گذری بر حماسه 15 خرداد 63 بانه و شهادت 215 نفر

به گزارش بولتن نیوز، 15 خرداد سال 63 بود، خورشید عالم‌تاب که بر آسمان شب پیروز شد و در آسمان شهر درخشیدن گرفت مردم شهر از زن و مرد، پیر و جوان و بزرگ و کوچک بعد از 20 سال از قیام خونین 15 خرداد 42 به یاد شهدای آن روز با زبان روزه به خیابان‌ها آمدند تا نشان دهند که در راه شهدا و حفظ انقلابشان در میدان حاضر هستند.

صدای الله‌اکبر که بر آسمان شهر طنین انداخت سکوت به یکباره شکست، مردم دسته‌دسته به سمت پارک 15 خرداد بانه در حال حرکت بودند، ساعتی بعد اجتماعی عظیم از مردم شهیدپرور این دیار در این پارک اجتماع کردند تا حماسه ماندگاری را پاس بدارند، بی‌خبر از اینکه تا دقایقی بعد خودشان حماسه ماندگار دیگری را با خون پاکشان خلق خواهند کرد که برای همیشه در اذهان مردمان باقی خواهد ماند.

حماسه‌سازان بی‌سنگر 15 خرداد 63 بانه در حقیقت شیرزنان و دلیرمردان بی‌دفاعی بودند که برای پاسداشت روزی بزرگ در صحنه حاضر شدند تا خون شهدایی را پاس بدارند که در راه آزادگی ریخته شده بود.

سکوت شهر به یکباره شکسته شد، چهار فروند هواپیمای ارتش بعث عراق وارد حریم هوایی بانه شد و در کوتاه‌ترین زمان بارانی از بمب آتش‌زا، راکت و گلوله را در 10 نقطه شهر بر سر مردم بی‌دفاع فرو ریختند.

خون مردان و زنان بی‌گناه در شهر در هم آمیخته شد، شهر بوی خون گرفت در مدت چند ثانیه آسمان و زمین با هم برخورد کردند و در زیر فشار این همه ناجوانمردی رژیم بعث متلاشی شدند.

شهر را سایه ترس و وحشت در خود محو کرده بود، عمق فاجعه بسیار زیاد بود و آمار شهدا و جانبازانی که هنوز زیر خروارها آوار مانده بودند، نامشخص بود.

215 شهید گلگون کفن و 400 جانباز رهاورد رژیم بعث در بمباران شهر بانه بود شهدایی که جمع کثیری از آنان را دانش‌آموزانی بی‌گناه بودند که خون شهدای 15 خرداد 42 را 20 سال بعد از این حماسه در بانه مشق کردند تا نشان دهند راه شهدا همچنان ادامه‌دار است.

عمق فاجعه زیاد بود به گونه‌ای که وسائل نقلیه موجود جوابگوی حمل جنازه و زخمی‌ها را نمی‌داد، تاخیر در چنین شرایطی واقعا جایز نبود لذا عده‌ای مجبور شدند زخمی‌ها را برای رساندن به بیمارستان به دوش بکشند.

آری جنایت بمباران 15 خرداد سال 63 بانه، سناریوی اجراشده مدافعان دروغین حقوق بشر و سند آشکاری بر نسل‌کشی و تضعیف حقوق بشر است که باید برای همیشه زنده نگه داشته شود، روز تلخی که سایه عزا را بر بسیاری از روستاهای این شهر نیز گستراند.

قبرهای دسته جمعی به خاطر زیادبودن پیکر شهدا و جلوگیری از به زمین ماندن آنها از یک سو و ترس و دلهره تکرار این بمباران‌ها، شهر بانه را در سوگ و ترسی عجیب قرار داده بود.

پانزدهم خرداد 63 در واقع یکی از سیاه‌ترین ورق‌های حیات سیاسی و نظامی رژیم بعث عراق است که در شهر مرزی بانه به تصویر کشیده شد، سناریوی تلخ و تکان دهنده‌ای که به دلیل شکست صدامیان در منطقه دشت شیلر در شهر بانه پیاده شد و داغ از دست دادن جوانان، پدران، مادران و فرزندان زیادی را بر دل خانواده‌های این شهر گذاشت داغی که برای همیشه تاریخ باقی خواهد ماند.

هرچند تلخی این داغ قلب تاریخ را به لرزه درآورد اما آنانی که همواره دم از دفاع از حقوق بشر می‌زنند، با سکوت خود با وجود دیدن چنین جنایاتی مسیر ادامه این روند را برای صدام هموار ‌کردند و بدون هیچ عکس‌العملی رژیم بعثی صدام را در ادامه قتل عام مردم بی‌گناه همراهی کردند و حتی کوچکترین اعتراضی نکردند.

اگرچه دشمن برای ایجاد وحشت در بین مردم و ناامیدکردن رزمندگان از ادامه طریقی که با ایمان پذیرفته بودند صحنه‌های تلخی را با بمباران شهرها در طول هشت سال جنگ تحمیلی رقم زد اما مردم ایران با ایستادگی و ایمان به خدا و تبعیت از امام و مقتدایشان زهر تلخ شکستی را به دشمنان تا بن دندان مسلح چشاندند که هیچ وقت از یادشان نخواهد رفت.