داوری هایی که از اعتبار «عصر جدید» می کاهند!

گروه فرهنگی _ سید محسن عبدالهی: یکی از مهم ترین انتقادات به فصول گذشته برنامه تلویزیونی «عصر جدید»، شیوه قضاوت داوران و نبودن یک استراتژی مشخص در این برنامه در قبال اجراهایی بود که در آن صورت می گرفت. مسأله ای که تا حد زیادی صحت داشت و موجب می گشت گاهی بینندگان از آرای داوران سردرگم شوند و درک نکنند که چرا مثلا در یک برنامه استعدادیابی، باید در حضور افراد جوان و حتی کودکان با استعداد، فردی مسن و متخصص که عمرش را بر سر کسب مهارتش گذاشته و سال ها در آن رشته  فعالیت کرده است، به عنوان یک کشف و استعداد انتخاب شود.

به گزارش بولتن نیوز، به این مشکلات باید دخالت دادن مسائلی خارج از متن و جنسیت زدگی آرا را نیز اضافه کرد که باعث انتقادات فراوانی به داوران بود. اما احسان علیخانی برای ایجاد تنوع و تغییرات در شیوه قضاوت داوران، دست به تغییر سه نفر از این افراد زد و کارن همایون فر، مجید اسماعیلی و ژاله صامتی را جایگزین آریا عظیمی نژاد، سید بشیر حسینی و رویا نونهالی کرد. در ابتدا بسیاری امیدوار بودند که مشکلات پیشین در این فصل وجود نداشته باشند و بعد از دو فصل و در ابتدای فصل سوم این برنامه، دیگر یک شیوه هدفمند برای قضاوت داوران در نظر گرفته شده باشد.

متأسفانه برای پی بردن به این که چنین تصوری به حقیقت نپیوسته است، زمان زیادی لازم نبود و بعد از پخش چند قسمت  مشخص شد که نه تنها شیوه قضاوت داوران روشمند نشده، بلکه اوضاع از قبل هم بدتر شده است. داوران فصل سوم عصر جدید غالبا نه بر اساس یک معیار مشخص بلکه به گفته خودشان بر مبنای سلیقه شخصی دست به قضاوت می زنند و حتی برای این سلیقه خود، دلیلی هم نمی آورند. یعنی به فرض شما بر اساس سلیقه شخصی خود، تصمیمی می گیرید و برای این کار دلایلی هم دارید اما چنین مسأله ای در مود قضاوت های سلیقه ای و باری به هر جهت این فصل عصر جدید صدق نمی کند.

رأی دادن بر اساس رنگ لباس، توهین تلقی کردن متن اجرا، ترسیدن، هیجانات احساسی و مسائلی از این دست، نه تنها از اعتبار قضاوت این داوران می کاهد، بلکه به ساختار برنامه و هدفی که برای آن تعیین شده نیز ضربه می زند. هنگامی که ادعا می شود که هدف عصر جدید، کشف استعداد است، قاعدتا برای رسیدن به این هدف یک چهارچوب مشخص نیاز است تا بر اساس آن، داوران قضاوت خود را انجام بدهند. آن چه که در این سه فصل و علی الخصوص فصل تازه عصر جدید به چشم می آید، نبودن همین متر و معیار و هدف مشخص برای قضاوت داوران است.