فکر کن چیزی به اسم تأمین اجتماعی نبود؟

گروه اجتماعی: تأمین اجتماعی یکی از مفاهیمی می باشد که با سیاست های رفاهی – اجتماعی و متغیرهای مترتب بر آن در حوزه های اقتصادی – معیشتی همپوش و هم معنا می باشد. از این رو با توجه به اهمیت این موضوع و در ذیل ضرورت واکاوی جایگاه و نقش این مفهوم در زندگی ما و پاسداشت آن درصدد برآمده ایم تا مطالبی را ذکر کنیم.
در واقع پیشرفت سیستم ها و برنامه های تأمین اجتماعی یکی از مهم ترین دستاوردهای سیاست اجتماعی در دنیای ماست.

به گزارش بولتن نیوز، با این وجود، بهبود گسترش دامنه پوشش تأمین اجتماعی همچنان یکی از چالش های دهه های پیش روست. آنچه از تعاریف بر می آید تأمین اجتماعی به هر نوع برنامه حمایت اجتماعی گفته می شود که توسط قانون، و یا هرگونه توافق الزام آور برقرار شده باشد و هدف آن فراهم ساختن میزانی از تأمین درآمد مالی در مواجه با مخاطرات دوران بازنشستگی، بازماندگی، از کارافتادگی، بیکاری و یا پرورش فرزندان باشد. در حقیقت در ذیل کارکردها و عملکردهای تأمین اجتماعی باید رفاه اجتماعی و سیاستگذاری های های اجتماعی را لحاظ کرد که بر دو مفهوم تأمین اجتماعی و حمایت اجتماعی استوار هستند.

مسئولیت خطیر و فراگیر تأمین اجتماعی در زمینه خدمت رسانی ها و پوشش دهی افراد و اقشار در کشور ما برعهده سازمان تأمین اجتماعی می باشد. سازمان تأمین اجتماعی از حیث کارکردی و عملکردی وظیفه و رسالت مهم ثبات بخشي و اطمينان بخشي به قشر مولد و تلاشگر جامعه و ايجاد آرامش خاطر و اميد به آينده و تضمين كيفيت زندگي و تامين معيشت و سلامت آنان برعهده دارد. در واقع سازمان تأمين اجتماعي به عونان يك نهاد «اقتصادي – اجتماعي» و به موجب گستره فعاليتي وسيع و تنوع حوزه هاي كاركردي وعملكردي در عـرصه هاي بيمه اي ، درماني و سرمايه گذاري ، يك «سازمان بزرگ مقياس ملي» است.

حال باتوجه به مطالب بیان شده در ذیل تعاریف کارکردهای تأمین احتماعی و سازمان تأمین اجتماعی، پرسش اینجاست که اگر تأمین اجتماعی نبود آن وقت چه اتفاقی می افتاد و افراد تحت پوشش آن در صورت فقدان آن چه می کردند و چه احوالاتی داشتند؟ در راستای پاسخ به این سوال مهم و کاربردی باید گفت که اگر محور یا متر و معیار ما برای طرح و پاسخ به این سوال، کارکردهای مذکور تأمین اجتماعی باشد، مطمئناً در این باره با گنگی و لکنت زبانی و فکری مواجه خواهیم بود.

چون که تصور این موضوع آنقدر سخت و آزار دهنده است که می توان به جرأت گفت که بخشی حیاتمان است که نمی توان مرزی برای تفکیک یا جدایی و یا حتی فقدان آن متصور شد. فرض بگیریم که در فرایند کهولت سن، هیچ گونه طرحی برای حمایت مالی و درمانی بازنشستگان نبود آن وقت شرایط تأمین آینده این اقشار به کجا ختم می شد؟ تعمیم این مصداق در موارد دیگری نیز چون از کارافتادگی، بازماندگی، بیکاری و ... نیز وجود دارد.

به واقع این مسئله آنقدر مهم است که نگاه و تحلیل عمومی را درباره آن به دلیل عادت، سهل و ممتنع کرده و هیچ کسی نمی تواند فقدان آن را تصور کند. به عبارت بهتر اگر تأمین اجتماعی نبود، حمایت اجتماعی سازماندهی شده نبود، اگر تأمین اجتماعی نبود سرنوشت بیمه ای اقشار مختلف در هاله ای از ابهام بود، اگر تأمین اجتماعی نبود تضمینی برای کیفیت و آینده زندگی بازنشستگان نبود و ... حال اگر این ها نبود آیا تصور زندگی در دنیای مدرن و پر از آسیب، شدنی بود و امید به آینده ای وجود داشت؟

کوتاه سخن اینکه با توجه با وظایف، کارکردها و نقش پذیری و جامعه پذیری تأمین اجتماعی در گستره عمومی جامعه، باید تأمین اجتماعی را یک سازوکار حمایتی و سازمان تأمین اجتماعی یک سازمان بیمه گر اجتماعی دانست که در نبود آن چرخ زندگی حال و آینده مان می لنگید و نمی چرخید.