اطلاعات محرمانه در جیب دوتابعیتی‌های اتاق بازرگانی

وی افزود: نحوه اختصاص ارز و اینکه فردی ارز بگیرد و فردی دیگر نگیرد خود یک رانت است؛ با وجود داشتن محدودیت‌های ارزی باید بتوان به هر فردی بر اساس ضوابط ارز اختصاص داد.

رئیس ‌اتاق بازرگانی مشترک ایران و چین ادامه داد: بر اساس کد ملی می‌توان تمام عوارض، مالیات و تعرفه‌های گمرکی را دریافت کرد و لزوما نیازی به وجود فیزیکی خود کارت بازرگانی نیست اما پذیرفتنی نیست که از کارت بازرگانی به عنوان یک ابزار انتخاباتی توسط حاکمان اتاق بازرگانی استفاده شود.

حریری بیان کرد: در 127 سال گذشته و از زمان امین الضرب، تعداد کل اعضای اتاق بازرگانی تهران 16 هزار نفر بود که به یک باره از سال 98 تا امروز 12 هزار نفر به اعضای این اتاق اضافه شد.

وی یادآور شد: قبل از سال 97 مجموع اعضای اتاق بازرگانی 16 هزار نفر بوده است که 14 هزار نفر از آنها دارای کارت بازرگانی بودند، و درحالی که از اواخر 97 تحریم‌ها به اوج خود رسید و کرونا هم در سال 98 بروز کرد که باعث رکود و افت تجارت شد؛ بنابراین صدور این حجم از کارت بازرگانی (12 هزار کارت جدید از 98 به بعد) منطقی نیست.

رئیس ‌اتاق بازرگانی ایران و چین تصریح کرد: وقتی فردی عضو هیئت ‌رئیسه اتاق بازرگانی می‌شود، با حضور در جلسات شورای پول و اعتبار، شورای عالی بورس، شورای عالی صادرات و غیره اطلاعات زیادی را کسب می‌کند که حتی نمایندگان مجلس شورای اسلامی نیز این اطلاعات را ندارند؛ در حالی این افراد به این سطح از اطلاعات دسترسی دارند که بخشی از آنها دو تابعیتی هستند.

حریری گفت: وقتی این افراد پاسپورت کانادا و آمریکا را در جیب دارند، چطور دور یک میز می‌نشینند و درباره دور زدن تحریم‌ها صحبت می‌کنند؟

وی افزود: پذیرفتنی نیست که اعضای هیئت نمایندگان اتاق بازرگانی ایران و تهران وقتی در تورنتو هستند تعدادشان بیشتر از ایران است.

این فعال بخش خصوصی اظهار کرد: دارایی‌های خود اعضا و خانواده درجه‌یک هیئت ‌رئیسه اتاق‌های بازرگانی باید قبل از قبول مسئولیت و بعد از آن بررسی شود؛ چطور فردی بعد از قبول مسئولیت در هیئت ‌رئیسه اتاق به نام همسر خود 12 شرکت ثبت کرده است. باید مشخص شود که به ‌چه ‌شکلی کسی که تا سال 91 دارایی زیادی نداشت و کارمند دولت بود، اکنون سه برج در تهران ساخته است. دبیر یک تشکل که حقوق‌بگیر آن است، چطور اکنون سهامدار یک هلدینگ بزرگ است؟

وی ادامه داد: ساختار موجود اتاق بازرگانی، ایراد دارد و به دلیل مشکلات متعدد مطابق قانون شورای عالی نظارت بر اتاق بازرگانی، حاکمیت می‌تواند به مدت سه ماه سرپرستی اتاق بازرگانی را برعهده گیرد که به مدت سه ماه دیگر نیز قابل تمدید است تا 6 ماه دیگر انتخابات اتاق بازرگانی برگزار شود.

رئیس ‌اتاق بازرگانی ایران و چین بیان کرد: اتاق بازرگانی باید اصلاح شود و تا دوره جدید اتاق بازرگانی، شورای نظارت بر اتاق آن را سرپرستی کند.

اتاق تهران ماهانه گزارشی درباره میزان صادرات نفت ایران به چین ارائه می‌کند، در حالی که این گزارش در تضاد با همه گزارش‌ها موسسات معتبر بین‌المللی است.

به گزارش خبرگزاری فارس، هر از گاهی اخباری مبنی بر کاهش شدید صادرات نفت ایران به چین در فضای مجازی به صورت گسترده منتشر می‌شود که در آن ادعا می‌شود چینی‌ها در شرایط تحریم دیگر حاضر به خرید نفت از ایران نیستند و صادرات نفت ایران در بن‌بست تحریم گرفتار شده است.

اتاق تهران مدعی شده است که کل درآمد نفتی ایران از صادرات به چین در پنج ماهه نخست سال 2022، میزان 350 میلیون دلار بوده است که نسبت به سال گذشته 47 برابر شده است‌.

طبق آمار اوپک، قیمت هر بشکه نفت ایران در سال 2022 حدود 105 دلار بوده است. بدین ترتیب طبق ادعای اتاق تهران، ایران در سال جاری میلادی روزانه فقط 22 هزار بشکه نفت به چین صادر کرده است.

ادعای صادرات 22 هزار بشکه‌ای نفت ایران به چین در حالی توسط اتاق تهران مطرح می‌شود که طبق گزارش موسسه ردیابی نفتکش‌ها کپلر، میزان صادرات نفت ایران به چین در سال 2022، بیش از 617 هزار بشکه در روز بوده است.

در زمان تحریم، کشور چین اصلی‌ترین مقصد صادرات نفت ایران است. در نتیجه اگر بنابر ادعای اتاق تهران، صادرات نفت ایران به چین 22 هزار بشکه در روز باشد، رقم کل صادرات نفت ایران نیز در همین حدود خواهد بود، درحالی که آمار اوپک این ادعا را به صورت جدی رد می‌کند.

طبق گزارش ماهانه اوپک، میزان تولید نفت ایران در 6 ماهه نخست سال 2022، میزان دومیلیون و 544 هزار بشکه در روز است. میزان نفت ارسالی به پالایشگاه‌های ایران نیز یک میلیون و 691 هزار بشکه در روز است. در نتیجه میزان صادرات نفت خام ایران 853 هزار بشکه محاسبه می‌شود.

فاصله ادعای اتاق تهران مبنی بر صادرات 22 هزار بشکه‌ای ایران به چین و گزارش اوپک مبنی بر صادرات 853 هزار بشکه‌ای نفت ایران نیز قابل تأمل است.

چندی پیش نیز یکی از رسانه‌ها با استناد به گزارش اتاق تهران مدعی شده بود‌ که روسیه، بازار نفت ایران در چین را تصاحب کرده است، ادعایی که مجیدرضا حریری رئیس ‌اتاق مشترک بازرگانی و صنایع ایران و چین آن را غلط بزرگ عنوان کرده است.

سؤال مهم این است که اساسا اتاق تهران چه اعتبار یا مرجعیتی برای اعلام رقم صادرات نفت ایران به چین دارد؟ هدف اتاق تهران و رسانه‌های نزدیک به آن از انتشار گسترده نمودارها و جداول نقاشی شده و نادرست در فضای مجازی چیست؟