رئیس انجمن ملی سلاح آمریکا نگران امنیت جانی خود است!

به گزارش بولتن نیوز، روزنامه آمریکایی واشنگتن پست در گزارشی کنایه‌آمیز با عنوان «یک کشور نگران می‌خواهد بداند چطور می‌تواند امنیت وِین لاپیر (رئیس انجمن ملی سلاح آمریکا) را تامین کند؟» به موضوع تیراندازی‌های مرگبار اخیر در نقاط مختلف آمریکا پرداخت و نوشت: پس از دو تیراندازی هولناک اخیر، ما به عنوان یک ملت گردهم می‌آییم تا به این سوال مهم پاسخ دهیم: چطور می‌توانیم امنیت جانی وین لاپیر را تامین کنیم؟ به نظر می‌رسد که وین لاپیر نیز نگران امنیت جانی خود باشد.

نویسنده این مطلب در گزارش خود آورده است: به دنبال تیراندازی و قتل عام سال ۲۰۱۲ میلادی در سندی هوک، لاپیر و همسرش شجاعانه سوار بر جت خصوصی به سواحل باهاما رفتند تا از قیل و قال و همهمه‌ها دور باشند؛ و حالا، به لطف برخی گزارش‌های جالب همکارانم کارول لئونیگ و بِت رینهارد، مطلع شدیم که در پی تیراندازی و قتل عام پارسال در پارکلند، لاپیر آنقدر نگران امنیت جانی خود شد که از انجمن ملی سلاح درخواست کرد برای او در یک شهرک مسکونی اختصاصی لوکس در دالاس، منزل مسکونی بزرگی به ارزش شش میلیون دلار خریداری کند.

او به همکارانش در انجمن ملی سلاح آمریکا گفت نگران امنیت جانی خود است و فکر می‌کند منزل مسکونی‌اش در ویرجینیا در مقابل مهاجمان احتمالی آسیب‌پذیر است. ولی در نهایت، این انجمن به علت مشکلات مالی، آن منزل مسکونی را برای لاپیر خریداری نکرد. خیلی بد شد، زیرا از قدیم گفته‌اند: «تنها چیزی که مانع یک فرد شرورِ اسلحه به دست می‌شود، یک آدم خوب با قلعه‌ای به سبک فرانسوی‌هاست.»

لاپیر و همسرش دوست داشتند به جای یک آپارتمان بلندمرتبه در دالاس، یک منزل ویلایی ۱۰ هزار فوت مربعی، وسط دریاچه‌ای برایشان خریداری شود که پارکت کف آن از چوب بلوط و دیوار‌های آن پوشیده از سنگ لایم استون فرانسوی و همه تزئینات داخلی آن با چوب دست‌ساز باشد. من هم با آن‌ها موافقم، زیرا شاید اسلحه آدم را به کشتن ندهد ولی مسلماً آپارتمانی که (برخلاف قلعه‌های فرانسوی) به اندازه کافی برج و بارو‌های بلند نداشته باشد، آدم را به کشتن خواهد داد.

لاپیر همچنین سعی کرد در باشگاه گلف این شهرک اختصاصی، به عنوان یک عضو ثبت نام کند؛ همسرش نگران بود که مبادا فضای داخل کمدش به اندازه کافی نباشد. هرچند که لاپیر معمولا لباس‌های بِرند ایتالیایی می‌پوشد که انجمن ملی سلاح آمریکا برای او خریداری می‌کند، او نیاز دارد برای خود جلیقه ضدگلوله هم خریداری کند. بعلاوه، فقط یک منزل مسکونی بزرگ فضای کافی برای جادادن اسلحه‌های دوربین‌دار، خمپاره‌انداز‌های خودکار، نفربر‌های زره‌پوش و تانک‌های آبرامز دارد که ورزشکاری مثل لاپیر مسلماً برای لذت بردن از تفریح شکار خود، به آن‌ها نیاز دارد.

لیروی سیسکو یکی از اعضای هیئت مدیره انجمن ملی سلاح آمریکا می‌گوید: «آن‌ها فقط سعی دارند منزل امنی برای لاپیر پیدا کنند، می‌گویند باید برای او مکانی امن مهیا کنند.»

برخی‌ها می‌گویند لاپیر با ریاکاری تمام، انجمن ملی سلاح آمریکا را وادار کرد برای او در شهرک اختصاصی گلف باز‌ها منزل مسکونی جدیدی خریداری کنند و هنگام تحویل گرفتن همین منزل مسکونی، بیانیه‌ای صادر و از سکونت نخبگان و افراد سرشناس مخالف حمل اسلحه در همین شهرک انتقاد کرد. بسیاری این موضوع را مضحک می‌دانند که لاپیر از همان فرهنگ اسلحه احساس ناامنی می‌کند که سیاست‌های خودش باعث گسترش آن شده است.

ولی خوب است بدانید که ظاهراً او بخشی از مسائلی را احساس و درک می‌کند که با زندگی روزمره اکثر آمریکایی‌ها اجین شده است: اینکه خشونت‌های مسلحانه در آمریکا، از کنترل دولت خارج شده است.

واشنگتن پست در ادامه با اشاره به وحشت مردم آمریکا از احتمال تیراندازی در هر لحظه نوشت: بعد از حوادث تلخ و هولناک ال پاسو، دیتون، گیلروی، ویرجینیا بیچ و پیتسبرگ، بسیاری از مردم آمریکا از رفتن به مراکز تجاری، حضور در جشنواره ها، رفتن به مدرسه یا حضور در اماکن مذهبی و حتی پیاده روی در ساعات شب، به شدت وحشت دارند. همه این‌ها مستقیماً ناشی از جنونی است که لاپیر و انجمن ملی سلاح آمریکا در جامعه این کشور پدید آورده‌اند. حالا او می‌داند که این جنون چه طعم و احساسی دارد.