آقای عراقچی دقت ندارد که چه حرفی را کجا و به که بزند

گروه بین الملل: مهرداد فرهمند در یادداشت پیش رو پیرامون صحبت های اخیر عراقچی مبنی بر مجبور شدن ایران مبنی بر بیرون کردن برادران و خواهران افغان می نویسد: اینکه عراقچی گفته اگر فروش نفت ایران به صفر برسد از برادران و خواهران افغان می خواهند ایران را ترک کنند، در واقع توسل به شیوه ای است که ترکیه به کار برد و نتیجه گرفت. ترکیه درهای غرب را به روی مهاجران سوری باز کرد و از همین درها البته هم شمار زیادی افغان گذشتند و هم تعداد زیادی ایرانی که خود را سوری یا افغان جا زدند تا پناهندگی بگیرند.

به گزارش بولتن نیوز، فرهمند در ادامه این یادداشت که در صفحه اینترنتی اش نیز منتشر شده، آورده است:  

این سیاست، بحرانی برای اروپا رقم زد که به عقب نشینی در برابر ترکیه انجامید. اشاره عراقچی هم به همین شیوه است، هرچند شکی نیست که به زبان آوردن بسیار نسنجیده و نابخردانه بوده است. ترکیه اگر کاری کرد، هیچگاه هیچیک از مسئولان ریز یا درشت این کشور آن را به زبان نیاوردند و گردن نگرفتند. عمل کردند بی آنکه حرف بزنند و دست خود را رو کنند. ناگفته پیداست که اصلا بیان چنین حرفی بسیار غیرانسانی است.

کار دیگری که ایران می تواند بکند، باز کردن درهای ترانزیت مواد مخدر بسوی غرب است. ایران یکی از بزرگترین گذرگاههای موادمخدر در جهان است و در خط مقدم مبارزه با تجارت جهانی مواد مخدر قرار داد. ایران بر اساس عضویت در پیمانهای بین المللی، هزینه زیاد جانی و مالی برای مبارزه با مواد مخدر می دهد، اما دولتهای اروپایی عضو این پیمانها به بهانه تحریمها از عمل به تعهداتشان در این پیمانها سر باز می زنند.

سالها پیش که حزب کارگر در انگلیس در قدرت بود من برای پوشش یکی از گردهماییهای حزب محافظه کار به محل این گردهمایی در لندن رفتم. سر مالکوم ریفکیند که پیشتر در زمان نخست وزیری جان میجر، وزیر دفاع و وزیر خارجه بود بتازگی همراه با هیئتی از نمایندگان مجلس انگلیس از سفر رسمی به ایران بازگشته بود. او بسیار از نقش ایران در مبارزه با مواد مخدر ستایش و از دولت انگلیس انتقاد کرد که چرا به تعهدات خود عمل نمی کند. از جمله تعهدات انگلیس این بود که عینکهای دید در شب در اختیار ایران قرار بدهد (همان عینکهای دید در شب که خرید آنها پرونده ای به باور آورد که اکنون پدیده شهرزاد میرقلی خان و محمد سرفراز از آن در آمده است).

سر مالکوم ریفکیند در آن سخنرانی گفت که ایران هر ساله میزان زیادی تلفات جانی و خسارت مالی برای مبارزه با ترانزیت مواد مخدر به خود همراه می کند و کافی است دست از این مبارزه بکشد، تا ببینید بهای مواد مخدر در خیابانهای لندن تا کجا نزول خواهد کرد.

البته امیدوارم آقای عراقچی درباره مواد مخدر هم حرف نابخردانه ای نزند و مثلا نگوید اگر فروش نفت ایران به صفر برسد، با کمپرسی در خیابانهای لندن هروئین خالی می کنیم. ایشان گویا دقت ندارد که چه حرفی را کجا و به که بزند. دو سال و اندی پیش در ژنو یک بار من از ایشان سوالی پرسیدم و ایشان هم مفصل پاسخ داد و من هم تشکر کردم و گفتم که این حرفهای شما را می توانیم پخش کنیم، گفت کجا پخش کنید؟ گفتم در بی بی سی. گفت بی بی سی؟ من فکر کردم شما از طرف آقای دی میستورا آمدید (فرستاده ویژه سازمان ملل در امور سوریه). من تعجب کردم که ایشان از خودش نپرسیده چطور آقای دی میستورا یک ایرانی را، آن هم در راهرو نزد ایشان فرستاده و چگونه کارت عکسدار من را بر گردنم ندیده که رویش به خط جلی نوشته خبرنگار، حال آنکه دیپلماتها و از جمله اعضای هیئت همراه خودشان کارت متفاوتی به گردن دارند.

کسی که با الفبای سیاست آشنایی داشته باشد، می داند که اگر برگه ای در آستین برای روز مبادا دارد، هیچگاه نباید دست خود را رو کند. ما که سیاستمدار نیستیم، بر عکس آقای عراقچی همیشه دقت داریم که چه حرفی را کجا و به که بزنیم و از همین رو، با اینکه صدا و تصویر ایشان را کامل ضبط کردیم، هیچگاه پخش نکردیم.