قانون گریزی؛ عادت طیفی از سینماگران پرمدعای ایرانی

گروه فرهنگی: در آستانه داغ شدن بحث ها بر سر انتخاب نماینده سینمای ایران برای معرفی به آکادمی اسکار، برخی از رسانه های سینمایی خاص جریانی به راه انداخته اند که اگر قرار است فیلمی در این رقابت ها سینمای ایران را نمایندگی کند، باید از میان دو فیلم «برادران لیلا» ساخته سعید روستایی و یا «شب داخلی دیوار» وحید جلیلوند باشد زیرا این دو اثر در بخش رقابتی جشنوارهای کن و ونیز حضور داشته اند و از پشتوانه  بین المللی مناسبی برخوردار هستند. اما سازمان سینمایی بر خلاف این مسائل حتی با اکران این دو فیلم نیز تاکنون مخالفت کرده است.

مهم ترین دلیل مخالفت سازمان سینمایی را طبق صحبت های رییس این سازمان؛ محمد خزاعی، باید در حضور بی مجوز این آثار در جشنواره های جهانی و خلاف قوانین و مقررات عمل کردن آن ها دانست. قاعده حضور در جشنواره های جهانی این است که آثار متقاضی حضور در فستیوال های خارجی ابتدا باید مجوزهای لازم را در داخل کشور دریافت نمایند و بعد از آن در جشنواره های خرجی حضور پیدا کنند. متاسفانه تولیدکنندگان دو اثر نام برده اصلا بر این طریق حرکت نکرده اند و مستقیما آثار خود را برای جشنواره های جهانی ارسال کرده اند.

ما حتی اگر موضع گیری های انجام شده توسط ایشان در خارج از کشور و علی الخصوص عوامل فیلم «برادران لیلا» در جشنواره کن را نشنیده بگیریم و بگوییم که این دو فیلم به لحاظ مضمون و محتوا هم عالی هستند و هیچ مشکلی ندارند، باز هم نمی توانیم چشم را بر بی قانونی صورت گرفته توسط ایشان ببندیم. از همین روی اصرار این افراد و رسانه ها بر عمل خلاف قانون و صحبت از آزاد نبودن هنرمندان قابل استماع نیست.

اگر بنا باشد هر صنفی به بهانه های واهی برای خود این حق را قائل باشد که بخواهد آزادانه  و خارج از مسیر قانون رفتار کند، دیگر سنگ روی سنگ بند نمی شود و قانون جنگل بر کشور حکم فرما خواهد بود. سینماگرانی که در فیم هایشان سر تا پای نظام و کشور را به لجن می کشند و مدعی هستند هیچ قانونی در ایران وجود ندارد و عدالت بی معنا است، چگونه در همان حالی که منتقد بی توجهی به قوانین و ضوابط هستند و از رانت و رابطه و فساد گله دارند، نوبت به خودشان که می رسد، به اسم هنر و هنرمند و آزادی به دنبال رانت هستند و حاضر نیستند زیر بار پذیرش قانون بروند.

البته یک انتقاد هم به وزارت ارشاد و سازمان سینمایی وارد است. زمانی که صحبت از حضور محد خزاعی در سازمان سینمایی بود، گفته شد که یکی از مهم ترین کارویژه های او باید این باشد که قانونی جامع و دقیق برای سینما با همکاری حقوق دانان، قوه قضاییه و سینماگران تهیه نماید تا این حاشیه ها و اعمال نظرها و بحث هایی که پیش می آید، پایان پیدا کنند و به جای سلیقه شخصی افراد در ادوار مختلف، متر و معیاری وجود داشته باشد تا بر اساس آن با آثار سینماگران و رفتارهای خلاف قانون ایشان برخورد شود و دیگر بهانه ای در دست کسی نباشد که هر روز یک بازی جدید به راه بیافتد.