چرنوبیل؛ مدرس سیاست که شایسته صدرنشینی IMDB نیست

گروه فرهنگی: سریال چرنوبیل تا امروز در صدر لیست بهترین سریال های تاریخ جهان قرار دارد. این را سایت IMDB می گوید. اما به نظر می رسد این صدرنشینی ساختگی است. زیرا ویژگی های مختلف این سریال هیچگاه چنین جایگاهی را منطقی جلوه نمی دهد. اما این ویژگی ها چیست؟

به گزارش بولتن نیوز،  اولین و مهمترین ویژگی سریال چرنوبیل که باعث می شود جایگاه بهترین سریال تاریخ را در حد و اندازه آن ندانیم این است که داستان این سریال از ابتدا لو رفته است. این سریال بر اساس یک اتفاق واقعی ساخته شده که تنها کافی ست با جستجوی نام چرنوبیل در اینترنت، صفر تا صد اتفاق رخ داده را متوجه شوید. البته خیلی ها خصوصا آنهای که بیش از چهل سال سن دارند، با توجه به اخبار این حادثه که از ابتدای وقوعش تا الان منتشر شده است، به احتمال زیاد بخش قابل توجهی از ماجرا را می دانند.

حال شما این را مقایسه کنید با شرایطی که سریال گیم آو ترونز داشت یا برکینگ بد. آن همه غافلگیری و احتمالات عجیب و غریب کجا و این همه سر راستی و پرداختن به اصل یک ماجرای لو رفته کجا؟ متاسفانه سازندگان این سریال، حتی سعی نکردند کمی زاویه نگاه خود را به این ماجرا تغییر دهند و با هنری تر کردن منظرشان، حادثه چرنوبیل را از ابعاد دیگری ببینند تا شاید به این طریق، کمی سریال جذاب تر شود. انگار یک گزارش مبسوط خبری را به یک سریال تبدیل کرده باشند. با حدود ده درصد موارد اضافی دیگر. در نتیجه، کسی که از اصل ماجرای چرنوبیل مطلع است، با دیدن این سریال، چیز جدیدی دستش را نمی گیرد. نه در حوزه اطلاعات و تحلیل سیاسی و نه در حوزه جذابیت های تصویری.

و دومین دلیل معمولی بودن سریال چرنوبیل این است که علاوه بر معلوم بودن سر و ته خط سیر داستان، هیچ جذابیت بصری هم در آن یافت نمی شود. آنهایی که دو سریال دیگر صدرنشین لیست IMDB را دیده اند دقیقا متوجه می شوند وقتی از جذابیت بصری صحبت می کنیم دقیقا از چه چیزی صحبت می کنیم. اما متاسفانه آنقدر سیاست زدگی در این سریال موج می زند که سازندگان آن با صرفه جویی محض در خلق تصاویر جذاب که می شود از انفجار یک راکتور هسته ای خلق کرد، کمترین برگ های برنده خود را هم به راحتی سوزاندند.

اما اگر بخواهیم وجه سینمایی و هنری سریال چرنوبیل را کنار بگذاریم و احتمالا دستکاری لیست IMDB را به جریانات سیاسی داخل سریال ربط دهیم، می توانیم نتیجه بگیریم که ممکن است خلق این سریال، تلاشی برای القای این تفکر به مخاطب باشد که دشمنان ایالات متحده با دروغ گویی در خصوص مشکلات داخلی شان، مردم خودشان را هم نابود می کنند چه رسد به مردم دیگر نقاط جهانی که آنها (یعنی دشمنان امریکا) با شعارهای جهان شمول شان، در پی حاکمیت بر آنها نیز هستند.

اگر واقعا پشت پرده خلق سریال چرنوبیل این است، که باید به تولیدکنندگان آن گفت بهتر است کمی هم سراغ دروغ های حاکمان خود رفته و از قتل عام های گسترده ای که توسط آنها انجام شده فیلم و سریال درست کنید. دروغ دولت بوش پسر که مدعی بود عراق سلاح هسته ای دارد و بابت آن به این کشور حمله کرد، شاید دم دستی ترین موضوعی باشد که بد نیست مدیران شبکه HBO بعد از در رفتن خستگی سریال چرنوبیل به آن فکر کنند. افغانستان و سوریه هم البته هستند. و اگر بخواهیم کمی عقب تر برویم، ویتنام و ژاپن.

اما شاید بد نباشد از پیام کلی داستان فاجعه چرنوبیل که این سریال آنرا مرور می کند، درس های سیاسی لازم را بگیریم و با محدود نکردن اتفاق رخ داده به شوروی سابق و تسری دادن آن به ذات قدرت سیاسی کنترل نشده، این تذکر را به خود بدهیم که اگر قدرت در دست اهلش نباشد، قدرت اهلی نشده برای حفظ خود تا جایی که بتواند هر حقیقتی را واژگون می کند. اما این اقدام، همان سر فرو کردن کبک زیر برف است. چه اینکه تبعات این واژگونی حقیقت بالاخره سراغ ما می آید و ما را با تبعات خود، محشور می سازد.

پس بهتر است قدرت سیاسی، حتی قدرت سیاسی اهلی نشده، برای حفظ بقای خود هم که شده، واقعیت را انکار نکند. بلکه با آن مواجه شده و برایش دنبال راه حل باشد. به قول دانشمند هسته ای زن سریال چرنوبیل: «بالاخره یکی باید گفتن حقیقت را شروع کند.» هرچند پیشتازی در این زمینه همواره با تهمت ها و برچسب ها همراه است، اما انسانیت چیز دیگری می گوید.

انتهای پیام /#