جنگل تراشی یا امیدتراشی؟

گروه سیاسی: علی علیزاده تحلیلگر مسائل سیاسی در کانال تلگرامی خود نوشت: هنوز ساکنان مظلوم پلاسکو داشتند در آتش میسوختند که عده‌ای با یقین شهرداری را «مقصر» قطعی معرفی و تقاضای استعفای قالیباف را مطرح کردند. مسلم بود هیچ کس در چنین مدت کوتاهی نمیتوانسته تحلیل کارشناسی کند و علت حادثه را کشف. مسلم بود انگیزه‌ این لشگرکشی، سیاسی است. و تحقیق کارشناسی سه ماه طول کشید و مقصر شهرداری نبود.

به گزارش بولتن نیوز،  اینبار هم هنوز چندساعتی از سیل گلستان نگذشته بود که گفتند آیت‌الله نورمفیدی نماینده ولی فقیه (از وابستگان سیاسی اصلاح طلبان و از اقوام اقای حسن خمینی) به علت ارتباط پسرش با جنگل‌تراشی و تجارت چوب درختان، مقصر اصلی سیل است. سرعت قضاوت و محکوم کردن شان از سرعت خود سیل بیشتر بود. این نحوه قضاوت و بسیج افکار عمومی، طبیعی و سالم نیست و اینبار هم میشود حدس زد اغراض سیاسی در کار است.

مساله دفاع از نورمفیدی اصلاح طلب یا قالیباف اصولگرا نیست. هرکدام در جای خود قابل نقد و اعتراضند. با جنگل‌تراشی و غارتطبیعت هم مماشات نخواهیم کرد. رانت‌خواری روحانیت و آقازاده‌هایشان هم جرم است و در جای خود جلویش خواهیم ایستاد. اما تحلیل جنجالی و «علت‌یابی» غیرمسئولانه درباره مصایب ملی و جریحه‌دار کردن احساس جامعه وقتی دارد با مصیبت همدلی میکند، چیزی جز آمدنیوزی کردن سیاست و‌ غارتامید نیست.

و غارت امید از غارت منابع طبیعی به مراتب بدتر است. چرا که اگر امید را حفظ کنیم دوباره جنگلها را خواهیم کاشت. اما وقتی اینگونه بالا تا پایین نظام را به فساد متهم میکنیم، ایمان و‌امید جامعه به اصلاح را از بین میبریم و این قابل برگشت نیست.

«امیدکشون» و امیدتراشی از جنگل تراشی بدتر است. انگار عده‌ای جنبش سیاه نشان دادن همه چیز و همه کس راه انداخته‌اند. ایا اینها نمیدانند که بدون امید، اصلا «ما» یی باقی نمی‌ماند که بخواهد چیزی بکارد یا نکارد؟

همه میدانیم که آمریکا و سعودی و اسراییل و بریتانیا و حتی اروپا پشت در ایستاده اند تا به امید این مردم شلیک کنند و پرنده‌های امید را دانه به دانه با تک-تیراندازان حرفه‌ای خود بزنند. باورکردنی نیست که عده ای در داخل چه با نیت جناحی چه با نیت خیر، چه با گرایش آزادیخواه چه با گرایش عدالتجو، چه با عقبه اصلاح طلبی چه با عقبه اصولگرایی و انقلابی، در فعالیتهایشان که چه بسا هرکدام به تنهایی مشروع و به حق است، آنقدر پیش بروند که کلیت امید مردم را هدف بگیرند. که نتیجه فعالیت‌شان نادانسته به همین تفنگهای امیدکش دشمنان خارجی فشنگ برساند.