درس دیگر سیل؛ پیوند بردباری و مسوولیت

به گزارش بولتن نیوز، دیروز مجادله کلامی «غلامرضا شریعتی» با یک مرد خوزستانی که در معرض دوربین های تلفن همراه صورت گرفت، به سرعت پخش شد و واکنش های بسیاری را برانگیخت.
صحبت های مردم خوزستانی که می گفت اهل اهواز است و خانه اش از سیل در امان مانده اما دلش به حال اوضاع مردم سیل زده می سوزد، وقتی به جایی رسید که از دید شریعتی «حرف بی ربط» بود، او را از کوره در برد.
خیلی ها دیروز و امروز شریعتی را به باد انتقاد گرفتند و بر ادبیات و رفتار وی خطاب به یک شهروند دغدغه مند تاختند. گروهی حتی با مقایسه عمل وی با استاندار گلستان که می گفت برای حل و فصل مسائل خانوادگی به خارج از کشور سفر کرده و در هنگامه سیل گلستان غایب بوده، خواستار برکناری وی شدند.
از سوی دیگر طیفی کوشیدند ضمن انتقاد از رفتار استاندار خوزستان، جمله عیب او را که گفتند هنرش را نیز یادآوری کنند که پس از تلاش های بی وقفه برای مقابله با ریزگردها، بی آبی و بی برقی های اعتراض برانگیز و مدیریت ماجراهای مربوط به انتقال آب از سرشاخه های کارون و نیز چالش های امنیتی، فرهنگی و اجتماعی پیش روی استان، مدت ها است پایِ کار مقابله با سیل ایستاده است.
از این منظر، اینکه می گویند چرا خط اتوی لباس استاندار خوزستان در جریان سیل کج و کمرنگ نشده یا تصاویری از لباس گل آلود او در دست نیست، دلیلی بر بی عملی او محسوب نمی شود چرا که همین امروز یکی از جامعه شناسان در گفت وگو با همان روزنامه ای که خواستار برکناری شریعتی شده، بیان داشته «اگر مدیریت صحیح باشد نیاز نیست مدیران وارد گل و لای شوند!»
بسیاری این روزها از درس هایی می نویسند که باید در مکتب سیل آموخت؛ از تدبیر و دوراندیشی تا دوری از خودنمایی و فرصت طلبی برای دامن زدن به مجادلات سیاسی و اولویت داشتن مشکلات و مصائب مردم بر هر چیز دیگر.
رخداد دیروز اما نشان داد که گویای درس آموزی سیل همچون بارش های امسال قرار نیست به این زودی ها تمام شود. درس دیگر سیل همپیوندی صبر و سیاست بود.
در روزگاری که کوچکترین رفتار مسوولان زیر نگاه تیزبین شهروندان قرار گرفته، کنترل عواطف و تلاش برای کاربرد ادبیات پیراسته و مناسب با مردم بیشتر به چشم می خورد. البته در جمهوری اسلامی این بایسته، معهودی مبنایی و بدیهی بود که قرار بود مسوولان خرد و کلان در کنار بسیاری از بایسته های دیگر به کار بندند اما اینک گسترش فضای مجازی به عاملی موثر برای یادآوری این معهود مبدل شده است.
امام علی (علیه السلام) در نامه پنجاه و سوم نهج البلاغه خطاب به مالک اشتر نخعی که وی را به امارت مصر فرستاده به صراحت تاکید می دارد که کارگزار حکومت اسلامی شرایط را به نحوی فراهم سازد تا مردم بدون لکنت و تردید با اون سخن بگویند.
در صحنه مجادله استاندار، هر چند صدای مرد خوزی بلند است اما بسیاری می گویند بیرون راندن او نشانه ای از قرار گرفتن مسوول ارشد استانی بر برجی از عاج فیل است. حتی اگر این انگاره را نیز رد کنیم چیزی که غیرقابل دفاع است و نقد کردن آن ضروری است صبور نبودن استاندار در برابر شهروندی است که به خاطر هم استانی های خود زبان به اعتراض گشوده است.
در این باره امام علی از مالک اشتر می خواهد که «خشم و شدت و غضب و سرکشی و قدرت و تیزی زبان» را در اختیار گیرد. همچنین پیشوای شیعیان جهان از کارگزار خود می خواهد «آن که پیش تو نسبت به خداوند و پیامبر و پیشوایت خیرخواه تر و پاک دامن تر و بردبارتر است او را به فرماندهی ارتشت انتخاب کن؛ کسانی که دیر به خشم می آیند و پوزش پذیرترند و به ناتوانان مهربان و در برابر زورمندان گردن فرازند.»
آنچه گفته شد درسی دیگر از سیل را بازگو می کند که مسوول و کارگزار حکومت اسلامی ناگزیر از بردباری در برابر اعتراض شهروندان و گردن نهادن به خواست آنان و شنیدن سخنانشان است و نیز اینکه ادبیاتی شایسته مردم را برگزیند هر چند مدیری باشد که طی مدتی مدید و برای رفع مشکلاتشان هدفی جز خدمت رسانی را دنبال نکرده باشد.