هندبال و نتایجی که عادی شده است

گروه ورزشی: تیم ملی هندبال کشورمان پس از کسب عنوان پنجم در مسابقات قهرمانی آسیا و از دست دادن سهمیه جام‌جهانی، این‌بار عزم خود را جزم کرد تا در بازی‌های آسیایی بار دیگر خود را به اثبات برساند و نشان دهد که این رشته باز هم برای ایران مدال‌آور خواهد بود اما باز هم شرایط به گونه‌ای پیش رفت که برای طرفداران و اهالی هندبال رضایت بخش نبود و هندبال ایران دست خالی و با عنوان پنجمی به ایران بازگشت.

*فراز و نشیب‌های هندبال در ادوار گذشته بازی‌های آسیایی

به گزارش بولتن نیوز به نقل از تسنیم، هندبال از بازی‌های آسیایی 1982 در دهلی نو، هند به فهرست رقابت‌ها افزوده شد و کره جنوبی با کسب 15 مدال (12طلا، یک نقره و دو برنز) بیشترین مدال‌های این رشته را از آن خورده کرده است. چین با 7 مدال(2طلا،2نقره و 3 برنز) و کویت با 3 مدال (یک طلا و 2 نقره) در رده‌های دوم و سوم قرار دارند.

تیم ملی هندبال کشورمان نیز یک مدال نقره در بازی‌های آسیایی 2010 گوانگجو و یک مدال برنز در بازی‌های 2006 دوحه را در کارنامه دارد و پس از قطر، ژاپن و قزاقستان، هفتمین تیم پر افتخار در این بازی‌ها است. تیم ملی هندبال کشورمان در 6 دوره از بازی‌های آسیایی حضور داشته که علاوه بر یک مدال نقره و برنز، دو عنوان چهارمی (1998 و 2014 ) و دو عنوان پنجمی (1986 و 2018) را به دست آورده است.

*آغاز اردوی آمادگی هندبالیست‌ها با حضور زوران و در غیاب لژیونرها

مسئولان فدراسیون هندبال پس از ناکامی در مسابقات آسیا و قطع همکاری با بروت ماچک، زولان کاستاراتوویچ را برای هدایت تیم ملی انتخاب کردند و نخستین مرحله اردوی آمادگی تیم ملی جهت حضور در بازی‌های آسیایی از اردیبهشت آغاز شد. شاید همین تاخیر در آغاز اردو ها را بتوان تا حدودی در عملکرد این تیم موثر دانست. مطمئنا در شرایطی که بیش از دو ماه از پایان لیگ گذشته، تاخیر در آغاز اردو ها به ضرر تیم بود و بازیکنان در این مدت از روزهای اوج خود فاصله گرفته بودند.

در مراحل نخست اردو تمرینات با حضور بازیکنان داخلی و بدون لژیونرها برگزار شد. در همان ابتدا نیز مشکل اصلی احتمال غیبت لژیونرها بود و فدراسیون نیز مذاکرات خود را با باشگاه‌های این ملی پوشان در اروپا آغاز کرد اما تا آخرین روزها حضور این بازیکنان قطعی نبود و در نهایت علیرضا موسوی، محسن باباصفری، شاهو نصرتی و افشین صادقی از بین 10 لژیونر ایرانی در هندبال اروپا مجوز همراهی تیم ملی ایران در جاکارتا را کسب کردند و به این ترتیب با اعلام کادر فنی مجتبی حیدرپور، افشین صادقی، علیرضا موسوی، مهرداد صمصامی، احسان ابوئی، کاظم جمعه پور، جلال کیانی، شاهو نصرتی، میلاد مسائلی، فرزاد رستمی، سلامان بربط، مهدی موسوی، مهدی بیجاری، علی رحیمی، امین کاظمی و محسن بابا صفری 16 بازیکنی بودند که در رقابت‌های آسیایی 2018 اندونزی حضور داشتند.

*اعزام به جاکارتا با حداقل بازی تدارکاتی

تیم ملی هندبال کشورمان در حالی 15 مرداد ماه تهران را ترک کرد که برای حضور در بازی‌های آسیایی حداقل بازی‌های تدارکاتی را داشت. ملی پوشان کشورمان به جز چند دیدار دوستانه با تیم جوانان و دو دیدار دوستانه با قطر، فرصت دیگری برای حضور در میدان مسابقه و محک‌خوردن نداشتند. تعطیلی تیم‌های ملی اروپایی و پایان لیگ های اروپا باعث شد تا تیم ایران نتواند پاسخ مثبتی از سوی این کشورها برای برگزاری دیدار دوستانه دریافت کندو به این ترتیب با حداقل دیدار دوستانه پای در میدان بزرگ جاکارتا بگذارد.

*آیا مقصران ناکامی در جاکارتا برادران استکی‌ هستند؟

تیم ملی هندبال کشورمان در مرحله گروهی بازی های آسیایی برابر مالزی به پیروزی رسید و با شکست برابر قطر چند ملیتی راهی مرحله دوم شد. شاگردان زوران کاستاراتوویچ در دور دوم با بحرین، هنگ کنک و کره جنوبی همگروه شدند و با شکست برابر بحرین و کره جنوبی و پیروزی برابر هنگ کنگ از صعود به نیمه نهایی باز ماندند و حریف عربستان برای کسب جایگاه پنجم این بازی ها شدند. ملی پوشان در یک بازی حساس و پر تنش برابر عربستان به برتری رسیدند و با عنوان پنجمی در بازی های آسیایی به کار خود پایان دادند.

علیرضا رحیمی بعد از ناکامی هندبال ایران در بازی های آسیا گفت: بازی‌های آسیایی در تقویم جهانی نیست و به این دلیل خیلی بازیکنان ما نتوانستند بیایند.البته از پوریا نوروزی‌نژاد تشکر می‌کنم که از همان ابتدا دلایل باشگاهش را مطرح کرد و اعلام نمود که نمی آید. یوسف نژاد هم به همان شکل اما برادران استکی را نمی‌بخشم. نه باشگاه‌شان جواب ما را داد و نه خود این دو بازیکن به تلفن‌های من و حتی محمدرضا رجبی ،دبیر فدراسیون که زمانی کاپیتان آنها بود پاسخ ندادند. پیغام‌های آنها را در رسانه‌ها می خواندیم که نمی‌آیند. احترام به تیم ملی واجب است. مثل سایر بازیکنان از همان ابتدا به من توضیح می دادند. برای برادران استکی در سپاهان کم نگذاشته بودم؛ اما با من و هندبال بد کردند.

این صحبت‌ها در حالی بعد ناکامی هندبال ایران از سوی رحیمی مطرح شد که وی اردیبهشت ماه در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم گفته بود: ما بیش از 10 بازیکنان لژیونر داریم و مطمئن نیستیم که باشگاه‌ها، آنها را در اختیار تیم ملی قرار می‌دهند ضمن اینکه بازی‌های آسیایی در تقویم هیچ یک از فدراسیون‌های جهانی قرار ندارد و باشگاه‌ها می‌توانند که بازیکنان ما را در اختیار تیم ملی قرار ندهند اما بچه‌ها قول دادند که به هر شکلی که امکان دارد باشگاه‌هایشان را متقاعد کنند و در اردوی تیم ملی و بازی‌های آسیایی شرکت کنند. مشکل اینجاست که 5 روز بعد از پایان بازی‌های آسیایی، مسابقات اروپا آغاز می‌شود و اگر من هم جای مربی بودم، 5 روز قبل از مسابقات بازیکنم را در اختیار تیم ملی قرار نمی‌دادم. باشگاه‌های اروپایی از دو ماه قبل تمرینات خود را آغاز می‌کنند و بازیکنان‌شان را در اردو نگه می‌دارند.

نکته جالب اینجاست که رحیمی در همین گفت‌وگو یادآور شد: به سرمربی تیم ملی تاکید کردم تیم را با وجود همین بازیکنان حاضر که بهترین‌های لیگ هستند برای بازی‌های آسیایی آماده کند. من معتقدم که تیم باید با بازیکنان موجود بسته شود و حالا هر کدام از لژیونرها که توانستند در اردو باشند به تیم اضافه شوند. البته می‌دانم اگر لژیونرها نتوانند خود را به تیم ملی در بازی‌های آسیایی برسانند، خیلی ناراحت می‌شوند و تلاش خود را انجام می‌دهند که در کنار تیم ملی باشند و بتوانیم بهترین نتیجه را بگیریم.

رحیمی از همان ابتدا امید زیادی به حضور لژیونرها نداشت و به سرمربی تاکید کرده بود که اصل تیم و برنامه‌ها را بر اساس همین داشته‌ها و بازیکنان داخلی قرار دهد اما بعد از ناکامی اعلام کرد که برادران استکی را نخواهد بخشید.

داشته‌های هندبال ما همین است که می‌بینیم

شاید بهتر باشد که قبول کنیم در حال حاضر و با وجود افت هندبال طی سال‌های اخیر داشته‌های هندبال ما همین است که می‌بینیم. باید باور کنیم که هندبال ما در این روزها دیگر جزو قدرت‌های اصلی آسیا نیست و از جمع 4 تیم اول قاره کهن خارج شده است و تکرار این موضوع که ما در آسیا حرف‌های زیادی برای گفتن داریم و جزو تیم‌های برتر قاره کهن هستیم، تنها توقعات را بالا می‌برد. درست است که بهترین بازیکنان هندبال سال‌های اخیر را در اختیار داریم که هر کدام یک گوشه دنیا بازی می‌کنند اما اینها برای موفقیت تیمی کافی نیست. بازیکنان ما هر کدام یک وزنه هستند اما این وزنه‌ها با پراکندگی در دنیا و عدم هماهنگی با یکدیگر نمی‌توانند یک تیم ملی منسجم و یکدست را بسازند. باید بپذیریم افت هندبال با یک روز و چند ماه و چند سال جبران نمی‌شود و اگر می‌خواهیم به روزهای اوج بازگردیم رحیمی دوباره باید این هندبال را بسازد و با تکیه بر استعداد‌یابی و توجه به تیم‌های پایه مانند آنچه در سال‌های گذشته در هندبال انجام داد، این رشته را از نو و از پایه بسازد البته اگر موضوع قانون بازنشستگی به او اجازه آبادانی و ماندن در هندبال را بدهد.