امام چرا اینقدر اثربخش بود!؟

گروه فرهنگی: علیرضا کمیلی فعال عرصه اجتماعی و تشکلی، عضو اتحادیه بین المللی امت واحده، محقق فلسفه اسلامی نوشت: یک عده به درستی معتقدند چون امام باور به حرکت خود داشت روی آن ایستادگی و مقاومت کرد و به آن رسید.

به گزارش بولتن نیوز، برخی هم معتقدند او چون یک رهبر کاریزماتیک بود توانست توده ها را با خود همراه سازد.

یک عده هم به درستی معتقدند چون او به مردم اتکا کرد توانست راه انقلاب خود را به پیش ببرد.

دیگران نیز به درستی معتقدند چون او قدرت را در اختیار گرفت توانست اهداف خود را در سطح کلان پیگیری کند.

همه اینها درست می گویند ولی رهبرانی که یک یا چند ویژگی مذکور را داشته اند کم نداشته ایم ولی ناموفق! اینکه امام با دست خالی توانست این انقلاب را در مقابل قدرت های بزرگ جهانی به پیش ببرد یک دلیل قابل پذیرش بیشتر ندارد :

باور حقیقی به "لا موثر فی الوجود إلا الله"

باور قلبی با لقلقه زبانی خیلی فرق می کند. این باور مادامی که محک نخورده در حد یک ادعاست ولی وقتی انقلاب تو پیروز شده و داری با قدرت باز می گردی ولی آرام هستی و احساسات بر تو غلبه نکرده و می گویی هیچ حسی نداری نشان می دهی که در کجا داری سیر می کنی!

وقتی در اوج تحریم و فشار هستی و ابرقدرت جهان هم رسما وارد دخالت در جنگ شده و ناوهای أو شاخ و شانه می کشند و تحلیل منطقی می گوید کوتاه بیا یا اقلا با دم شير بازی نکن و همه بالاتفاق می گویند کاری نکنیم و او می گوید: من اگر بودم می زدم! معلوم می شود عمق توکل تو تا کجاست.

گفتن اینها ظاهرا آسان است ولی کسی که این شرایط را درک کند می فهمد که بدون باور عمیق محک خورده و دلی به وسعت دریا، حتی بیان شان ممکن نیست!

 چنانچه امروز می بینیم عده ای از مسوولان ما حتی فیلم شجاعت و نترسیدن را نمی توانند بازی کنند!

نقش عامل حاکمیت توحید بر همه ارکان وجودی مان را چقدر در کارهای خودمان و در اثربخشی حقیقی دیده و لحاظ کرده ایم!؟