گروه دین و اندیشه: حجتالاسلام محسن قنبریان طی یادداشتی در کانال تلگرامی خود نوشت: درفاصله توافقنامه حدیبیه با مشرکان، تا فتح مکه؛ پیامبر(ص) به کارهای دیگری در راستای رسالت توحیدی خود پرداخت. از جمله آنها دعوت شاهان و اُمرای منطقه به اسلام بود از جمله، فرستادن "حارث بن عمیر ازدی" نزد پادشاه بُصری است. بقیه ماجرا را با مٲموریت سردار سلیمانی و کشتن ایشان و وعده انتقام_سخت رهبرعزیزانقلاب مقایسه کنید:
به گزارش بولتن نیوز، حارث بن عمیر حامل پیامی برای امیر بُصری بود. در سرزمین موته فرمانده_نصرانیان عرب (شرحبیل بن عمرو غسّانی) او را گرفت وکشت.(۱)
این نحوه کشتن بر رسول خدا(ص) بسیار گران آمد. سپاهی سه هزار نفری برای اعزام به موته تجهیز کرد. طرف مقابل هم همپیمانان رومی خود را یاری خواستند؛ و رومیان نیز با سپاهی عظیم به یاری شان آمدند؛ اما پیامبر برمقابله راسخ ماند.
جنگ موته سرآغاز فتوحات اسلامی در جانب مسیحیان و رومیان شد.
کسانی که ندانسته، آیات قصاص و مانند آن را جای انتقام راهبردی می خوانند و درمقابل انتقام سخت، از کشتن یک جان مقابل جان سردار می گویند؛ استدلالشان را به پیامبر خدا(ص) عرضه کنند!
چرا پیامبر(ص) در قبال کشتن حامل پیام به امیر یک منطقه، یک جنگ را انتقام قرار می دهد؟!
سردار سلیمانی اگر در سنگر جنگ با داعش تیر می خورد، شاید انتقامش مثل سردار همدانی بود و مزدش پیروزی برداعش(مثل شهادت حججی)؛ اما او مهمان عراق بود وبه تصریح نخست وزیر عراق حامل پیامی برای او بود که توسط فرمانده مسیحیان صهیونیست و دستور مستقیم ترامپ کشته شد. آیا انتقامش در مقیاس موته نیست؟!
.............................................
۱.الطبقات الکبری ج۲ ص۱۲٨
مطلب مرتبط: ادب عقوبت در قرآن (نقد یادداشت آقای سروش محلاتی)
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
---
به شهادت رساندن رهبران ما ؛ یعنی رهبران عزیز مقاومت و سوزاندن دلهای پاک ما با فجیعترین روشها و شیوه ها ، از کشتن فجیع سرکردگان جنایتکار سفاکان جهانی دشمن خدا و نوکران و مزدوران پلید آنان و به عزا نشاندن بستگان و دلبستگان و وابستگان آنان نباید تاوان کمتری داشته باشد.
« وَكَتَبْنَا عَلَيْهِمْ فِيهَا أَنَّ النَّفْسَ بِالنَّفْسِ وَالْعَيْنَ بِالْعَيْنِ وَالْأَنْفَ بِالْأَنْفِ وَالْأُذُنَ بِالْأُذُنِ وَالسِّنَّ بِالسِّنِّ وَالْجُرُوحَ قِصَاصٌ... وَمَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولَئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ » ﴿ آیه ۴۵ سوره مائده﴾.
اگر این تاوان سنگین قرآنی پشیمان کننده از سفاکان دد منش دشمن خدا و از نوکران و مزدوران پلید آنان گرفته نشود هر روز باید برای شهدای جدید خود ماتم و عزای تازه ای داشته باشیم.
---
برای هر دین شناس مسئولیت شناس پارسا که بیشتر می خواهد در ایفای مسئولیت خویش در آموزش و تبلیغ دین رضای خداوند را کسب کند بسیار شایسته است به نکات زیر بعنوان وظایف مؤکد غفلت ناپذیر کار دینی و مذهبی خود پایبند باشد:
- به همه حد و مرزها و بایدها و نبایدهای شناختهای فرهنگ دین داری قرآنی مانند خدا شناسی ، پیامبر شناسی ، وحی شناسی یعنی قرآن شناسی ، دین شناسی ، انسان شناسی ، شیطان شناسی ، رفتار شناسی و... آگاهی کامل داشته باشد
- به همه ی ملاکهای و معیارهای علمی ضروری ارزیابی احادیث و روایات منسوب به معصوم و شناخت سره از ناسره ی این منقولات غیر قرآنی و چگونگی تشخیص درستی و نادرستی نسبت آنها به معصوم آگاهی کامل داشته باشد
- بهنگام انجام وظیفه ی آموزش و تبلیغ دین و مذهب در نقل از معصوم تمام ملاکها و معیارهای علمی ارزیابی منقولات غیر قرآنی را همیشه در در نظر داشته باشد و در حال ضرورت مخاطبان خود را به نحوه ی ارزیابی و نکات مهم آن و ملاکها و معیارهای ارزیابی آگاه سازد.
- برای جلوگیری از سر در گمی و گمراهی مخاطبان خود همیشه نسبت به نقدها و سئوالهای آنان پیرامون موضوعات و مسائل مطرح در جلسات تبلیغ و آموزش ؛ فی المجلس یا خارج از مجلس به گونه ای رسا و گویا و علمی بصورت شفاهی یا کتبی پاسخگو باشد
- همیشه تلاش کند در روی کرد به نقل احادیث و روایات منسوب به معصوم جهت پاسداری از حرمت قدسیت دین و مذهب و حفظ حرمت شان و حیثیت پیامبر و امامان از اهل بیت مطهر آن حضرت با نهایت دقت و تدبر علمی از حد و مرزها و بایدها و نبایدهای شناختهای فرهنگ دین داری قرآنی فرا تر نرود و به این حد و مرزها تجاوز نکند
- در همه ی مجالس آموزشی و تبلیغی خود بهنگام نقل حدیث و روایت به ذکر ملاکها و معیارهای ارزیابی این منقولات برای مخاطبان خود پایبند باشد
- جلسات آموزش و تبلیغ را از حالت تشریفاتی دیکته ی مطالب استاد به دانشجویان برون بیاورد و به جلسات بحث علمی صمیمانه ی مشترک مفید میان خود و مخاطبان خویش تبدیل نماید
- همیشه در جلسات و محافل آموزش و تبلیغ برای زدایش زنگارهای جاهلانه ی موروثی انحراف آفرین متضاد با قرآن و عقل که در اذهان اکثریت بشر با مسائل دین و مذهب در هم آمیخته شده اند ؛ اصول بحث علمی آزاد را عالمانه و ضابطه مند و بی محابا با تکیه به شناختهای محکم ومفصل قرآن و اصول استدلال عقلی به جای تعصبات و افراطهای منطق گریز عوام پسند به کار ببرد.