کی روش! آینۀ مدیریت حقیر، خارجی دوست و سودجوی ایران

گروه اجتماعی ـ کامبیز نوروزی*: فوتبال را دوست دارم و می‌بینم؛ اما نه کارشناس و نه مفسر فوتبالم. حال حرف‌های کارلوس کی روش، بعد از مسابقه با عراق که به گفته اغلب کارشناسان ایران بازی بدی کرد، فراتر از فوتبال بود.

به گزارش بولتن نیوز، کی روش وزیر، باشگاه‌ها و مردم ایران را به باد یاوه‌های خود گرفت. به شکلی تحقیرآمیز همه را قربانی آن کرد تا ضعف‌های تیمش را بپوشاند. تیمی که 8 سال در اختیار اوست.

کی روش در طول 8 سال، بی‌آنکه مقامی برای فوتبال ایران بیاورد هرچه خواست گفت و همۀ فدراسیون فوتبال هم خدمتگزاران دست‌به‌سینۀ او بودند. مدیران فدراسیون فوتبال در این 8 سال، چه در زمان کفاشیان و چه در زمان مهدی تاج، در کمال بی‌مسئولیتی و حقارت، دست خدمت به کی روش بر سینه نهاده‌اند و هرچه او گفت اطاعت امر کردند. الآن هم سکوت کرده‌اند هیچ نمی‌گویند. آن‌ها که مدام شعار غیرت ورزشکار ایرانی می‌دهند، غیرت خودشان را روی تشک صندلی ریاستشان گذاشته‌اند و سال‌ها روی آن نشسته‌اند.

اما اشتباه نباید کرد. این فقط وضعیت فوتبال و فدراسیون و تاج و کفاشیان نیست. عرصۀ مدیریت کشور به همین اندازه حقارت طلب و در برابر "خارجی‌ها " خودباخته است و بسیار بیش از هر چیز فقط به منافع خود می‌اندیشد و حفظ موقعیت خودش، تنها رسالتی است که بر دوش احساس می‌کند.

تفاوت فوتبال با عرصه‌هایی مثل صنعت و کشاورزی و امور اقتصادی و چیزهای دیگر در این است که فوتبال در ویترین است و خیلی از چیزهای آن صاف جلوی چشم مردم اتفاق می‌افتد. آنچه از خودباختگی در برابر "خارجی‌ها "، سودجویی‌های نامشروع، حقارت‌ها، گردن‌کلفتی در برابر داخلی‌ها و سرافکندگی در برابر خارجی‌ها در مدیریت فوتبال ایران می‌بینیم، مستورۀ همان است که پشت پرده در سیاست و مدیریت کشور می‌گذرد.

کی روش که در گریز از ضعف‌هایش به مردم و وزیر و باشگاه‌ها می‌تازد و هرچه می‌خواهد نثار می‌کند و همه را خرج خود می‌کند، علاوه بر فدراسیون، مدیریت‌های دیگر کشور را هم خوب می‌شناسد و می‌داند که چقدر بی‌مایه‌اند. میدان خالی است و او که به جستجویی پولی که در جای دیگری احتمالاً پیدا نمی‌کرد، همه را دست‌به‌سینۀ خودش می‌بیند. اتفاقاً درست هم می‌بیند. او این مدیریت را خوب شناخته است.

* حقوقدان