تأملاتی بر مراسم امضای قرارداد به اصطلاح صلح بین امارات و بحرین با اسرائیل

گروه بین الملل- دکتر مسعود اسداللهی در یادداشتی نوشت: در امضای توافقنامه کمپ دیوید بین مصر و اسرائیل در چهار دهه قبل، انورسادات(رئیس جمهور وقت مصر) و مناخم بگین (نخست وزیر وقت اسرائیل) و جیمی کارتر(رئیس جمهور وقت آمریکا) در محوطه باز کاخ سفید، آن توافقنامه را امضا کردند.در مراسم امضای این قرارداد، نکات قابل توجهی وجود دارد که مسائل مهمی را برملا می سازد.

به گزارش بولتن نیوز، در توافقنامه های مشابه نیز بین "اردن و اسراییل" و "سازمان آزادیبخش فلسطین و اسرائیل" نیز بالاترین شخصیت های اطراف امضاءکننده از قبیل ملک حسین(پادشاه وقت اردن)، یاسر عرفات، اسحاق رابين و... حضور داشتند زیرا آن نوع توافقنامه ها متاسفانه مسیر تحولات را تا حد زیادی تحت تاثیر قرار می داد. به همین خاطر، این نوع مراسم همواره با حضور بالاترین شخصیت های سیاسی و نظامی آمریکایی از کنگره و ارتش این کشور انجام می شد.

اما در مراسم امضای توافقنامه به اصطلاح صلح بین امارات و بحرین با اسرائیل، به رغم حضور رئیس جمهور آمریکا و نخست وزیر اسرائیل، خبری از بالاترین مقامات امارات و بحرین نبود. "محمد بن زاید" شخصا در این مراسم حضور نداشت و پادشاه بحرین نیز نه تنها حضور نداشت بلکه ولیعهد و نخست وزیر بحرین خود را هم به این مراسم اعزام نکرد.
امارات و بحرین در سطح وزیر خارجه در این مراسم مشارکت داشته و توافقنامه را امضا کردند. سوال بزرگ این است که چرا بالاترین چهره های حاکمیتی اماراتی و بحرینی در این مراسم حضور نداشتند؟!

آنچه که مسلم است، روابط پنهانی بین امارات و بحرین با اسرائیل از سال ها قبل در بالاترین سطح وجود داشته و دو شیخ نشین کوچک خلیج فارس نیازی به علنی کردن آن در این برهه زمانی و در شرایط فعلی نداشتند بلکه علنی کردن آن تبعات زیادی در افکار عمومی جهان عرب و اسلام برای این دو شیخ نشین خواهد داشت به خصوص برای اماراتی ها که میلیاردها دلار صرف بهبود چهره خود در جهان می کنند.

علت علنی شدن این همکاری ها، فقط نیاز ترامپ در آستانه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا و نیاز نتانیاهو در چالش های پیش وی در درون جامعه اسرائیل می باشد.

از طرف دیگر، عدم حضور چهره های مهم سیاسی و نظامی آمریکا به خصوص رهبران حزب جمهوری خواه در کنگره آمریکا در این مراسم آنقدر شوک آور بود که کارگردان تلویزیونی مراسم امضاء قرارداد، از نشان دادن تصاویر مهمانان حاضر در مراسم خودداری می کرد.

این نکات آنقدر قابل توجه است که روز بعد از امضای قرارداد، رسانه های اسراییل در ارزیابی این توافقنامه به صراحت نوشتند که در مورد این توافقنامه مبالغه زیادی از طرف ترامپ و نتانیاهو انجام شده، به این خاطر که نیاز داخلی این دو فرد اقتضاء می کند اهمیت این توافقنامه را در حد توافقنامه کمپ دیوید(بلکه بالاتر از آن) نشان دهند زیرا توافقنامه کمپ دیوید در زمان حاکمیت دموکرات ها بر کاخ سفید امضاء شد.

شکی نیست که امضای این توافقنامه خیانتی شرم آور از طرف حاکمان امارات و بحرین می باشد اما خوشبختانه این توافقنامه از جنس پیمان کمپ دیوید نمی باشد تا بتواند مسیر تحولات را تحت تاثیر واقعی قرار دهد.

نکته مضحک این است که حاکمان امارات و بحرین، خیانت خود را اینگونه توجیه می کنند که مردم این دو شیخ نشین از جنگ خسته شده اند و خواهان صلح می باشند. این حاکمان خائن باید پاسخگوی این سؤال باشند که در طول هفته دهه گذشته که رژیم غاصب صهیونیستی، سرزمین اسلامی- عربی فلسطین را اشغال کرده؛ در چه زمانی نظام های سیاسی این دو شیخ نشین در جنگ علیه اسرائیل مشارکت داشته اند که باعث خستگی مردم آنها شده باشد؟!

از طرف دیگر چرا مردم این دو شیخ نشین از جنگ و تجاوز بی دلیل حاکمان خود علیه ملت مظلوم یمن خسته نشده اند و چرا خواهان صلح در یمن نیستند؟!