رویا یا کابوس اقتصاد ملی
گروه اقتصادی- فرهاد بیضایی: ظاهرا اصرار و رفت و آمد دلال های نفتی همچنان بحث تهاتر نفت با ساخت مسکن را زنده نگه داشته است و هر از چندگاهی از وزارت راه و شهرسازی خبرهایی در این خصوص به گوش میرسد و حتی عنوان می‌شود که قیمت ساخت چینی ها کمتر از سازندگان بومی است.
به گزارش بولتن نیوز، هرچند که در یادداشت قبلی به این نکته پرداخته شد که تهاتر نفت در برابر هر کالایی به ضرر اقتصاد ملی است و بهتر آن است که تهاتر نفت منجر به توسعه زیرساخت ها و یا رشد فن‌آوری در کشور شود اما ضروری است چند نکته در این خصوص مورد بررسی واقع شود:
در تهاتر نفت در برابر مسکن مهمتر از آنکه طرف مقابل هزینه ساخت را با ما چگونه محاسبه میکند، نحوه محاسبه قیمت نفت از سوی ماست. اگر ما فرضا قیمت نفت را ۲۰درصد پایین تر بدهیم و آنها هزینه ساخت مسکن را ۱۰ درصد کمتر محاسبه کنند چه کسی سود کرده است؟
اینکه هزینه ساخت مسکن در کشور بالاست دقیقا محل ورود وزارت راه و شهرسازی است که بازار را در این خصوص ساماندهی کند. وظیفه ای که نه در وعده های رئیس جمهور و نه در برنامه های وزارتخانه متبوع اثری از آن دیده نمی‌شود و به مراتب اهمیت بیشتری نسبت به تحقق وعده ساخت سالانه ۱میلیون واحد مسکونی دارد.
همچنین ضروری است بررسی شود فرآیند فنی و اجرایی تهاتر نفت در مقابل مسکن نیز چگونه خواهد بود. نحوه انتقال منابع ارزی به داخل کشور چگونه شکل خواهد گرفت و آیا این امر در عالم واقع ممکن خواهد بود؟
از آنجا که عمده هزینه ساخت مسکن از دو بخش هزینه مصالح ساختمانی و هزینه نیروی انسانی شکل گرفته است سوالی که باید مورد بررسی قرار گیرد این است که فرآیند اجرایی تهاتر نفت با مسکن در چه حالاتی ممکن است:
۱. پیمانکار ارز مورد نیاز را وارد کشور کرده و در کشور تبدیل به ریال خواهد کرد. تنها سوالی که مطرح است این است که در صورت امکان، چرا صادرات نفت از این طریق صورت نگیرد؟ تا نه تنها در یک قرارداد اجباری که با اختیار کامل اقدام به توسعه نمود.
۲.پیمانکار، ما به ازای نفت واراداتی خود مصالح ساختمانی وارد کشور کند که ضمن تعطیلی کارخانجات داخلی هزینه ساخت را به علت افزایش هزینه حمل و نقل بیشتر خواهد کرد و عقلانی نخواهد بود.
۳.پیمانکار، کالاهای وارداتی دیگر وارد کشور کند و با تبدیل آن به ریال در کشور امکان تامین مصالح و ساخت فراهم شود. این روش علاوه بر افزایش واردات با توجه به حجم نقدینگی ثابت در کشور منابعی جدیدی برای تامین مالی خلق نخواهد کرد.
۴.پیمانکار همانگونه که نفت دریافت کرده است به سازندگان و کارخانه داران ایرانی در کشور خود منابع ارزی را تسویه خواهد کرد. مثلا با تامین کنندگان سیمان و فولاد، در ترکیه یا چین تسویه خواهد شد. به نظر می رسد این روش صورت دیگری از خروج ارز از کشور خواهد بود و برعکس روش های صادراتی که افراد ضمانت هایی مبنی بر تعهد ورود ارز به کشور دارند در این روش نخواهند داشت با توجه به سهولت تامین ارز در کشور مبدا از جذابیت نسبی نیز برخوردار خواهد بود تنها مانع پیش روی آن نیز مشکلات ناشی از خروج از کشورهای مانند ترکیه و چین به کشور ثالث دیگر خواهد بود که این روش به خاطر جذابیت های نسبی که به روش های دیگر دارد با استقبال بیشتری مواجه شود و منجر به خروج راحت دارایی کشور شود.
به نظر میرسد هیچ یک مسیرهای فوق نتواند منافع ملی در حوزه اقتصاد را فراهم کند و ضروری است نهادهای بالادستی در این حوزه فعال‌تر وارد شوند تا جلوی خسارت بیشتر به اقتصاد کشور گرفته شود.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
1- تحریمها با پروژه شیطانی فشار حداکثری حکومت آمریکا و متحدانش و همکاری مغرضان ضد ایرانی و بیماران حرص و طمع دنیاپرستی (مافیایی ها، محترکان، گرانفروشان و تولیدکنندگان دروغین و ضد کارآفرینان حرام لقمه و...) و خائنان خارجی و داخلی ملت ایران!
یکی ظالمانه ترین و غیر منطقی ترین تحرمیهاف تحریم دارو و غذا بود، که همین یکی اثبات میکند در ناقض حققو بشر بودن آمریکا و متحدانش!، برای چندباره اثباتش شد امریکا و متحدانش همچنان دشمن انسانیت هستند، همانهایی از بکاربردن بمب اتمی و سایز سلاحهای کشتار جمعنی ابائی ندارند، همانهایی از جایت علیه بشریت ابزار پشیمانی و عذرخواهی نمیکنند!
2- مدیران و کارمندان حکومتی خائن و بی لیاقت (از جمله کم سوادها و بیسودهایی با فساد نظام آموزشی و مدارک جعلی و از راه مدرکفروشی و پارتی مقام گرفتند و مشغول فساد هستند)، از طریق خیانهتای مانند رشوه تا رانت وفروش اطلاعات حساس کشور به دشمنان ملت در داخل و خارج، نمونه عدم تدبیر در حل مسائل برجام و طولانی کردن تحریمهای ظالمانه با اشتباهات محرز در سیاست حنثی سازی تحریمها، یعنی احمقانه دلشان خوش کرده اند به چند کیلوگرم غنی سازی اورانیوم!، در حالی اینها را باز با اخیای برجام دوباره نابود خواهد شد، اگر برجام نباشد- ضمن اینکه اصل دانش داریم و اما فوریتی در کاربردش نیست وقتی تحریم خسارات چند هزار برابری دارد و تاکید بر حق دانش هایتک برای ایران- در این برهه این اورانیوم غنی شده به چه دردهای عمده و اصلی ملت ایران میخورد، وقتی نه نمیخواهند بمب اتم بسازند و نه صادر و بفروشند، نه حتی سوخت برای نیرودگاه مثل بوشهر! چون سوخت از روسیه وارد میکنند، مگر این چند کیلو اورانیوم چقدر سود و ارزش دارد در حالی فقط در همین سه سال 300 میلیارد دلار خسارت از ناحیه تحریم به ملت و کشور ایران زده اند و در طول این چند دهه به چند تریلیون دلار میرسد خسارت تحریم، آیا ج ا ایران حتی یک درصد هم توانسته مقابله مثل کند با این همه تحریم؟! تحریم کنندگان ظالم اجنبی، چه هزینه و خسارتی متقابلی تاکنون تحمل کردند حتی به اندازه ده درصد؟! معلوم است تا ابد این تحریم ادامه خواهند داد وقتی به بینند خسارتی مقابله به مثل نمی بینندف باز هم صلاح در این این هر چه زودتر برجام احیا و تحریمها به شکل مسالمت آمیز انجام شود.
3- رسانه های سانسور کننده (خائن به آزادی بیان) که با سانسور نظرات منتقدان شناس و ناشاس، موجب ادامه و گسترش انواعمشکلات و فساد کشور میشوند
4- عده کثیر از مردم که با ترس (اغلب واهی) که نه نظر میدهند علیه فسادها کشور و نه همراهی میکنند، حتی در حد یک لایک! در حالی اینها امکانات فضای مجازی است- که حتی به صوت ناشناس- از منافع ملی و عمومی کشور حمایت کنند.
نمونه آخر عدم کافی و بلکه بی تفاوتی مردم، طرح حذف یارانه های پنهان بخصوص ارز 4200 تومانی است، در حالیکه اصل کار درست است- براساس شواهد- اما شیوه اجرا اشتباه خواهد، در حالیمه اگر دولت ارز 4200 به واردات کنندگان میتواند بدهد که امورز اسناد فسادش برملا شده، همین ارز میتواند به حساب سرپرست خانوار واریز کند و هر ماه به نرخ روز معادل ریالی اش بدهد، قطعا هم موجب حفظ ارزش این یارنه شده و هم اثرات تورمی بی پشتوانه نخواهد بود، اگر همین کار درباره یارانه 45 و 55 هزار تومانی هم میکردند، امروز این همه مشکلات نبود در تامین معاش بیش از دو سوم ملت ایران!