردهایی است که بسیاری از آنها قابل پذیرش برای کشورمان بوده و حتی برخی از آنها پیش از این در اسناد بالادستی جمهوری اسلامی آمده بودند. آنچه منجر به ارائه تحفظ رسمی و مکتوب کشورمان درخصوص سند مزبور شد، مسائل و موضوعاتی است که تاویل و تفسیر آنها می تواند در تعارض با باورهای دینی و مسائل فرهنگی کشور قرار گیرد.»

............

سخنان  رهبر انقلاب در رد سند استعماری ۲۰۳۰

در سال های 1396 تا 1399 رهبر انقلاب، بارها در دیدار با فرهنگیان و مسوولان کشور، در انتقاد از سند 2030 بیاناتی داشته اند.

• فکر کنیم چرا این ‌قدر طواغیت عالَم و فراعنه‌ی عالَم به فکرند و اصرار دارند که در آموزش و پرورش کشورها نفوذ پیدا کنند؛ روی این یک قدری باید تأمّل کرد. [این نفوذ] گاهی اوقات با سر و صدا مثل سند ۲۰۳۰ است که سر و صدایش دنیا را گرفت که برای همه هم هست. این به معنای نفوذ فرهنگ و سبک زندگی غربی و اهداف غربی در همه‌ی کشورهای دنیا است. چرا؟ به چه دلیل؟ چرا باید یک کشوری مثل کشور ما با این فرهنگ ریشه‌دار و عمیق و فرهنگ الهی و ایمانی، فرهنگ برجسته‌ی درخشان ایرانی تحت تأثیر تعلیمات کسانی که تمدّنشان و فرهنگشان یک چیز جدید و مادّی و غلط و شکست‌خورده است [قرار بگیرد؟] امروز فلسفه‌ِی اجتماعی غرب در خود غرب شکست‌خورده است؛ خب ببینید چه خبر است! آن روز من راجع به آمریکا گفتم.در آمریکا از هالیوود تا پنتاگون -یعنی فاصله‌ی هالیوود و پنتاگون را در نظر بگیرید- همه جا فساد هست؛ هم آنجا، هم آنجا، هم بین اینها. چرا بایستی فرهنگ یک کشوری مثل کشور اسلامی ایران و یا کشورهای اسلامی و شاید بعضی کشورهای دیگر در دنیا تحت تأثیر یک سندی قرار بگیرد که آدمهای این تمدّنها، این کشورها، جوامع فاسد و غلط آن را تنظیم کرده‌اند؟ بنابراین به این توجّه داشته باشید که نفوذ آنها و اصرارشان بر نفوذ به خاطر تأثیر آموزش و پرورش است؛ به خاطر این است که اینها کارهایی را که به وسیله‌ی نظامی به‌آسانی نمیتوانند انجام بدهند، به این وسیله میتوانند انجام بدهند؛ یک جایی و در یک مواردی با یک وسیله‌ی عمومی مثل همین سند ۲۰۳۰؛ که متأسّفانه در کشور ما هم به آن توجّه شد، الان هم شنیده‌ام گوشه‌کنار بعضی از اجزای این سند همین‌ طور به وسیله‌ی بعضی آدمهای ناباب یا غافل دارد اجرا میشود و دنبال میشود -و این را خواهش میکنم آقای وزیر به طور جد دنبال کنند- چه مثل نفوذ در آموزش و پرورشِ بعضی از کشورهای منطقه که ما خبر داریم بی‌ سر و صدا و بدون هیاهو دارند کتابهای درسی را، وضع معلّمین را، آموزشها را [تغییر میدهند،] افرادی را جدا میکنند از بین مجموعه و میبرند در کشورهای خودشان یک چند صباح تربیت میکنند برمیگردانند. در آموزش و پرورش میخواهند نفوذ پیدا کنند. این به نظر من خیلی مهم است. لازم است که یک حسّاسیّتی در زمینه‌ِی نفوذ دشمن همه پیدا کنند، همه [حسّاسیّت] داشته باشند و مراقب باشند. او اصرار دارد به نفوذ؛ شما باید بدانید او چرا اصرار دارد. او با این نفوذ میخواهد مقاصد خودش را، اهداف پلید خودش را عملیّاتی کند و آدمهایی درست کند که مثل او فکر کنند؛ بنابراین فرض کنید او که میخواهد یک کشوری را غارت کند، وقتی در داخل کشور کسانی بودند که با این غارت موافق بودند، با او هم‌فکر بودند، این غارت براحتی و آسانی انجام میگیرد. و به ‌هرحال بایستی به این معنا توجّه کرد.۱۳۹۹/۰۶/۱۱

• عزیزان من! درست توجّه کنید؛ مخصوصاً مسئولین عزیز و محترمی که تشریف دارند، توجّه کنند. اینجا است که اهمّیّت سند ۲۰۳۰ معلوم میشود. لُبّ کلام و جان کلام در این سند ۲۰۳۰ که فصل مهمّی مربوط به آموزش و پرورش دارد، این است که نظام آموزشی باید سبک زندگی را و فلسفه‌ی حیات را بر اساس مبانی غربی به کودک بیاموزد؛ این آن لُبّ کلام در سند ۲۰۳۰ است. یعنی چه؟ یعنی جنابعالی، انسان متدیّن و علاقه‌مند به کشورتان، علاقه‌مند به آینده‌تان، در کلاس درستان سرباز برای غرب درست کنید.این که روی سند ۲۰۳۰ این قدر اصرار دارند و کار میکنند، آشکار و غیر آشکار سعی میکنند این را تحکیم کنند بر مناسبات کشورها از جمله کشور ما، این معنایش این است؛ چون دستورات و توصیه‌ها و نکات اصلی موجود در این سند برای آموزش و پرورش این است که آموزش و پرورش باید جوری مناسبات فکری شاگردان را تنظیم کند که فلسفه‌ی زندگی‌شان، اساس زندگی‌شان، مفهوم حیات در نظرشان، طبق تفکّر غربی باشد. همین که عرض کردم؛ شما اینجا بنشینید سرباز درست کنید برای انگلیس و فرانسه و آمریکا و بقیّه‌ی این وحشی‌های کراوات‌زده‌ی ادکلن‌زده‌ی ظاهرساز؛ همینهایی که آدم میکشند بدون اینکه خم به ابرو بیاورند، به آدمکش کمک میکنند بدون اینکه خم به ابرو بیاورند؛ میگویند آقا چرا شما به سعودی کمک میکنید؟ میگویند ما به پولش احتیاج داریم؛ میدانند که در یمن چه ‌کار دارد میکند، در عین حال کمکش میکنند. اینها بنشینند آنجا، ما برای اینها در ایران و در کشورهای آسیا و غرب آسیا و کشورهای اسلامی و مانند اینها، سرباز و پشتیبان و رعیّت تربیت کنیم؛[سند] ۲۰۳۰ این است.۱۳۹۸/۰۲/۱۱
• آخرین مسئله‌ی در این بخش از عرایض من، مسئله‌ی سند انحرافی ۲۰۳۰ است. سال گذشته بنده رسماً علناً قاطعاً منع کردم از اینکه این کار انجام بگیرد؛ مسئولین آموزش و پرورش استقبال کردند، دنبال کردند؛ منتها بنده شنیده‌ام در بخشهای مختلفی، اجزای سند ۲۰۳۰ دارد تحقّق پیدا میکند؛ این معنایش این است که اختیار مهم‌ترین مسئله‌ی کشور در دست دیگران باشد. غیر از این محتوای ۲۰۳۰ -که در آن البتّه مسائل انحرافی وجود دارد که تردیدی در آن نیست- که اگر همه‌ی آن هم درست بود، معنا نداشت که یک کشوری مثل ایران، با این فرهنگ، با این سابقه، با این نظام مقتدر و عزیز اسلامی، برنامه‌های آموزش ‌و پرورشی خود را و سند آموزش خود و پرورش خود را از دیگرانی که نشسته‌اند و با اغراض گوناگون -حالا یا اغراض سیاسی یا اغراض گوناگون فاسد دیگر- یک چیزی تهیّه کردند، از آنها بگیرد؛ چنین چیزی معنی ندارد. خدا خیرتان بدهد؛ خب راهش این است که هم نمیرید، هم ۲۰۳۰ را نپذیرید؛ بهترش این است!۱۳۹۷/۰۲/۱۹

... ما یک‌چیزی راجع به این سند ۲۰۳۰ آموزش‌و‌پرورش گفتیم، خب حرفهای گوناگونی هم اطرافش زده شد. این مسئله، خیلی مسئله‌ی مهمّی است؛ همین‌طور که ایشان اشاره کرد، این جزئی از یک سند بالادستیِ سازمان ملل -سند توسعه‌ی پایدار- است که یک بخش آن همین سند ۲۰۳۰ مربوط به آموزش‌‌وپرورش است. در واقع آنچه اینها در این سند توسعه‌ی پایدار -که از جمله این سند ۲۰۳۰ [در آن] هست- طرّاحی دارند میکنند و دست‌اندرکار هستند، این است که یک منظومه‌ی فکری و فرهنگی و عملی برای همه‌ی دنیا دارند جعل میکنند. این را چه کسی میکند؟ دستهایی پشت سازمان ملل وجود دارد؛ یونسکو اینجا یک وسیله است، یک ویترین است؛ دستهایی نشسته‌اند، دارند برای همه‌چیز کشورهای دنیا و همه‌ی ملّتها یک منظومه تولید میکنند؛ منظومه‌ای که شامل فکر است، شامل فرهنگ است، شامل عمل است و این را دارند ارائه میدهند و ملّتها باید همه بر طبق این، عمل کنند. یک بخش آن هم بخش آموزش‌‌وپرورش است که همین سند ۲۰۳۰ است. خب این غلط است؛ این غلط است؛ اصلاً این معیوب است؛ این حرکت، حرکت معیوبی است. چرا؟ چه کسانی هستند اینهایی که دارند سند توسعه‌ی پایدار را فراهم میکنند؟ چه حقّی دارند که درباره‌ی کشورها، درباره‌ی ملّتها، درباره‌ی سنّتهایشان، درباره‌ی عقایدشان، اظهار نظر کنند که باید این‌جوری کنید، باید آن‌جوری کنید؛ همه‌ی اینها هم «باید» است. اینکه میگویند الزام نیست، این سطحی‌نگری است؛ نخیر، در واقع، همه‌ی اینها الزام است، و هرکدام از اینها که تحقّق پیدا نکند، بعد به‌عنوان یک نقطه‌ی منفی به‌حساب خواهد آمد که «در فلان جدول، تهِ جدول قرار میگیرید؛ فلان امتیاز از شما سلب میشود»! همه‌ی اینها این‌جوری است؛ در واقع همه‌ی اینها «باید» است، ولو در ظاهرش «باید» نباشد. چه لزومی دارد؟ خب ما از چند سال قبل از این آمدیم گفتیم «الگوی ایرانی‌ـ‌اسلامی پیشرفت»؛ بنده کلمه‌ی توسعه را هم عمداً به کار نبردم. آقایانی که مسئول این کار هستند و از آن وقت ما با اینها ارتباط داریم، میدانند؛ بنده عمداً گفتم کلمه‌ی توسعه را من به کار نمیبرم، چون کلمه‌ی توسعه یک کلمه‌ی غربی است؛ یک مفهوم غربی دارد؛ من کلمه‌ی پیشرفت را به کار میبرم؛ الگوی پیشرفت ایرانی‌ـ‌اسلامی. خب این الگو را بگردیم پیدا کنیم! چرا باید برای پیشرفت ما، دستهای غربی الگو بدهند به‌صورت همین سند توسعه‌ی پایدار یا ۲۰۳۰ و امثال اینها؟ اینها کار کیست؟ کار شماها است، کار دانشگاه‌ها است، کار اساتید است.۱۳۹۶/۰۳/۳۱

• یکی از کارهای اساتید، مسئله‌ی تبیین است که حالا من تشکّر میکنم از آقای پارسانیا(۸) که راجع به سند ۲۰۳۰ اینجا صحبت کردند؛ خب این باید تبیین بشود؛ ما یک‌چیزی راجع به این سند ۲۰۳۰ آموزش‌و‌پرورش گفتیم، خب حرفهای گوناگونی هم اطرافش زده شد. این مسئله، خیلی مسئله‌ی مهمّی است؛ همین‌طور که ایشان اشاره کرد، این جزئی از یک سند بالادستیِ سازمان ملل -سند توسعه‌ی پایدار- است که یک بخش آن همین سند ۲۰۳۰ مربوط به آموزش‌‌وپرورش است. در واقع آنچه اینها در این سند توسعه‌ی پایدار -که از جمله این سند ۲۰۳۰ [در آن] هست- طرّاحی دارند میکنند و دست‌اندرکار هستند، این است که یک منظومه‌ی فکری و فرهنگی و عملی برای همه‌ی دنیا دارند جعل میکنند. این را چه کسی میکند؟ دستهایی پشت سازمان ملل وجود دارد؛ یونسکو اینجا یک وسیله است، یک ویترین است؛ دستهایی نشسته‌اند، دارند برای همه‌چیز کشورهای دنیا و همه‌ی ملّتها یک منظومه تولید میکنند؛ منظومه‌ای که شامل فکر است، شامل فرهنگ است، شامل عمل است و این را دارند ارائه میدهند و ملّتها باید همه بر طبق این، عمل کنند. یک بخش آن هم بخش آموزش‌‌وپرورش است که همین سند ۲۰۳۰ است. خب این غلط است؛ این غلط است؛ اصلاً این معیوب است؛ این حرکت، حرکت معیوبی است. چرا؟ چه کسانی هستند اینهایی که دارند سند توسعه‌ی پایدار را فراهم میکنند؟ چه حقّی دارند که درباره‌ی کشورها، درباره‌ی ملّتها، درباره‌ی سنّتهایشان، درباره‌ی عقایدشان، اظهار نظر کنند که باید این‌جوری کنید، باید آن‌جوری کنید؛ همه‌ی اینها هم «باید» است. اینکه میگویند الزام نیست، این سطحی‌نگری است؛ نخیر، در واقع، همه‌ی اینها الزام است، و هرکدام از اینها که تحقّق پیدا نکند، بعد به‌عنوان یک نقطه‌ی منفی به‌حساب خواهد آمد که «در فلان جدول، تهِ جدول قرار میگیرید؛ فلان امتیاز از شما سلب میشود»! همه‌ی اینها این‌جوری است؛ در واقع همه‌ی اینها «باید» است، ولو در ظاهرش «باید» نباشد. چه لزومی دارد؟ خب ما از چند سال قبل از این آمدیم گفتیم «الگوی ایرانی‌ـ‌اسلامی پیشرفت»؛ بنده کلمه‌ی توسعه را هم عمداً به کار نبردم. آقایانی که مسئول این کار هستند و از آن وقت ما با اینها ارتباط داریم، میدانند؛ بنده عمداً گفتم کلمه‌ی توسعه را من به کار نمیبرم، چون کلمه‌ی توسعه یک کلمه‌ی غربی است؛ یک مفهوم غربی دارد؛ من کلمه‌ی پیشرفت را به کار میبرم؛ الگوی پیشرفت ایرانی‌ـ‌اسلامی. خب این الگو را بگردیم پیدا کنیم! چرا باید برای پیشرفت ما، دستهای غربی الگو بدهند به‌صورت همین سند توسعه‌ی پایدار یا ۲۰۳۰ و امثال اینها؟ اینها کار کیست؟ کار شماها است، کار دانشگاه‌ها است، کار اساتید است.۱۳۹۶/۰۳/۳۱
• من تشکّلهایی را میگویم که تحت هر نامی، معتقد به انقلابند، معتقد به دینند، معتقد به نظام اسلامی‌اند، معتقد به این مبارزه‌ی عظیمند؛ تحت هر نامی که هستند فرق نمیکند؛ خطابم به آنها است.

...

توصیه‌ی بعدی. چند کلیدواژه‌ی اصلی هست، این کلیدواژه‌های اصلی را فراموش نکنید:

...

- مسئله‌ی «استقلال» هم که من گفتم، خیلی مهم است. حالا همین مسئله‌ی ۲۰۳۰ -این قضیّه‌ی سند ۲۰۳۰- از همین قبیل است؛ این مسئله‌ی استقلال است. حالا بعضی‌ها می‌آیند میگویند آقا، مثلاً فرض کنیم ما تحفّظ داده‌ایم یا گفته‌ایم فلان‌چیزش را قبول نداریم؛ نه، بحث سر اینها نیست. فرض کنیم در این سند، هیچ‌چیز واضح بیّنی هم که مخالف با اسلام باشد وجود نداشته باشد -که البتّه وجود دارد؛ آنهایی که خیال میکنند ما گزارش درست نگرفته‌ایم؛ نه، گزارشهای ما گزارشهای درستی است- حرف من این است که نظام آموزشی کشور نباید بیرون کشور نوشته بشود؛ حرف من این است. شما میگویید این مثلاً فرض کنید خلاف اسلام ندارد؛ داشته باشد یا نداشته باشد، اینجا ایران است، اینجا جمهوری اسلامی است، اینجا یک ملّت بزرگند. نظام آموزشی ما را چهار نفر در یونسکو یا سازمان ملل یا فلان‌جا بنشینند بنویسند؟ چرا؟ این همان مسئله‌ی استقلال است. استقلال ابعادش تا اینجاها است.

...

اینها را باید تبیین کنید. یعنی توصیه‌ی من به تشکّلهای دانشجویی این است که این کلید‌واژه‌های اساسی و اصلی را درست تبیین کنند. از بیانات امام استفاده کنید و مانند اینها.۱۳۹۶/۰۳/۱۷

این سند ۲۰۳۰ سازمان ملل و یونسکو و این حرفها، اینها چیزهایی نیست که جمهوری اسلامی بتواند شانه‌اش را زیر بار اینها بدهد و تسلیم اینها بشود. به چه مناسبت یک مجموعه‌ی به‌اصطلاح بین‌المللی‌ای -که قطعاً تحت نفوذ قدرتهای بزرگ دنیا است- این حق را داشته باشد که برای کشورهای مختلف، برای ملّتهای گوناگون، با تمدّنهای مختلف، با سوابق تاریخی و فرهنگی گوناگون، تکلیف معیّن کند که شما باید این‌جوری عمل کنید؟ اصل کار، غلط است. اگرچنانچه با اصل کار شما نمیتوانید مخالفت بکنید، حدّاقلّش این است که بِایستید بگویید جمهوری اسلامی خودش ممشیٰ دارد، خطّ‌و‌ربط دارد، ما سندهای بالادستی داریم، ما میدانیم باید در زمینه‌های آموزش، پرورش، اخلاق، سبک زندگی چه‌کار کنیم؛ احتیاج به این سند وجود ندارد. اینکه ما برویم سند را امضا کنیم و بعد هم بیاییم شروع کنیم بی‌سروصدا اجرائی کردن، نخیر، این اصلاً مطلقاً مجاز نیست؛ ما اعلام هم کرده‌ایم به دستگاه‌های مسئول. بنده از شورای عالی انقلاب فرهنگی هم گله‌مند هستم؛ آنها باید مراقبت میکردند، نباید اجازه میدادند این ‌کار تا اینجا پیش بیاید که ناچار بشویم ما جلوی آن را بگیریم و ما وارد قضیّه بشویم. اینجا جمهوری اسلامی است؛ اینجا، مبنا اسلام است، مبنا قرآن است؛ اینجا جایی نیست که سبک زندگی معیوبِ ویرانگرِ فاسدِ غربی بتواند در اینجا این‌جور اِعمال نفوذ کند. البتّه متأسّفانه اِعمال نفوذ دارند میکنند و از طُرق مختلف وارد میشوند امّا [اینکه] این‌جور به‌طور رسمی سند به ما بدهند که «تا پانزده سال دیگر باید شما این‌جوری بکنید، این‌جوری بکنید»، ما هم بگوییم بله، معنی ندارد این کار.۱۳۹۶/۰۲/۱۷