چشم آدم که به روی دنیا بسته شود،زبانش به راحتی باز می شود

گروه فرهنگی: محمدرضا کائینی روزنامه نگار و تاریخ پژوه از روایت دیدار با مرحوم آیت الله محمد مؤمن می گوید و می نویسد: باید خانه محقر وکاه گلی اش را در یکی محلات زیرمتوسط شهر قم می دیدی تا دریابی که چرا در طول بیش از سه دهه حضور در شورای نگهبان ونیز مساند موثر دیگر،زبانی باز دارد و باج نمی دهد وحتی دریکی از دیدارها با صاحب این قلم،به صراحت بگوید من در سی سال حضور در شورای نگهبان،حتی یک رای مصلحتی نداده ام چشم آدم که به روی دنیا بسته شود،زبانش به راحتی باز می شود و تطمیع وتهدیدهای جریانات سیاسی را در یکی از مهمترین مراکز تصمیم گیری نظام،به هیچ می گیرد.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از کانال تلگرامی تریبون مستضعفین، بیست سال قبل که برای اولین گفت وگو مرا به خانه اش در قم دعوت کرد تصویر فوق مربوط به همان مصاحبه است به محض ورود به حیاط خانه اش،در اعجاب فرورفتم برای رسیدن به اتاق پذیرایی اش،باید از پله کانی آهنی از بَرِ ساختمان، خود را به جایی شبیه به بام خانه می رساندی یادم هست عکاس ِ همراهم که فردی عرفی وکم اطلاع بود در عوالم سطحی خود در آمد که طرف ریاکاری می کند و احتمالا خانه اصلی اش جای دیگری است ومگر می شود آیت الله مومن با آوازه ای که دارد،در چنین جایی مسکن گزیده باشد؟

از همان اوایل آشنایی با صراحتی در عین تواضع پرسید فایده اینگونه مصاحبه ها چیست؟وقتی برای او از شلتاق های جاری در عرصه تاریخ نگاری انقلاب گفتم،بلافاصله رئیس دفتر خویش را خواست وگفت ایشان هروقت برای گفت وگوهای تاریخی خود وقت خواستند،اولین فرصت ممکن را به این امر اختصاص دهید.

نگارنده در خلال گفت وشنودهای تاریخی خود با آن زنده یاد،نکات متنوعی را از ایشان سوال کرده که اینک فرصت را برای بیان یکی از مهمترینِ آنها مغتنم وآن را ادای دینی به تاریخ می شمارد اگر به خاطر داشته باشید آقای منتظری در خاطراتی که در اواخر دهه هفتاد نشر داد،مدعی شده بود که آقای مومن با مطرح شدن مرجعیت آقای خامنه ای مخالف بود وبه همین دلیل هم نامه اعتراضی مرا در این باره،به ایشان رساند نگارنده در حاشیه یکی از دیدارها با آیت الله مومن،در باره صحت این ادعا،از ایشان سوال کرد وی که همواره سعی داشت احترام آقای منتظری را حفظ کند،پاسخ گفت البته آقای منتظری دروغ که نمی گوید،چون در دروغ عنصر تعمد در قلب وقایع وجود دارد،اما متاسفانه ایشان در فهم مطالب ونتیجه گیری از آن، گاه عجله ودر نتیجه گیری از گفت وگوها اشتباه می کند من نامه ایشان را به رهبری رساندم،اما این دلیل نمی شود که محتوای آن را هم قبول داشته باشم اکنون وپس از دریافت خبر رحلت آیت الله مومن،باز دغدغه ای قدیمی به سراغ صاحب این قلم آمده است که آیا جای اینگونه شخصیت ها خالی خواهد ماند؟