احتمال شرطی، کرونا و مسئولیت اجتماعی

به گزارش بولتن نیوز، فریدون مشیری: خطر اصلی در ویروس کرونای جدید نه فقط بالا بودن احتمال مرگ، که سرعت شیوع آلودگی است.

به زبان ساده احتمال اینکه من بر اثر هر بیماری بمیرم حاصل ضرب دو احتمال است.

احتمال اینکه من آن بیماری را بگیرم(١)
ضرب در (×)
احتمال اینکه به شرط داشتن آن بیماری بمیرم (٢)

در مورد خیلی از بیماریها این احتمال دوم در مقایسه با ویروس کرونای جدید بسیار بزرگتر است. به طور مثال احتمال زنده ماندن برای بیماری که دچار «بیماری خواب آفریقایی» شود تقریبا صفر و برای کسی که «آبله» بگیرد کمتر از 5 درصد است. ولی ما اکنون نگران هیچ یک نیستیم، چون در هر دو مورد احتمال بیمار شدن برای ما نزدیک به صفر است. پس احتمال اینکه مرگ ما بر اثر این دو بیماری باشد تقریبا صفر ضربدر یک و کاملا قابل صرفنظر کردن است.

دقیقا این همان چیزی است که در مورد ویروس کرونای جدید نگرانی ایجاد کرده است. ضریب واگیری و احتمال اینکه به بیماری دچار شویم.

در خصوص احتمال شرطی دوم تقریبا هنوز علم به نتیجه ای برای کاهش مرگ آوری نشده است، هر چند امیدواریم که بزودی روشهای موثری یافت شود. طبق برآورد های آماری اکنون این احتمال شرطی حدود 2 درصد است. البته به سن و شرایط جسمانی هم بستگی دارد. یعنی اگر شما بیمار شوید 98 درصد احتمال دارد که به سلامت دوره درمان را سپری کنید و سلامتی خود را بدست آورید.

ولی احتمال اول به مقدار زیادی به ما و شیوه زندگی ما بستگی دارد. مطمئنا اگر شما خود را از امکان تماس با ویروس و افراد حامل آن محافظت کنید شانس اینکه دچار شوید را پایین میاورید و حاصل ضرب را به صفر نزدیک میکنید.

بنابر این تعداد زیادی از بیمارانی که تاکنون مبتلا شده اند الان رو به بهبود هستند. اینکه شمایی که بیمار بودید یا هستید جزو آن 98 درصد هستید یک خوش شانسی برای شماست نه یک افتخار. ولی دلیل ندارد که هر فرد دیگری به همین اندازه خوش شانس باشد. اگر به دلیل بی احتیاطی شما، مثلا 100 نفر دیگر آلوده شوند، به طور آماری شما مسئول مرگ دو نفر از ایشان هستید. یادتان باشد که افرادی که به شما نزدیک تر هستند احتمال آلوده شدنشان بیشتر است، خانواده، همکار، دوست. پس مسئولیت اجتماعی خود را جدی بگیرید.

کسی که علنا در صدا و سیما یا تصویر به اشتراک گذاشته شده در شبکه های اجتماعی اعلام می‌کند: "من کرونا گرفتم و بدون اینکه خود را قرنطینه کنم یا حتی از ماسک استفاده کنم خوب شدم"، و این را شجاعت خود می داند و دیگران را به این شجاعت توصیه می کند شاید نمی داند که با این شجاعتش تا کنون حتما چندین نفر را به کام مرگ فرستاده است. اگر میدانست، اینگونه از این حماقت خود دم نمی زد. آنهایی که بیمارند نه به خاطر خود، بلکه باید به خاطر دیگران ماسک بزنند، نه به خاطر خود، بلکه به خاطر دیگران باید خود را قرنطینه کنند و از تماس با دیگران پرهیز کنند. حتی اگر به بیماری خود مشکوکید باز هم مسئولید. یادتان باشد در مورد مرگ انسان ها صحبت میکنیم. در مورد مرگ انسانیت صحبت میکنیم.