عدالتخواهی پیرمردی یعنی چه؟!

گروه اجتماعی- علیرضا کمیلی فعال عرصه اجتماعی و تشکلی، عضو اتحادیه بین المللی امت واحده، محقق فلسفه اسلامی در شبکه اجتماعی رب الناس اینگونه نوشت: دوستانی دارم که برایم حجت اند و مطمئن هستم آن دنیا خدا بعنوان حجت جلویم می گذارد. مثلا یکی دارد تنهایی کار خیریه و جهادی می کند و دهها کارآفرینی کرده و صدها دکتر را به محرومان وصل کرده تا درمان رایگان بشوند و خلاصه کلی نیازهای مردم را تامین کرده و خب طبعا هم مثل ما حرافان، نقدش بیشتر از ماست چون در ارتباط روزانه با محرومان است نه مثل برخی از ما سالی دو بار!

به گزارش بولتن نیوز، برخی هم به اسم نقادی و عدالت خواهی کارشان صرفا بیان مشکلاتی است که همه مردم از جمله پیرمردهای بیکار پارک نشین هم همان ها را به خوبی تکرار می کنند!

البته بنده از آنجا که نسبت به کارآمدی دستگاه‌های رسمی بشدت منتقدم و اساسا نبودن آنها را بهتر از بودن شان می دانم مشکلی با این محتوای انتقادی ندارم ولی مشکل‌ من با ادعای فرهیختگی و مصلح_اجتماعی بودن این دوستان است در حالی که نقدشان ناامیدکننده است و اقدام ایجابی هم که بلد نیستند!

حال آنکه وقتی می بینیم در شرایط سخت فعلی، می توان کلی کار ایجابی کرد و به مردم امید را که تنها عامل حرکت است، تزریق کرد، صرفا و صرفا نقدهای تکراری ناامیدکننده را طرح می کنیم! و جالب اینکه هر چه بیکارتریم تندتریم! شاید چون وقت اضافی بیشتری داریم! و اصلا نشستن یک گوشه و نوشتن را یک شغل فرض کرده ایم! البته شاید سالی یکبار هم اطلاعیه کمک به فقیری را استوری کنیم...

من این مدل عدالت طلبی را پیرمردی می نامم چون نتیجه اش بی تحرکی و تنبلی و گوشه نشینی است نه حرکت و امیدبخشی و دستگیری از مردم..