لغو سریع طرح «منع تردد شبانه» به سود همه خواهد بود

گروه اجتماعی- مصطفی مطهری: ممنوعیت تردد شبانه گزاره ای است با شیوع ویروس کرونا در کشور، موج آفرینی و پیک سازی و قرمز و نارنجی شدن رنگ بندی شهرها و استان ها به اجرا درآمده است. با این حال این سیاست نتوانسته است آنگونه که انتظار می رود موفق عمل کند. دلیل عدم موفقیت آن نیز به مسائل مختلف مرتبط است. یکی از این مسائل تناقص و چندگانه انگاری ها در این رابطه می باشد. بطوریکه طرح منع تردد شبانه اعلام می شود بدون آنکه مطالعه ای بر حسب شرایط شغلی – اقصادی – اجتماعی جامعه رخ بدهد و بیشتر برحسب وجوه نظارتی انجام می شود. از سوی دیگر باید خاطر نشان کرد که طرح منع تردد شبانه کارکرد آن چنانی ندارد که شهروندان خود ملزم به اجرای آن بدانند. چونکه برای پایین آوردن آمار ابتلا به کرونا و تغییر رنگ بندی در محل زیست شهروندان این ممنوعیت ها باید در طول شبانه روز در یک مدت زمان معین انجام بگیرد نه اینکه تنها شبانه این اتفاق بیافتد.

به گزارش بولتن نیوز، اگرچه در ابتدا شیوع ویروس کرونا این دسته طرح ها در بیشتر کشورها از جمله اروپا به تناوب به اجرا در آمدند اما با گذشت زمان و با شناخته تر شدن ویروس و راه پیشگیری و واکسینه سازی از ابتلا به آن، این سنخ از طرح ها و قوانین نه تنها موضوعیت خود را از دست دادند بلکه بطور کلی رنگ باختند. حال سوال اینجاست چرا در کشور ما علیرغم عدم موفقیت این طرح و آزمودن چند باره آن هنور بدان استناد کرده و اصرار به اجرای آن داریم؟ واقعیت این است که الزام به رعایت شرایط بهداشتی و اجرای پروتکل ها و شیوه نامه های مربوطه در این باره وظیفه ای همگانی است، اما وجوه نظارتی و تشویقی در این باره تکلیفی است که بر عهده دولت می باشد. از این رو دولت موظف است ضمن تسهیل شرایط در این باره، آرامش را به جامعه تزریق کند. اما شواهد نشان می دهد اجرای طرح ها و وضع قوانینی مقطعی از این سنخ نه تنها عاملی جهت تشویش به شمار می رود بلکه به اسبابی جهت زحمت عمومی تبدیل شده است. چرا که این طرح هایی از این قبیل نه تنها فاقد کارکرد مورد انتظار است بلکه به علتی جهت نارضایتی از شرایط نیز تبدیل می شود.

گفتنی است که این طرح به دلیل غیرکارشناسی بودن آن هزینه بر بوده است؛ به علاوه اینکه کاربرد آن تنها به دو مسئله خلاصه شده ااول اختلال در زندگی ساکنان در داخل طرح ها و دوم ایجاد ناراحتی و استرس عمومی. به علاوه اینکه ورای عدم هماهنگی های میان ارگان های مربوطه در این باره، از نظر آحاد جامعه، این طرح بیش از آنکه منفعت عمومی داشته باشد منفعت سازمانی دارد و روش نوین برای کسب درآمد در بخش راهنمایی و رانندگی می باشد.

خلاصه کلام اینکه، با توجه به عدم کاربرد عقلانی این طرح و عدم دارا بودن هرگونه وجوه مصرفی مثبت در این طرح با ویژگی سود رسانی عمومی، لغو این طرح باید به عنوان یک فوریت در دستور کار دولت قرار بگیرد؛ طرحی که از همان ابتدای اجرای آن به دلیل عدم کارایی و ناکارآمد بودن نه تنها موجب رنجش عمومی بلکه مورد تمسخر و انتقاد همگان بوده است؛ چونکه یک رویه بدعتی با شاخص یک بام و دوهوا بودن در تصمیم گیری و مدیریت شرایط می باشد.