آیا بخشی از عربیت به جاهلیت برگشته است؟

نمک خوردن و نمکدان شکستن، حکایت حال امروز دولتمردان عراق شده است... جدای از این موضوع کاش یک سلسله مطلب در مورد ریشه این پافشاری این کشورها به بحث عربیت می نگاشتید . در مورد اینکه اینها به جهت نسلی خود را عرب می دانند از آن جهت که محمد ( ص ) را هم عرب می پندارند و قصد نوعی فخر فروشی و خود برتر نمایی دارند!؟ یا اینکه منظورشان از عرب بودن زبان عربی است!؟ در هر دو حالت تلاش به ساختن هویت بر چیزی پوچ دارند. ... در مورد نخست اینکه آشکار است که این ملت ها و مردم متفاوت از نظر نسلی و ژنتیکی هیچکدام عرب نیستند ( گرچه عرب بودن یا لر، ترک، فارس یا هر قوم و نژادی به خودی خود جای فخر فروشی ندارد چون همه ما به اراده خداوند خلق شده ایم نه توان و خواست خودمان، مگر اینکه طی تاریخ و سلسله وار آثار ارزشمندی از خود به جای گذاشته باشیم) کما اینکه خود پیامبر اسلام هم عرب نبود، حضرت ابراهیم جد پدری ایشان کنعانی( حدود فلسطین امروزی) بودند و مادرشان هاجر شاید مصری( از این نظر که کنیز فرعون بودند و من مطالعه ای در مورد اینکه به راستی ریشه مصری داشته یا از افریقایی تبارها بوده ندارم) بودند و نه عرب، در واقع زمانی که حضرت ابراهیم هاجر و اسماعیل را به مکه بردند چند قبیله اطراف مکه زندگی می کردند که خود را عرب می نامیدند، همان زمان هم عربی جایگاهی در شبه جزیره نداشت و به همان منطقه محدود بود، پس از این کوچ اجباری و بوجود آمدن چشمه زمزم برخی از اقوام ابراهیم نبی و برخی مومنان از کنعان به مکه و نزد هاجر و اسماعیل کوچ کردند که طبیعتا مهاجرین باید به زبان ساکنین صحبت کنند، تا پیش از تولد حضرت محمد آن قبیله های عرب به خاطر همان بحث زنده به گور کردن دختران که در بین آنها بیش از سایر قبیله های شبه جزیره رواج داشت و همینطور جنگ های انتقام جویانه تقریبا منقرض شده بودند، در خوشبینانه ترین حالت برخی از آنها با مهاجرین ادغام شده باشند که باز هم دیگر به نسل های پس از آنها نمی توان عرب گفت. تنها چیزی که از آن عرب ها ماند زبان عربی بود که بوسیله مهاجرین حفظ شد و ارتقا پیدا کرد. پس فخر فروشی به عرب بودن از نظر نژادی توهمی بیش نیست چون عرب، پیش از اسلام منقرض شده بود، گرچه با رفتار و کرداری که داشتند عرب بودن بیشتر جای شرمساری دارد تا فجر فروشی ...... اگر منظور این کشورها زبان عربی است باز هم به چیزی عاریتی چنگ زده اند که ریشه ان متعلق به خودشان نیست، البته که زبان به تنهایی نمی تواند هویت و ملت ساز باشد، برای نمونه کشور افریقای جنوبی بنا به همان جبری که کشورهای عربی امروز عرب زبان شدند تحت اشغال انگلیس انگلیسی زبان شدند، ولی مردم بومی آنجا خود را انگلیسی و انگلوساکسون نمی دانند همانطور که مردم انگلستان آنها را انگلیسی نمی دانند، تا پیش از اسلام هم بیشتر این کشورهای عرب زبان امروزی خودشان دارای تمدن های بزرگی بودند که زبان خودشان را هم داشتند، مثلا در عراق امروزی تا پیش از هخامنشیان تمدن بابل بود که آشوریان و کلدانیان بر آن حکومت می کردند، در مصر و سودان فرعون ها و زبان عبری حاکم بود، در سوریه و لبنان در دوره ای فیفیقی ها حاکم بودند، در یمن و الجزایر و ... هم تمدن های کهن بزرگی بود . حالا چرا اینطور شده که این کشورها می خواهند به جای تکیه کردن بر تمدن خودشان و ساخت یک هویت ملی از آن به چیزی موهومی و عاریتی تمسک جسته و برای خود هویت بسازند جای تعجب دارد!؟ که البته همانطور که شما هم اشاره کرده اید چنین چیزی ناشدنی است. یکی از علت های کینه ورزی این کشورها با ایران هم در واقع از تلاششان برای هویت سازی برای خودشان سرچشمه می گیرد، یعنی چیزی شبیه به مقابله ایران و روم باستان، آنها هم به این امید که اگر به مقابله با یک تمدن و هویت بزرگ اقدام کنند به سبب هویت بزرگ دشمن خود تراشیده، دارای معنا و هویت می شوند اما خیالی پوچ بیش نیست. در هر حال راهی که می روند به ناکجا آباد است و هیچ همگرایی معنا داری بین کشورهای عرب زبان نیست، همانطور که همین کشورهای عرب زبان در جنگ علیه سوریه و یمن عرب زبان دست داشتند، یا اختلاف الجزایر با مغرب، تحریم قطر توسط چند کشور شورای همکاری یا عقبتر حمله عراق به کویت و .... بیشتر نشانه واگرایی و از هم گسیختگی و گم کردن هویت ها را نشان می دهد ...... اصل مطلب را گم نکنیم، همان مقاله های شما راجب ریشه این تاکید بر عربیت. که بالاخره از جنس نژادیست یا زبانی؟! بیشتر بین حاکمان این کشورهاست یا مردم آنها هم چنین نگرشی دارند؟ چشم به راه مقاله ها هستیم .