کجای کارنامه ظریف به ما می گوید که او گزینه مناسبی برای ریاست جمهوری ایران است؟!

گروه سیاسی: فعالیت های انتخاباتی اصلاح طلبان برای پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری سال 1400 در حالی آغاز گشته که تمرکز اصلی ایشان همچنان بر همان روش های سابق یعنی تخریب رقبا، تحریف واقعیت، پروژه مظلوم نمایی، تکیه بر سیاست خارجی و تعامل با دنیا و دادن آزادی های اجتماعی است. ادعاهایی که حداقل پس از گذشت نزدیک به هشت سال در دست داشتن قدرت توسط ایشان، هرگز قابل پذیرش نخواهند بود. زیرا این شعارهای کهنه اگر قرار بود منتج به نتیجه ای بشود، با حضور خیل عظیم این حضرات در دولت تدبیر و امید در طی این سال ها، اتفاق خاصی رخ می داد.

به گزارش بولتن نیوز، با در نظر گرفتن این مسائل رونمایی برخی رسانه های اصلاح طلب از محمدجواد ظریف به عنوان کاندیدای احتمالی اصلاح طلبان اتفاقا نشان می دهد که ایشان قصدی برای بهبود شیوه های خود ندارند و همچنان به جای اینکه با انتخاب گزینه ای عمل گرا که بتواند اوضاع آشفته ای را که ماحصل کارهای خودشان است، سر و سامان ببخشد، به سراغ فردی رفته اند که حتی در حوزه ای که مدعی داشتن تخصص در آن می باشد، یک بازنده مطلق بوده است.

 

برای اثبات شکست طریف در بحث سیاست خارجی نیز هیچ نیازی نیست به گذشته بازگردیم. اتفاقات همین دو سه روز اخیر از جمله صدور حکم حبس 20 ساله برای دیپلمات ایرانی در بلژیک به اتهامات واهی که با واکنشی حداقلی از سوی وزارت امور خارجه همراه بود و در جریان رسیدگی به پرونده این دیپلمات نیز کار خاصی از سوی ایشان صورت نگرفت و شاهد بی اعتبار شدن نه تنها پاسپورت ایرانی بلکه حتی پاسپورت دیپلمات ایرانی نیز بودیم تا سخنان شب گذشته سخنگوی کاخ سید که رسما توپ آغاز مذاکرات و بازگشت به برجام را در زمین ایران انداخت، نزدیک ترین مصادیق ناتوانی گزینه احتمالی ریاست جمهوری اصلاح طلبان حتی در حوزه وزارت خانه تخصصی خود اوست.

 

در همین فقره بازگشت به برجام توسط ایالات متحده، تمام تلاش دولت تدبیر و امید این بود که شرایط تحریمی را به حضور ترامپ ربط بدهند و دائما سیگنال های مثبت به طرف آمریکا و بایدن می فرستادند اما نتیجه ای حاصل شد که اتفاقا بسیاری در ایران آن را به دولت گوشزد کرده بودند. نتیجه ای که نشان داد باز هم آقایان اهل تعامل با دنیا و زبان بلدها بازی سختی از طرف آمریکایی ها خورده اند. اعلام این موضع که «اگر ایران به برجام بازگردد، آمریکا نیز به این توافق بازخواهد گشت و سپس این مساله را به مبنایی برای رسیدن به توافقی طولانی تر و قوی تر که سایر حوزه های محل نگرانی را هم پوشش دهد، استفاده خواهد کرد».

 

حال با در نظر گرفتن این اتفاقات و ناتوانی محمدجواد ظریف در انجام وظایف خود در حوزه وزارت امور خارجه علی رغم همه سوابق و تخصصی که دارد، باز هم می توان ظریف را گزینه ای مناسب برای ریاست جمهوری کشور آن هم در شرایطی که شاهدش هستیم دانست؟! با روی کار آمدن فردی چون او قرار است چه اتفاق خاصی رخ بدهد که امکان وقوعش در این هشت سال فراهم نبوده؟! آیا نتیجه فعالیت های وی با سبک و سیاق خاصش، چیزی جز شکست عاید او و دولت کرده است؟! با این همه مثال و دو اتفاق اخیر باز هم می توان جایی برای فرار از این سوالات پیدا کرد؟! بهتر است اصلاح طلبان حداقل برای حفظ آبروی خود در میان طرفدارانشان، کمی عاقلانه تر تصمیم بگیرند و گزینه ای متناسب با این افتضاحی که رقم زده اند، برای خود دست و پا کنند.