ماجرای جلسه با خاوری و اقدامات خیریه جناب مدیرعامل بانک!
گروه اجتماعی – حامد طالبی*: در خبرها آمده بود که مدیرعامل یکی از بانک‌ها در موکب این بانک در شلمچه به زائران اربعین خدمت‌رسانی کرده است. اقدام مدیرعامل این بانک اگرچه به‌صورت انتزاعی قابل‌تقدیر است، اما بهتر نیست هرکس در چهارچوبی که مشغول کار است، اقدام خیر و خداپسندانه خود را به منصه ظهور برساند؟
به گزارش بولتن نیوز، مدیرعامل یک بانک اگر به دنبال رضای خدا و خلق خداست، بهتر است نه در جلوی دوربین رسانه‌ها، بلکه در محضر خدا و مردم، حداکثر تلاش خود را در چنین اموری به کار گیرد:
جلوگیری از مفاسد بانکی و رانت ذی‌نفوذها
نظارت بر حُسن رفتار کارکنان با مردم
ارائه آسان وام به محرومان و مستضعفان
ممانعت از تبعیض در وصول اقساط وام‌ها بین فقرا و سرمایه‌داران
اصلاح کارمزدهای ربوی
و ...
یاد خاطره‌ای افتادم. همان سال که خاوری مدیرعامل بانک ملی بود، در سایت مشرق مشغول به کار بودم. خبری منتشر کرده بودیم مبنی بر دو تابعیتی بودن خاوری و سکونت خانواده او در خارج از کشور. خاوری چندین بار با سایت تماس گرفته بود که می‌خواهم جلسه‌ای با شما داشته باشم.
علی‌رغم اینکه به چنین جلسه‌ای اعتقادی نداشتیم و از خبر خود مطمئن بودیم، اما بالاخره در مقابل اصرار زیاد او، تصمیم بر این شد که من به دفتر مدیرعامل بانک ملی بروم تا ببینم حرف حسابش چیست.
در جلسه با خاوری- که اتفاقاً چند ماه قبل از افشای مفاسد و فرار او از کشور بود- ابتدا با چفیه‌ای بر روی صندلی مدیریتش مواجه شدم. محاسن بلندی داشت و خود او و مدیر روابط عمومی‌اش با سلام‌علیکم غلیظ و کلمات خاص ارزشی پذیرای من شده بودند!
اما او پاسخ روشنی در مقابل خبر دو تابعیتی بودن خود و سکونت خانواده‌اش در خارج از کشور نداشت؛ بلکه اکثر وقت جلسه را به تشریح اقدامات خیریه خود و سفره‌های نذری و اطعام فقرا و ... اختصاص داد!
بعد از جلسه، مدام در فکر این بودم که چطور سبک زندگی او و خانواده‌اش، با اقدامات خیری که او از آن سخن می‌گفت، قابل‌جمع است. سؤالم بی‌جواب بود تا اینکه مفاسد اقتصادی جناب مدیرعامل افشا شد و خاوری پس‌ازآنکه چهره واقعی‌اش از پس پرده برون افتاد، از ایران گریخت...
*روزنامه‌نگار و فعال سیاسی اصولگرا
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
ساده لوحی مولودش خیانت وتبهکاری است. 
خیلی جالب است که همه خاوری را میشناختند جز آنهایی که باید. 
