بنویس لباس هواداران تیم ملی، بخوان قطعه‌ای از پازل تعارضات اجتماعی

گروه فرهنگی: دیگر چه اتفاقی باید برای کشور ما بیفتد و چه هزینه‌ای پرداخت شود که متوجه بلای نفوذ خصوصا نفوذ فرهنگی در کشور شویم؟ این نابسامانی‌های دو ماه اخیر را ببینید. آیا غیر از این است که ریشه وقوع آن در برخی تصمیمات و عملکردهای فرهنگی اشتباهی بود که آنقدر تکرار شد و زیاد بود که نمی‌شد بگوییم بیایید خوشبینانه نگاه کنیم و بگوییم از سر ندانستن است. نه. نفوذ آنهم در مجموعه‌های فرهنگی، آنقدر ریز ریز روی هم تل انبار شد که جامعه را به مرز انفجار رساند. و هم‌چنان این داستان ادامه دارد.

به گزارش بولتن نیوز ، در داستان جدید نفوذ فرهنگی و خرابکاری‌های ناشی از آن شاهد این هستیم که چند روز پیش و به بهانه رونمایی از لباس هواداران تیم ملی فوتبال ایران، لباسی رونمایی می‌شود که حقیقتا جای اما و اگرهای زیادی دارد. لباسی که وقتی به آن نگاه می‌کنیم، بیشتر از آنکه تقویت کننده وحدت ملی و افزایش همگرایی اجتماعی باشد، تداعی‌گر تخاصم و درگیری در کشور است. یوزهایی که دو سوی این پیراهن قرار دارند و به هم غرش کرده‌اند و سایر موارد.

هرچند این اقدام ارتباطی به فدراسیون فوتبال نداشته و این نهاد با صدور بیانیه‌ای رسماً اعلام کرد که آن پیراهن و طراحی‌اش هیچ ربطی به مجموعه ما ندارد، اما وقتی به اصل خبر مراجعه می‌کنیم ردپای کسی را در معرفی آن می‌بینیم که پیش از این نیز اقدامات و تصمیمات سوال برانگیزی‌ داشته است. سیدمجید امامی، رئیس کارگروه ساماندهی مد و لباس و دبیر شورای فرهنگ عمومی. کسی که پیش از این نیز در رابطه با دکوراسیون و ویترین مغازه‌های لباس فروشی دستوراتی داده بود که با واقعیت جامعه سازگاری نداشته و بر التهابات جامعه خواهد افزود.

به نظر می‌رسد دقت مدیران بالادستی ما روی جزئیات پایین است. خصوصا در حوزه فرهنگی. اما همین جزئیات است که روی هم انباشت می‌شود و یک توده فرهنگی ساخته که می‌تواند اثرگذاری اجتماعی داشته باشد. اینکه فلان پیراهن مگر چقدر اهمیت دارد را تنها کسانی درک می‌کنند که مسیر زمانی ایجاد و تقویت گرایشهای فرهنگی اجتماعی را می‌بینند و متوجه هستند که همین تکه تکه عملکردها هست که در یک بازه زمانی بلند مدت، آن کلیت را می‌سازد. لذا به نظر می‌رسد مدیران عالی کشور خصوصا در امر فرهنگی باید نگاه جدی‌تری به مقولات فرهنگی داشته باشند و جلوی همین اتفاقات خرد را بگیرند که آن توده بزرگ ایجاد نشود.