جوانگرایی در مدیریت به چه معناست؟

گروه سیاسی: سید مهدی ناظمی در یادداشت پیش رو معتقد است جوان بودن مدیر یعنی بطور خلاصه توانایی در جذب یا خلق یک ایده روشن و راهگشا و عینی کردن آن با پذیرش ضمنی فضای کلی کشور.
به گزارش بولتن نیوز، متن این یادداشت که پیش از این در روزنامه صبح نو به انتشار رسیده، به شرح زیر است:

جوان کردن سن مدیران، نباید به عنوان یک کلید جادویی در حل مشکلات کشور لحاظ گردد. در واقع توجه به سیاست جوانگرایی در مدیریت به معنای آن نیست که انبوهی از مشکلات مربوط به کمبودهای نظری، خط مشی گزاری های سست یا بی اثر، بدنه ضعیف کارشناسی، مفاسد مختلف و از جمله تبانیها و باندبازی های سیاسی و... انکار شود، بلکه همه این مشکلات همچنان پابرجاست و بدون چاره اندیشی درباره این مشکلات ریز و درشت، نمی توان امید به آینده خوبی برای کشور داشت.

وقتی از مدیریت کهنسال انتقاد می کنیم، روی اصلی انتقاد نه با سن فیزیکی افراد است که با ناتوانی آنها در شناخت وضع امروز جهان، فهم اقتضائات مدیریت کشور، تشخیص طرحهای ابتکاری و راهگشا و بالاخره توانایی در محقق کردن این طرحهاست. در مدیران جوان، انتظار این است که این شروط چهارگانه، برآورده شود. جوان بودن مدیر یعنی بطور خلاصه توانایی در جذب یا خلق یک ایده روشن و راهگشا و عینی کردن آن با پذیرش ضمنی فضای کلی کشور.

بین مدیران 60 ساله کنونی و داوطلبان 30 ساله در انتظار مدیریت، فاصله ای از مدیران میانسال وجود دارد که با سالها کار کارشناسی در حوزه تخصصی خود می توانند راهگشایی داشته باشند و از خام اندیشی های احتمالی جوانترها نیز در امان باشند. همانطور که ابقا و مبادله مدیران کهنسال منطقی نیست، اشغال ناگهانی سمت های مهم مدیریتی توسط جوانان بدون سابقه مشخص نیز معقول و درست نیست.

مدیر جوان باید در اولین اقدامات خود، راهی پیدا کند که کارشناسان خلاق و نظریه پردازان مرتبط بتوانند دیدگاههای خود را به تفصیل بیان کنند. این فضیلت، هر مدیری را کافیست که بتواند از دل سخنان مختلف، مشاوران قوی تر را شناسایی کند و با تشکیل اتاق فکر، ایده پردازی های بهتر را تشخیص دهد. هر تصوری بیش از این از مدیر جوان، همان توهمی است که مدیران سنتی هم به آن مبتلا بودند و به همان خاطر کارآمدی خود را از دست دادند و حتی گاهی بازیچه دست اطرفیان گشتند.

در ساحات انتزاعی تر و فکری تر، باید محافظه کار تر بود. از آنجا که در بین همه نهادهای جامعه امروز، دانشگاه، نظری ترین نهاد محسوب می شود، باید جوانگرایی در محور این نهاد، یعنی فعالیت علمی نیز، به محتاطانه ترین شکل ممکن باشد. اساتید صاحب نظر و وزین نباید مجبور به بازنشستگی شوند و تا جایی که ممکن است جامعه باید از ایشان بهره مند گردد.

انتهای پیام/#