بازگشت اعراب به دوران جاهلیت

گروه بین الملل- رحیم رضا خانی تحلیلگر مسائل روز طی یادداشتی پیرامون تحلیلی بر عادی سازی روابط اعراب با اسراییل اینگونه نوشت: بروز جاهلیت اعراب در دوران امروزی با عادی سازی روابط با رژیم صهیونیسم دیده می شود، اعراب جاهل اینبار با عادی سازی روابط با رژیم اشغالگر صهیونیسم نوعی دیگر از جاهلیت کشورهای عربی در شرایط فعلی را نشان دادند.

به گزارش بولتن نیوز، جاهلیت اعراب در گذشته این چنین بود که به سرزمین‌های مختلفی حمله و آنها را غارت می‌کردند. در دست درازی به اموال مردم و غارت حدّ و مرزی نمی‌شناخته و جز زبان شمشیر زبان دیگری نمی‌دانستند. آنان چیزی جز قدرت و زور را نمی‌شناختند و جز در برابر آن خضوع نمی‌کردند. اعراب جاهلی بر همین پایه حق را تعیین کرده و عدالت را بر همان اساس قرار می‌دادند.جهل و خرافه سراسر زندگی آنان را فرا گرفته بود، که علت آن رامی‌توان در دوری از فرهنگ و تمدن‌های پیشرفته بررسی کرد.اعراب دوران جاهلیت از چنان عقل و فکری برخوردار بودند که روابط بسیاری از پدیده‌ها را درک نمی‌کردند و نمی‌توانستند رابطه منطقی بین آنها ایجاد کنند.

اگر گاو ماده‌ای آب نمی‌خورد، علت را وجود دیوی میان شاخ‌های گاو نر می‌دانستند و آن را می‌زدند. هنگامی که شتر ماده‌ای مریض می‌شد، شتر نر سالمی را داغ می‌کردند. زمانی که شخص بزرگی از دنیا می‌رفت، در کنار قبرش گودالی حفر کرده و شتری را در آن حبس می‌نمودند تا از گرسنگی و تشنگی بمیرد، تصور بر آن بود که میت در روز حشر بدون وسیله نماند! معتقد بودند شخص مار و عقرب‌ گزیده، اگر فلز مس همراهش باشد، می‌میرد، برای همین گردن‌بندی از طلا یا نقره به او آویزان می‌کردند. آنان بر این باور بودند که اگر شخصی به وسیله سگ وحشی و هار گزیده شود، مقداری از خون رئیس قبیله می‌تواند شفای او باشد. برای طرد ارواح شریر به استخوان‌های اموات و پارچه‌های آلوده به کثافت و ناپاکی پناه می‌بردند و آن را بر گردن بیمار می‌آویختند. هنگامی که مادری در دهان فرزندش دمل یا زخم‌هایی می‌دید، طبقی بر سر می‌نهاد و در میان قبیله به جمع‌آوری نان و خرما می‌پرداخت. آنها را برای سگها می‌ریخت، شاید فرزندش شفا یابد.

خرافه‌های جاهلی در میان آنان به گونه‌ای بود، که قرآن از آن به غل و زنجیر بر اعضایشان تعبیر می‌کند. بیان قرآن ناظر به این نکته است که در آن زمان جهل و ناعدالتی سراسر زندگی عرب جاهلی را فرا گرفته بود. کشورهای امارات و بحرین از روی جهالت دست به اقدام سخیف توافق با رژیم اشغالگر قدس انجام دادند و این عمل آنها خروج از اجماع ملی و اصول امت اسلامی قلمداد می شود.حکام امارات و بحرین سرانجام با علنی کردن روابط پنهانی سال‌های طولانی خود با اشغالگران قدس از نیت شوم خود برای همراهی با آمریکا و رژیم صهیونیستی و سیاست‌های خصمانه آن‌ها برای حذف مسئله فلسطین پرده برداشتند. در این میان اتحادیه عرب که ناکارامدی‌اش بار‌ها اثبات شده در مسئله سازش امارات و بحرین نه تنها این اقدامات ضد فلسطینی و ضد اسلامی را محکوم نکرد بلکه عملا با سازشکاران همراهی نشان داد.

رژیم‌های عربی همواره خود را مدافع آرمان فلسطین نشان می‌دادند، اما در نهان با دشمن صهیونیستی روابطی را تعریف کرده بودند، اما اکنون نفاق آن‌ها آشکار شده است و این موضوع موجب خشم ملت‌های مسلمان منطقه خواهد شد که می‌تواند شرایط امنیتی را در این کشور‌ها با چالش‌های جدی روبرو کند.از سوی دیگر صهیونیست‌ها نشان داده اند که در کشور‌هایی که حضور می‌یابند آن کشور را به عنوان پایگاهی برای طرح‌های امنیتی و تروریستی خود در نظر می‌گیرند. بی شک حضور صهیونیست‌ها در ۱۵ کیلومتری مرز‌های دریایی ایران و تحرکات آن‌ها برای ایران که رهبری محور مقاومت را در اختیار دارد قابل تحمل نیست و هم صهیونیست‌ها و هم رژیم‌های حاکم بر این کشور‌ها باید هزینه‌های بسیار سنگینی را در آینده پرداخت کنند.