بانویی که بدون معلم در مجلس یزید غوغا کرد

به گزارش بولتن نیوز، زینب(س) دختر حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه (س) و نوه گرانقدر پیامبر اکرم (ص) است که در زمان امام زین العابدین (ع) بانوی خردمند بدون آموزگار معرفی شده و به خاطر هوشمندی فوق العاده و قدرت شگرف مدیریت و پاسداری از آرمان‌های مقدس شهیدان ‏کربلا،او را «عقیله بنی هاشم» ‎نامیده اند‎.

داستان زندگی او داستانی روشن، همراه با احساس تعهد و مسئولیت نسبت به اسلام بود، حضرت زینب (س) در سال پنجم هجرت در مدینه به دنیا آمد و مدت شش سال با جد عظیم الشأن خود رسول الله (ص) زندگی کرد، نام ایشان را هم پیامبر ‏برگزید و وفات ایشان در پانزدهم رجب المرجب سال ۶۲ هجری قمری ثبت شده است.به همین مناسبت با حجت الاسلام مهدی آذرطوسی گفت‌ و گو کردیم که در ادامه می خوانید.

تجلی حقیقت وجودی زن از نگاه اسلام

حجت الاسلام مهدی آذرطوسی  گفت: در کتاب شریف «ریاحین الشریعه» نقل است که جایگاه حضرت زینب (س) بسیار شبیه حضرت خدیجه (س) بوده است؛ نه فقط در صورت بلکه در سیرت هم شبیه ایشان بودند چنان‌که حضرت خدیجه(س) مدافع تمام قد رسالت نبوی بود، حضرت زینب (س) نیز مدافع تمام قد رسالت حسینی در کربلا است. در قرون وسطی طبق تعریف ویل دورانت، زن موجودی بود بین حیوانات که از حیوان ارزشش بیشتر و از مردان ارزشش کمتر و در حال حاضر نیز برای زن یک استقلال هویتی قائل نیستند. اما اسلام یک هویت مستقل برای زن قائل است؛ ما می‌توانیم تبلور و تجلی این هویت را در حضرت زینب کبری (س) مشاهده کنیم.

علم حضرت زینب (س) جوششی بود

وی در ادامه افزود : هنگامی که حضرت زینب(س) در کوفه آن خطبه قراء را علیه استکبار زمان یزید خواندند، حضرت زین العابدین (ع) فرمودند: أَنْتِ بِحَمْدِ اللَّهِ عَالِمَةٌ غَیْرُ مُعَلَّمَةٍ فَهِمَةٌ غَیْرُ مُفَهَّمَة‏ این روایت در کتاب بحارالانوار جلد ۴۵ آمده است و این بدین معناست که علم حضرت زینب (س) جوششی بود. آیت الله جوادی آملی علوم امروزی را به دو دسته تقسیم می‌کنند، بعضی از این علوم کوششی هستند که مالک آن فکر خود فرد نیست و برخی جوششی؛ حضرت زینب (س) طبق استناد بر کلام حضرت زین العابدین (ع) بر این مسیر ادامه راه کربلا را هموار کرد که جوشش در علم وجود داشته باشد.

این کارشناس مذهبی گفت: در کلام فلاسفه قاعده‌ای داریم به نام قاعده اکتناه، یعنی هر چه که در عالم بنگریم سر از توحید در می‌آوریم. این قاعده در کلام ملاصدرا آمده است بدین معنی که همه عالم را خیر محض گرفته است و شری وجود ندارد و می‌توان نتیجه گیری کرد هنگامی که حضرت زینب (س) در قصر یزید با آن صلابت و شکوه فرمودند: «ما رایت الا جمیلا» یعنی هرچه دیدم جز زیبایی نبود، هر چه هم بود خیر محض و دست خداوند بود.