ما انسانهای نادان وستمگر / چهار روزازآسمانی شدن خواهرم گذشت..

به گزارش بولتن نیوز،  جعفر گلابي روزنامه نگار در ادامه و در فقدان خواهر گرامی خود می نویسد: پس ازمرگ همسر، بزرگترین رنجش تنهایی بودکه بچه هایش سرکاروزندگی خودرفته بودندواوگاهی روزهای متوالی کسی رانمی دید،دراصفهان بودوماهم امکان سرزدن مدام به او را نداشتیم، کرونا که آمدوهمه رفت و آمدها کمترشدندتنهائیش فوق العاده شد،همه دلخوشیش تلفنی بودکه به ما میزد،بارها به من گفت که ازفرط تنهایی وبی حوصلگی دیوارهای خانه به من هجوم می اورندومستاصل میشوم.

کرونا که کم شدازشادی درپوست خودنمیگنجید که تنهائیش راکمترکنیم هفته ای نبودکه زنگ نزند ونگوید پس چه شد؟ کی می آیی؟ ومن که خود شوق دیدارش را داشتم درکمال نادانی وبی مبالاتی هی امروز و فردا میکردم، واقعا قول داده بودم که همین روزها میهمانش میشوم واو که نزدیک 70 سال داشت مثل یک کودک شادی میکرد ودر انتظار بود.

قرآن درست میگوید که آدمها ظلوم و جهولند _انسان بسیارستمگر وبسیار نادان است_نمونه اش منم که انتظار خواهر چون مادرم رابرآورده نکردم واین غصه همواره بامن خواهد بود، چه بساقصه این غصه اسباب جنون شود.