چرا نباید سخنان ترامپ را بعد از نشست سنگاپور باور کرد؟!

گروه بین الملل: مصطفی مطهری* در یادداشت پیش رو که پیرامون دیدار ترامپ و کیم جونگ اون نگاشته شده، نویسنده معتقد است: نشست مذاکراتی دو طرف آمریکایی – کره ای، نشستی با مزه پیروزی تبلیغاتی برای آنها به شمار آمد که با امضای سند مشترک میان آنها به پایان رسید.

به گزارش بولتن نیوز، متن این یادداشت که به صورت اختصاصی در اختیار خبرنگار ما قرار گرفته به شرح زیر می باشد: اگرچه در میزان سودی که هر کدام از دو طرف از این نشست در آینده خواهند برد جای بحث و تحلیل ویژه وجود دارد که در مجال این یادداشت نیست و دغدغه اصلی نوشتار پیش رو محسوب نمی گردد اما باید توجه داشت که بعد تبلیغاتی این نشست به تثبیت، مقبولیت و ادامه اقبال عمومی از رهبران دو کشور جوامع داخلی این متبوعشان کمک فراوانی خواهد کرد. با حال این نکته مهم در این باره که دلیل اصلی به نگارش در آمدن این یادداشت است پرداختن به سخنان دونالد ترامپ در کنفرانس خبری بعد از پایان نشست وی با کیم جونگ اون رهبر کره شمالی است.
با گذشت ساعاتی بعد از امضای سند مشترک میان دو رهبر آمریکا و کره شمالی، دونالد ترامپ رئیس جمهوری ایالات متحده آمریکا برای تشریح فضای مذاکره، پاسخ گوی به سوالات رسانه ها و امضای آنچه که میان وی با کیم جونگ اون گذشت در یک کنفرانس خبری چند ساعته حضور پیدا کرد. ترامپ در ابتدای صحبت های خود با این عنوان که نشست وی با رهبر کره شمالی یک نشستی تاریخی بوده است با ارجاع حاضرین در این کنفرانس به گذشته و تاریخ تنش آلود میان دو طرف آمریکایی و کره ای، مذاکرات خود با کیم را آغاز فصل جدیدی از روابط میان آنها اعلام کرد. وی در ادامه سخنانش مدعی شد که کره شمالی در آینده نزدیک به سمت خلع سلاح هسته ای خواهد رفت، گفت تا آغاز فعالیت های نابود سازی سلاح هسته ای کره شمالی که رهبر این کشور متعهد به انجام آن شده است تحریم های ایالات متحده آمریکا بر علیه این کشور باقی خواهند ماند. ترامپ در ادامه گفت که با آغاز فرآیند راستی آزمایی پیونگ یانگ، آمریکا نیز مانورهای نظامی‌ اش را در شبه جزیره کره در راستای توافقات و تعهدات آنها به پیونگ یانگ متوقف خواهد کرد.
اما نکته مهم و اساسی درباره آنچه که ترامپ از آنها سخن گفت سندی است که به امضای آنها رسید. سندی که در آن هیچی اشاره ای به مطالبات واشنگتن مبنی بر «خلع سلاح کامل و بی بازگشت» کره شمالی نشده است که پیش از این بطور مداوم و مکرر از سوی مقامات ایالات متحده آمریکا بیان می شد و مورد اشاره قرار می گرفت؛ در واقع علیرغم همه آنچه که ترامپ با امضای این سند از آن با نام موفقیت، پیروزی، آینده ای روشن و ... سخن گفت، بیشتر نمایشی تبلیغاتی برای پر محتوا نشان دادن این نشست بود چرا که عدول از مواضع تند ماه های گذشته کاخ سفید که بر محور خلع سلاح کامل و بدون برگشت پیونگ یانگ می چرخید ناقص بودن این سند را آشکار می سازد؛ نقیصه که شاید عامداً بر حسب عدم اعتماد طرفین مذاکره کننده به یکدیگر اعمال شده باشد؛ بطوریکه در صورت عدم پایبندی هرکدام از آنها به مواضع اتخاذی و مذاکراتی در آینده، دست آنها را برای بازگشت مواضع تنشی و خصمانه بر علیه یکدیگر باز خواهد گذاشت. از سوی دیگر نیز این نقص فنی در قید مطالبات مشهود ایالات متحده آمریکا از کره شمالی در امضای سند مذکور، شاید حکایت از این دارد که ایالات متحده آمریکا و شخص ترامپ درصدد جلب اعتماد کیم جونگ اون باشد که در شرایط فعلی در پی پیله افکنی از خود و فضای بسته ای است که بر کره شمالی حادث شده است.

از بعد دیگر نیز گمانه زنی درباره وجود نقیصه ذکر شده در سند مذکور می تواند این چنین باشد که دو طرف علیرغم مذاکره با یکدیگر آنهم در سطح روسای دو کشور، هم چنان با یکدیگر در مواردی اختلاف نظر دارند و اتفاق و اشتراک دیدگاه هنوز حاصل نشده است و نیازمند زمان بیشتری هستند؛ و این بدان معنا است سخنان ترامپ و تمجید وی از رهبر کره شمالی و عالی عنوان کردن نشست مذکور، تنها خوراک رسانه ای و خبری دارد نه ارزش راهبردی و فنی.
با این حال با توجه به آنچه که از نتیجه این مذاکرات رسانه ای شد و در این یادداشت مورد بررسی اجمالی قرار گرفت می توان ادعا کرد که این نشست علیرغم دستاوردهای ناچیزش، با بزرگ نمایی بی وصف ترامپ مواجه شد. چرا که محتوای سند امضا شده مشترک میان دو طرف، سخنان رسانه ای ترامپ را تنها یک ادعا تبلیغاتی از این نشست معرفی می کند.

*دکترای علوم سیاسی