جمعیت ۲۰ میلیونی استان تهران در ۱۴۰۴ و بی برنامگی و ناتوانی مسئولین

گروه اجتماعی: طبق آخرین براوردها، استان تهران در سال 1404 جمعیتی بیش از 20/000/000 نفر خواهد داشت و چیزی جز بی برنامگی و ناتوانی در استان تهران و خطر فاجعه زلزله احتمالی به چشم نمیخورد .

به گزارش بولتن نیوز، حمید رضا رمضانی، کارشناس ارشد آب در رابطه با بمب جمعیتی تهران و چالش‌های جمعیتی و مخاطرات طبیعی آن در یادداشتی که در کانال تلگرامی مارکوارت منتشر کرد نوشت:

 ( انفجار بمب اتمی ، بنام تهران ) .
 در سال ( 1356 ) , ( 1357 ) جمعیت استان تهران ( 4/530/000 ) نفر بود .
 در سال ( 1357 ) تعداد سدهایی که آب استان تهران را تامین میکردند ( 2 ) سد بنامهای ( لتیان ) بر روی رودخانه جاجرود با ظرفیت ( 70/000/000 ) متر مکعب و ( کرج ) بر روی رودخانه کرج با ظرفیت ( 183/000/000 ) متر مکعب بود .
 در پایان سال ( 1371 ) جمعیت استان تهران به ( 6/620/461 ) نفر رسید و در این سالها سد لار هم بر روی رودخانه لار ( دماوند ) با ظرفیت ( 960/000/000 ) متر مکعب به مدار آمد .
 طبق آخرین سرشماری کشوری نفوس در پایان سال ( 1395 ) جمعیت استان تهران ( 13/260/000 ) نفر اعلام شد که در این بین ( 3 ) سد دیگر بنامهای ( طالقان ) بر روی رودخانه طالقان با ظرفیت ( 420/000/000 ) متر مکعب ، ( ماملو ) بر روی رودخانه تاررود دماوند با ظرفیت ( 350/000/000 ) متر مکعب ، ( نمرود ) بر روی رودخانه نمرود فیروزکوه با ظرفیت ( 137/000/000 ) متر مکعب احداث شد و به مدار آمد .
 هم اکنون طبق پیش بینی ها ، علی القاعده استان تهران باید جمعیتی بیش از ( 17/000/000 ) نفر ساکن دائمی داشته باشد ، ولی با این اوصاف که استان تهران دیگر ظرفیت احداث هیچ سد جدید دیگری را هم ندارد .
 شوربختانه مسئولین دولتی و مسئولین استان تهران بدون هیچ پایشی ، بدون هیچ مطالعه ای ، بدون هیچ برآورد ( فنی و مهندسی ، امنیتی ، اقتصادی ، آمایش سرزمینی ) با احداث شهرهای جدید کاملا غیر مهندسی مثل ( پردیس ) که کاملا بر روی گسل بسیار عظیم و بزرگ و مخرب ( زلزله مشاء دماوند ) واقع شده ، مسکن های مهر ، برج های سر به فلک کشیده شده غیر اصولی ( منطقه 22 ) تهران ، شهرکهای جدید با سازه های سست و غیر اصولی که بلااستثناء در تمام شهرهای کوچک و بزرگ استان تهران و همچنین در نقاط مختلف شهر تهران احداث شده و حاشیه نشینی های گسترده و خالی شدن سفره های آب زیرزمینی استان تهران و فرونشست های گسترده و بسیار خطرناک زمین که به نوعی بلای جان استان تهران شده اند ، همه و همه بر مصائب استان تهران افزوده است .
 طبق آخرین برآورد کارشناسان مربوطه ، استان تهران در سال ( 1404 ) جمعیتی بیش از ( 20/000/000 ) نفر خواهد داشت و تا اینجا طبق آمار و برآوردها هیچ چیزی جز بی برنامگی و ناتوانی در استان تهران به چشم نمیخورد .
 ولی این سوال از مدیران گذشته و حال حاضر استان تهران است ( البته ناگفته نماند مدیران حال حاضر استان تهران میراث دار یک شهر و استانی شدند که مدیران قبلی زخمهای عمیق و بدی بر پیکر رنجورش وارد کرده بودند ) که وقتی شهرداری تهران بدون هیچ چشم انداز و بدون هیچ برنامه ای فقط مجوز ساخت ساختمانهای بلند مرتبه را صادر میکرد و میکند و هدف مدیران شهرداری تهران از گذشته تاکنون چیزی جز تراکم فروشی نیست و از طرفی تمام باغات تهران هم رو به نابودی رفته ، پس چرا مدیران استان تهران از ( 30 ) سال پیش تاکنون در جای جای استان تهران بدون هیچ برنامه ای شهرها و برجها و شهرکهای جدید احداث کردند و میکنند و متأسفانه اراضی کشاورزی و زمینهای زراعی را علنا به سمت نابودی سوق دادند و میدهند .
از طرفی استان تهران به شدت هر چه تمامتر توسط گسلهای اصلی و عظیم و بزرگ زلزله ( مشاء دماوند ) ، ( فشم ) ، ( اشتهارد ) ، ( لویزان ) ، ( پیشوا ) ، ( شمال ری ) ، ( جنوب ری ) ، ( ماهدشت کرج ) ، ( داوودیه ) ، ( نیاوران ) ، ( انقلاب ) ، ( تنباکویی ) ، ( ونک پارک ) ، ( تلوزیون ) ، ( جنت آباد ) ، ( باغ فیض ) ، ( نارمک ) ، ( پردیسان ) تهدید جدی میشود و همچنین ( 354 ) محله شهر تهران دارای لرزه های زلزله با بزرگای بالا هستند و همچنین تهران دارای بیش از ( 320/000 ) متر مربع بافت فرسوده بسیار خطرناک دارد ، با این همه مصائب و مشکلات بسیار پیچیده که هر کدام به مانند یک بمب اتمی عمل میکنند و مضافا دیگر منطقه ای برای احداث سد جدید هم وجود ندارد و بتوانند جوابگوی سیل جمعیت جدید باشد ( سدهای تهران یکی از علل اصلی تحریک گسلهای زلزله گسل مشاء دماوند هستند ) پس چطور و با چه مکانیزمی و طی چه فرایندی و بر چه اساس و منطقی با چنین ساخت و سازهای نیم بند و بی کیفیتی استان تهران را تبدیل به محل سرریز جمعیتی کشور ایران کرده اند .
فقط بر روی گسل ( مشاء ) و گسل ( فشم ) در شهرستان دماوند و پردیس و شهر