چرا عقده گشایان موضع می گیرند و مثلا از رفتن آقای طائب، ابراز ذوق زدگی و شادمانی می کنند؟

گروه سیاسی: تغییر رئیس سازمان اطلاعات سپاه پس از سیزده سال فعالیت، انبوهی از گمانه زنی های رسانه ای را در پی داشت. برخی گفتند آقای طائب احتمالا در جایگاه دیگری در زمینه فعالیت های کلان اطلاعاتی کشور به خدمت گرفته خواهد شد و گروهی، صرف این تغییر را حمل بر عزل و برکناری کردند.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از کانال داغ محرمانه، صدای آمریکا، رادیو فردا، بی بی سی، دویچه وله، و برخی رسانه های عبری و عربی مرتجع و...، از جمله رسانه های بیگانه ای بودند که با ادعای برکناری حسین طائب، علیه او، سپاه پاسداران و جمهوری اسلامی عقده گشایی کردند، یا مدعی شکست اطلاعاتی ایران شدند.

آیا صرف تغییر یک مدیر اطلاعاتی پس از سیزده سال را می توان به شکست اطلاعاتی تفسیر کرد؟ در این صورت، درباره رژیم صهیونیستی چه می گویند که مثلا در دو دهه اخیر، چهار رئیس موساد (افرایم هالوی، مئیر داگان، تامیر پاردو، یوسی کوهن) و در ده سال اخیر دو رئیس موساد را تغییر داده است؟

یا مثلا آمریکایی ها که از سال ۲۰۰۵ تا امروز، هشت رئیس سازمان CIA، شامل پورتر گاس، مایکل هیدن، لئون پانه‌تا، دیوید پترائوس، جان برنان، مایک پمپئو، جینا هسپل و ویلیام برنز را تغییر داه اند. سرویس MI6 انگلیس هم روند مشابهی را تجربه کرده است.

تحلیلگرانی که یک یا دو سرویس جاسوی متخاصم -مثلا موساد و یا حتی سیا- را طرف حساب نهاد های اطلاعاتی ایران تلقی می کنند، راه به خطا می برند. کشور عزیز ما، نه با یک یا چند سرویس، بلکه با "جنگ احزاب"و "ناتوی اطلاعاتی" طرف است و این واقعیت هم منحصر به پس از انقلاب اسلامی نیست.

بنابراین، در ارزیابی کارنامه نهادهای اطلاعاتی کشور و اهمیت خدمات آنها -از جمله اطلاعات سپاه- باید "جبهه اطلاعاتی مقابل" را که سرویس های جاسوسی آمریکا، اسرائیل، برخی دولت های اروپایی و حتی برخی خرده سرویس های منطقه ای را در بر می گیرد، در نظر گرفت و نباید این کشاکش اطلاعاتی را فروکاست.

 سیزده سال مدیریت، آن هم در دوره ای پر ماجرا از تحولات مهم داخلی و بین المللی، حتما قوت و ضعف را در خود نهفته دارد و لابد سه گروه تحلیل گر (حامی، منتقد، معارض و دشمن) می توانند ذره بین بگذارند و درباره جزئیات آن تحلیل کنند؛ اما اگر کسی ایرانی- انقلابی می اندیشد، نمی تواند چنان قضاوتی کند که قاب عقده گشایی رسانه های نیابتی سیا و موساد و ام آی سیکس را تکمیل کند.

براستی اگر عملکرد اطلاعات سپاه در دوره اخیر، چنان که رسانه های وابسته به ناتوی اطلاعاتی و فرهنگی غرب وانمود می کنند، ناکامی و شکست بوده، پس باید خوشحال باشند، چرا با عصبانیت و عقده گشایانه موضع می گیرند و مثلا از رفتن آقای طائب، ابراز ذوق زدگی و شادمانی می کنند؟

البته باید به این جماعت عقده ای و ضربه خورده از اقتدار نظام یادآور شد که راه به جایی نمی برند. نشان به آن نشان که جمهوری اسلامی، یک روز درگیر زنجیره ای از تهدید های امنیتی تو در تو (ترور مسئولان، آشوب افکنی و تجزیه طلبی گروهک های وطن فروش، کودتا و جنگ تحمیلی) در عمق خاک خود مواجه بود و حداکثر می کوشید تهدید ها را دفع کند؛

اما به ویژه در دهه اخیر، در موضع تهاجمی قرار گرفته و ضربات راهبردی متعددی را به آمریکا و اسرائیل در منطقه وارد کرده و حتی حوزه نفوذ خود را از منطقه به آمریکا لاتین گسترش داده است.

براستی اگر نهادهای اطلاعاتی ایران قدرتمند نبودند، می شد چنان ضربات و چنان عمق راهبردی را تعریف کرد و به اجرا گذاشت که تحلیل گران بسیاری در غرب، جمهوری اسلامی را طرف موفق جنگ های تحمیلی موسوم به جنگ جهانی چهارم و سوم معرفی کنند؟

در حوزه داخلی، عملکرد سازمان اطلاعات سپاه در همپوشانی با سایر نهاد های اطلاعاتی، حتما واجد موفقیت های بزرگی بوده از جمله؛ مهار فتنه 88، برخورد با شبکه هایی که با اشخاصی مانند جیسون رضاییان، نازنین زاغری، کایلی مورگیلبرت، سیامک و باقر نمازی، مراد طاهباز، کاووس سید امامی، نزار زاکا، دری اصفهانی و زم شناخته می شوند؛ پروند فساد اقتصادی دانه درشت هایی مانند اکبر طبری، حسین فریدون، پتروشیمی و قطعات خودرو سازی و...

تظاهر ضد انقلاب به ذوق زدگی از تغییر اخیر در مدیریت اطلاعات سپاه، دیر نخواهد پایید و امید بسیاری می رود که مدیریت جدید، واجد توانمندی های جدید به علاوه توانمندی های دوره قبل باشد.

نهایتا باید یادآور شد که اگر جبهه ای از سرویس های اطلاعاتی در برابر نهادهای اطلاعاتی کشورمان قرار دارد، در این سو هم باید اولا همواره اولویت ها و امور "اهمّ" را در کانون برنامه ریزی قرار داد و از درگیر شدن از حواشی یا خدای نکرده موضوعات انحرافی پرهیز کرد.

ضمنا باید موضوع "تحول، تعالی و ارتقاء ماموریت ها" چنان در دستور کار باشد که کفه تهاجم اطلاعاتی را بسیار سنگین تر از کفه ضروری دفاع اطلاعاتی کند.