ترور شیرین ابوعاقله و رسانه‌های غربی و ایرانی!

گروه بین الملل: جوئیش وویس فور پیس (سازمان صدای یهودیان برای صلح): پلیس اسرائیل با خشونت تمام فلسطینیان را از حق تشییع و سوگواری برای شیرین ابوعاقله، آن روزنامه‌نگار محبوب و ستاره‌ای که دو روز پیش توسط تک‌تیرانداز ارتش اسرائیل به قتل رسید، منع می‌کند.
به گزارش بولتن نیوز، چه نوع حکومتی می‌تواند توسط غم و اندوه و غرور عمومی ملّتی تهدید شود؟ فقط حکومتی که برغم تمام تسلیحات و دیوارکشی‌هایش در ترس و زبونی بسر می‌برد، حکومتی اشغالگر و استعماری که وجود بومیان را نفی می‌کند تا خودش بتواند ادامۀ حیات بدهد. تنها یک حکومت صهیونیست که حق تعیین سرنوشت فلسطینیان و یهودیان را مانعه‌الجمع می‌بیند و همواره سرکوب فلسطینیان را ضروری دانسته است.
تشییع شیرین در قدس از جهت گستردگی، اشتیاق، و قدرت خود تاریخی شد. این تشییع جنازه به ملّتی که از فقدان یک اسوۀ ملّی سوگوار است ـــ جدای از خشونت هرروزۀ استعمار، آپارتاید، و اشغالگری ـــ فرصتی داد تا گردهم آیند و غرور و وحدت خویش را به نمایش بگذارند.
اما اسرائیل این استقامت را برغم عزاداری فلسطینیان تهدیدی برای حیات خود یافت که باید با وحشیگری پلیس خود سرکوب کند. پلیس اسرائیل با باتوم به عزاداران حمله کرد، پرچم‌های فلسطینی را از دست فلسطینیان گرفته پاره کرد و تابوت شیرین و ماشین نعش‌کش را مورد تعرض قرار داد و تلاش کرد کنترل جمعیت را در دست بگیرد. اما فلسطینیان مقاومت کردند و توانستند تعرض پلیس به تابوت را دفع کنند. به لطف شجاعت و پایمردی فلسطینیان، جسد شیرین ـــ برخلاف اجساد بسیاری از فلسطینیانِ به قتل‌رسیده توسط نیروهای اسرائیلی ـــ در دست فلسطینیان باقی ماند.
برخلاف اطلاع‌رسانی رسانه‌های غربی، این برخوردها ”درگیری“ نبود. این مواجهه، یک ماجرای ”دوسویه“ نبود. آنها چقدر گستاخ‌اند که سعی می‌کنند تعرضات پلیس را اینگونه بنمایانند در حالیکه همۀ ما ویدئوی خشونت تحریک‌نشدۀ نیروهای اسرائیلی را می‌بینیم و می‌دانیم که اسرائیل بطور منظم دروغ می‌گوید و توجیهاتی را می‌بافد تا از پذیرش پاسخگویی به جنایات خود شانه خالی کند.
شیرین! روحت در آرامش و قدرت. ما عشق و همبستگی خود را به همۀ عزاداران او ابلاغ می‌کنیم.

بعدالتحریر از سعید زیباکلام

در جهان غرب، رسانه‌های ”جریان سلطه و سرمایه“ با بازنمایی‌های مخدوش خود، واقعیات را قلب می‌کنند. اما در ایران، بسیاری از رسانه‌های مکتوب و مجازی حتّی مبادرت به ارائۀ گزارشات مخدوش هم نمی‌کنند بلکه با وجدانی آسوده چشم خود را بر اصل ماجرا می‌بندند و مترصد می‌شوند تا رویدادی را مستمسک قرار داده اسرائیل را، برغم یورشهای روزانه به مال و جان و کاشانۀ فلسطینیان و بازداشت‌های طویل‌المدتِ بدون محاکمه، مظلوم نشان داده برایش شیون و زاری کنند.
شرم بر ما! و شرم بر قلوب بیمار و کین‌توزی که از رویۀ ”گنه کرد در بلخ آهنگری به شوشتر زدند گردن مسگری“ تبعیت می‌کنند.
”ای دنیا! اف بر دوستی تو و بر کارگزاران افسونگر تو: شهوت محبوبیت، شهوت شهرت و شهوت جاه“