چرا کردها از گذشته عبرت نمی‌گیرند؟

دولت آمریکا به دلیل ویژگی‌های ذاتی آن دولتی پیمان شکن و غیر قابل اعتماد است. امری که برای اثبات آن نیازی به مراجعه تاریخ نیست؛ زیرا واقعیت امروز بین‌الملل بهترین شاهد آن است. خالی کردن پشت کردها در وسط معرکه جدیدترین نمونه این پیمان‌شکنی است. با این حال ظاهراً کردها نمی‌توانند و یا نمی‌خواهند از درس‌های تاریخ عبرت بگیرند. روز گذشته کمیسیون امنیت و دفاع پارلمان عراق، از ساخت یک پایگاه نظامی جدید برای نیروهای آمریکایی در «اربیل» مرکز کردستان عراق به منظور هدف قرار دادن کشورهای همسایه، خبر داد. این کمیسیون بار دیگر تأکید کرد که شماری از نظامیان آمریکایی با عقب‌نشینی از سوریه، به صورت محرمانه و بدون اطلاع دولت فدرال یا موافقت آن، وارد خاک عراق شده‌اند. این در حالی است که نخست وزیر عراق مدعی است، هیچ پایگاه نظامی منحصر به ارتش آمریکا در کشورش وجود ندارد. جدای از جدال سیاسی موجود در بغداد پیرامون این موضوع آنچه حیرت‌انگیز است تمایل جدی کردها به واشنگتن با وجود خیانت‌های مکرر واشنگتن به ایشان است. تقریباً همه تحلیلگران اتفاق نظر دارند که بازنده اصلی خروج آمریکا از سوریه کردهای سوری هستند که همه تخم مرغ‌های شان را در سبد واشنگتن گذاشتند و به جای مذاکره، همکاری و ائتلاف با دولت سوریه، خواسته‌های آمریکا را پیش بردند. پیشتر رهبران مقاومت از جمله سیدحسن نصرالله به کردهای سوریه توصیه کرده بود ائتلاف با آمریکا یک اشتباه راهبردی برای آن‌ها خواهد بود، اما ظاهراً رؤیای ایجاد یک سرزمین مستقل چشم و گوش کردها را بسته بود.

البته این اولین باری نیست که کردها طعم تلخ خیانت کابوی‌های آمریکایی را می‌چشند. در دهه 90 میلادی و در جریان قیام مردم عراق علیه صدام حسین نیز آمریکایی‌ها که قول کمک به کردها را داده بودند، در وسط معرکه آن‌ها را تنها گذاشته و به دیکتاتور بغداد برای کشتار زنان و کودکان کرد چراغ سبز نشان دادند. یکی از بزرگ‌ترین نسل کشی‌های دنیا بر علیه کردهای عراق و زیر نظارت دولت بوش پدر صورت گرفت، ولی باز هم این امر برای سیاستمداران کرد درس عبرت نشد. این روزها و بعد از خروج سریع نیروهای نظامی آمریکایی از سوریه، سیاستمداران در اربیل باز بر دیواری سست تکیه کرده و سراب داشتن یک کردستان مستقل به کمک آمریکایی‌ها آن‌ها را کر و کور ساخته است. اما کردها باید این جملات استفان والتز در نشریه فارین پالسی را که در پاسخ به خروج آمریکا از سوریه نوشته است آویزه گوش خود کنند: «به دنیای بی‌رحم روابط بین‌الملل خوش آمدید: اینجا بازیگران وقتی با هم کار می‌کنند که پای منافعشان در میان باشد و با از بین رفتن این منافع، همکاری نیز پایان می‌یابد.» به زبان دیگر آمریکا استفاده‌اش را از شما کرده است و حالا دیگر به شما احتیاج نداریم. این قاعده بازی است.

علیرضا رضاخواه