چرایی تداوم حمایت از دولت

گروه سیاسی- محمد مهدی اسلامی روزنامه نگار برجسته کشور نوشت: رهبر معظم انقلاب اسلامی خطاب به نمایندگان مجلس فرمودند: "اعتقاد راسخ دارم که دولت‌ها باید تا روز آخر وظایف خود را انجام دهند." برخی دلسوزانه می‌پرسند چرا رهبری با عزل روحانی مخالف است؟

به گزارش بولتن نیوز، سیاست کلانی که امروز به نمایندگان ابلاغ شد، تذکری است به نمایندگان جدید که در اداره کشور نباید احساسی برخورد کرد. بخش عمده‌ای از مردم ما بحران ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ به بعد که پس از عدم کفایت بنی صدر رخ داد را فراموش نکرده اند.

در کشوری که میانه جنگی نوین و هوشمند است، سقوط دولت راتب بدتر از تغییر یک فرمانده وسط جنگ سخت به دلیل اشتباهات او است. جنگ هوشمند یک نظریه جدیدتر از جنگ نرم است و از استفاده تلفیقی قدرت سخت و نرم سخن می‌گوید. نمونه اخیرش انفجار نطنز و جنگ روانی بعدی آن به نحوی است که رسانه‌های آنها انفجار یک کپسول در یک خانه را هم در حجم یک خبر جنگی پوشش داد تا در این جنگ هوشمند، عملیات روانی خود را تکمیل کند.

شاید شرایط جنگی امروز کشور به دلیل اقتضای چنین جنگی چندان ملموس نیست ولی اگر مردم بدانند با سقوط دولت، اقتصاد سقوط سریعتری از ونزوئلا خواهد داشت، امنیت کاملا از بین خواهد رفت و ... عزل روحانی به دلیل ناکارآمدی هایش را بدتر از ادامه حضورش خواهند دانست.

برای توضیح بیشتر بد نیست به نمونه دیگری اشاره کنم. چند روز پیش ‏رضا حقیقت‌نژاد یک توئیت تحریک کننده درباره سکوت ایران مقابل اقدامات صهیونیست‌ها فرستاد. توئیت او که شامل توهین به مفهوم انتظار فرج بود، سعی به تحریک افکار عمومی برای ایجاد مطالبه پاسخ نظامی و به انفعال کشاندن ایران داشت. توئیت او وقتی اهمیت می‌یابد که به یاد آوریم وی از کارکنان اصلی رادیو فردا است؛ رسانه‌ای که رسما بخشی از جنگ نرم آمریکا است و بودجه مصوب کنگره برای این منظور دارد.

این در حالی است که حتی برخی منتقدان نیز اذعان کرده‌اند تصمیم ایران برای صبر استراتژیک از حکیمانه ترین تصمیمات نظام بوده است. ضعیف نمایی ایران و تلاش برای گرفتن واکنش در حالی است که امروز موقعیت ایران در منطقه مطلوب است. ایران با تکیه بر قدرت سخت خود، در تدبیری راهبردی از بازی کردن در زمین طرف مقابل اجتناب کرده است. اما گمانم بزرگ‌ترین خطا، رها کردن افکار عمومی و اجازه دادن به مرجعیت رسانه‌های خارجی حتی توییتر یک چهره کم ارزش صهیونیست است...

برای شکستن مقاومت ایران، یکی از راه‌ها به انفعال کشاندن کشور و خارج کردن آن از مسیر تدبیر و سپردن امور به جریان‌سازی رسانه‌ای است. اتفاقی که نه در اغتشاشات اخیر به ثمر نشست و نه در تلاش‌های چند باره برای تحمیل یک جنگ نظامی مستقیم به ایران. اما سقوط دولت، قطعا مجال مناسبی برای چنین خواسته‌ای است.

اگرچه رسانه‌های ما کمتر درباره نظریات sharp power و smart power تولید محتوا داشته‌اند و عموما تصورمان تفکیک جنگ سخت از جنگ نرم است، اما آنچه این روزها از تجلیات «نقشه سه ضلعی دشمن» و ترکیب خرابکاری نظامی، اقتصادی، رسانه‌ای و ... می‌بینیم را حتی تنها در قالب آن نظریات –که قطعا آخرین نسخه مطالعات آمریکایی نیست- هم نباید تحلیل کرد.