امریکا در افغانستان می ماند تا این کشور پل ایران و چین نشود

گروه بین الملل: روزنامه معتبر "پراودا" چاپ مسکو تفسیر مهمی پیرامون مذاکرات صلح افغانستان و وعده های امریکا برای خروج نظامی از این کشور منتشر کرده است. این تفسیر نگاهی تازه به دو مقوله صلح و خروج نظامی امریکا از افغانستان دارد. نگاهی که با خوش بینی های رایج و اخبار و تبلیغات سطحی رسانه های داخل کشور و رسانه های پر بیننده فارسی خارج از کشور متفاوت است. در این تفسیر نوشته شده که امریکا نه تنها در پی خروج نظامی از افغانستان نیست بلکه در صدد تقسیم آن کشور به دو افغانستان و جلوگیری از تبدیل شده افغانستان به پل ارتباطی میان ایران و چین و مقابله با طرح "جاده ابریشم" است.

به گزارش بولتن نیوز، به همین دلیل مذاکرات صلح دولت افغانستان با طالبان، عملاً به بن‌ بست رسیده است و به دنبال آن جنگ و کشتار و ترور در این کشور روبه افزایش است.

در هفته‌های اخیر خونین ترین برخوردهای نظامی در این کشور صورت گرفت. فقط در یک هفته، یعنی از 15 تا 22 ژوئن، 422 حمله در 32 استان از 34 استان این کشور رخ داده است. در این برخوردهای خونین 300 نفر کشته و 550 نفر زخمی شده اند.

از ابتدای سال جاری تا به حال 8 هزار درگیری مسلحانه به ثبت رسیده است. در نتیجه، قلمرو طالبان از 30 درصد خاک افغانستان به 40 درصد افزایش یافته و آن ها استان های ارزگان، زابل، باد غیس، فاریاب، کندوز و بخش‌های دیگری از کشور را در کنترل خود دارند. استراتژی طالبان روز به روز روشن‌تر می شود: محاصره کابل، قطع ارتباط با دیگر مناطق و همچنین تنگ تر کردن عرصه نیروهای نظامی دولتی.

امریکا در مذاکرات با طالبان راه ماندن در افغانستان را باز گذاشته است. واقعیت این است که ایالات متحده داوطلبانه منطقه را ترک نخواهد کرد. سیاست دولتمردان این کشور در ارتباط با جمهوری خلق چین و ایران سند گویایی است بر این مدعا. واشنگتن مبارزه با هر دو کشور را در الویت کار خود می داند. افغانستان با چین و ایران مرز مشترک دارد و می‌تواند به سر پلی بین دو کشور تبدیل گردد و این همان نکته گرهی است که کمتر به آن توجه شده است.

پکن و اسلام آباد مرحله دوم کریدور اقتصادی چین – پاکستان را آغاز کرده اند. از مهم‌ ترین این پروژه ها نوسازی خط راه آهن 1870 کیلو متر پیشاور- کراچی همراه با مجتمع صنعتی نزدیک شهر توبا- تک سینگ است. بویژه چین مبلغ 100 میلیون دلار جهت ساختن مسکن در پاکستان اختصاص داده است. خواه ناخواه، برنامه‌هایی با چنین دست مایه‌هایی برای کابل نیز وسوسه انگیز هستند.

بدون شک با به وجود آمدن محور همکاری چین، پاکستان و افغانستان و دیگر کشورهای آسیایی، هراس ایالات متحده آمریکا تشدید خواهد شد. برنامه همکاری 25 ساله استراتژیک تهران با پکن را نیز باید گامی در همین مسیر دانست. دولت ایران اخیراً نقشه راه را برای این طرح تصویب کرد. هزینه‌ کل این پروژه ها 400 میلیارد دلار است. همکاری در زمینه‌های نفت، گاز، صنایع پترو شیمی و گسترش زیر ساخت های حمل و نقل را شامل می شود. یکی از چشمگیرترین این طرح ها ساخت شاهراه تهران - بندرگوادر پاکستان، برقی کردن راه آهن تهران- مشهد و ساخت خط آهن پر سرعت تبریز- اصفهان است.

در عین حال جمهوری خلق چین می‌تواند در ساخت شبکه راه آهن چابهار تا زاهدان نزدیکی های مرز افغانستان همکاری کند. تلاش برای مختل کردن اتحاد مردم منطقه به همین جا ختم نخواهد شد. بنا براین نمی‌توان انتظار داشت ایالات متحده افغانستان را ترک کند و از افزودن هیزم به کوره‌های جنگ نوزده ساله در این کشور دست بر دارد.