افسانه دولت بزرگ در ایران

گروه اقتصادی - احسان سلطانی پژوهشگر و مشاور اقتصادی و صنعتی در کانال تلگرامی اش نوشت: بر اساس گزارش شاخص آزادی اقتصادی ۲۰۱۸، رتبه جهانی اندازه دولت کشورهای صنعتی عضو گروه هفت شامل آمریکا (۱۲۵)، ژاپن (۱۲۹)، کانادا (۱۳۳). انگلستان (۱۴۹)، آلمان (۱۵۴)، ایتالیا (۱۶۹) و فرانسه (۱۷۸) در بین ۱۸۶ کشور جهان است، یعنی این کشورهای دارای دولت های بزرگ هستند.

چرا دولت در ایران کوچک است؟

به گزارش بولتن نیوز، برای این که سهم شبه دولت (بنگاه های خصولتی ) در اقتصاد ایران خیلی بزرگ است.

چرا دولت با کسر بودجه و کمبود منابع مواجه است؟

چون منابع کشور به صورت انواع رانت ها به بنگاه های خصولتی تزریق می شود و از آنها مالیات اندکی اخذ می شود.

نئولیبرال های وابسته به ائتلاف غالب با استفاده ابزاری از «خصوصی سازی+بخش خصوصی» و القای باور غلط بزرگ بودن دولت در ایران، عهده دار مهندسی افکار عمومی برای کاهش وظایف حاکمیتی دولت، مال خودسازی و بزرگ کردن شبه دولت غیرپاسخگو و رانتی هستند.

مشکل اقتصاد ایران دولت بزرگ یا کوچک نیست، مشکل نبود ساختارها و نهادهای لازم و شبه دولت غالب بر اقتصاد است.

افسانه دولت بزرگ (۲)

بر اساس گزارش شاخص آزادی اقتصادی ۲۰۱۸، ایران دارای نهمین رتبه کوچک ترین اندازه دولت (بر حسب مخارج دولت) در بین ۱۸۶ کشور جهان است.

ده کشور به ترتیب نیجریه، گواتمالا، سودان، کنگو، آفریقای مرکزی، بنگلادش، ماداگاسکار، ترکمنستان، ایران و ماکائو دارای کوچکترین اندازه دولت در جهان هستند.

در کنار «فرانسه، دانمارک، بلژیک، اتریش، یونان و سوئد»، «کره شمالی، کوبا و کویت» ۱۰ کشور جهان با بزرگترین اندازه دولت هستند.

کشورهای اسکاندیناوی «فنلاند، دانمارک، سوئد، نروژ و ایسلند) با دولت های رفاه دارای دولت های بزرگ هستند و در همین حال از بهترین شاخص های برابری اجتماعی، رفاه و سلامت فرهنگی برخوردارند.

قانون اساسی ایران در اصول متعددی به دولت رفاه اشاره دارد، اما اجرای گزینشی و ابزاری اصول اقتصاد بازار توسط نئولیبرال های وابسته به ائتلاف غالب مانع از تحقق این اصول شده است.

مسئله اصلی اقتصاد ایران دولت بزرگ یا کوچک نیست، بحران کلیدی سلطه شبه دولت رانتی بر اقتصاد و بروز پدیده «تسخیرشدگی دولت» توسط بخش شبه دولتی در پوشش بخش خصوصی و فساد پیرامون آن است.