وعده‌های دانش آموزان؛ از احداث راه‌آهن تا بیرون کردن معلمان
گروه اجتماعی: انتخابات چند سالی است که تحت تأثیر شعارهای غیرواقعی قرارگرفته است. نه‌فقط انتخابات شوراهای دانش‌آموزی که حتی انتخابات نمایندگان مجلس، شوراهای اسلامی و در سطح کلان‌تر ریاست جمهوری از مسئله شعارهای کاذب و غیرقابل تحقق رنجی مضاعف را تحمل می‌شود.
به گزارش بولتن نیوز، چند سال پیش، در آستانه انتخابات ریاست جمهوری در سال 1384 بود که جمعی از خبرنگاران فیلمی مستند درباره شعارهای انتخاباتی افرادی که قصد کاندیداتوری در انتخابات ریاست جمهوری داشتند را تهیه کردند. این فیلم جدا از اینکه طنزی گزنده داشت، نشان می‌داد جامعه ایران از چه بحران‌های جدی در رنج است. یکی وعده تأسیس مترو از تهران تا تورنتو را می‌داد و دیگری می‌گفت در صورت رئیس‌جمهور شدن حتماً ویزای ورود به آمریکا را حذف می‌کند.
از سوی دیگرکسانی بودند که وعده جابجایی پایتخت را می‌دادند و برخی دیگر نیز از شعارهایی تا همین حد سخیف را ارائه می‌دادند تا معلوم شود برخی برای خنده راهی وزارت کشور می‌شوند تا حیاتی‌ترین کنش سیاسی ایران را دستمایه شوخی و طنز کنند.
این وعده‌ها در انتخابات مجلس و شوراها نیز به‌وفور به چشم می‌خورد. به‌عنوان‌مثال نمایندگانی هستند که می‌گویند اگر رأی بیاورند، پایتخت را به حوزه انتخابیه خود منتقل می‌کنند، رفع مشکلات بیکاری، سرمایه‌گذاری و ... در استان را وعده می‌دهند این در حالی است که تحقق چنین وعده‌هایی از حوزه اختیارات یک نماینده خارج است درنتیجه می‌توان این وعده‌ها را غیرقابل تحقق دانست.
حالا اما نمونه‌های واقعی انتخابات، خود را در انتخابات شوراهای دانش‌آموزی نشان داده‌اند.
یکی از معلمان در این زمینه گفته است شوراهای دانش‌آموزی در حالی سالهاست برگزار می‌شود که هنوز شرح وظیفه‌ای برای این شورا مشخص نیست و در عمل این دانش آموزان نتوانسته‌اند در اداره مدارس کمکی به معلمان و مدیران کنند. وی معتقد است: در عمل این انتخابات، انتخابات بیهوده‌ای است و درنتیجه نمی‌تواند کارکردی برای تعمیق دموکراسی در کشور داشته باشد. درعین‌حال دانش آموزان بسیار مترصد برنده شدن در انتخابات هستند و تلاش دارند با هر ترفندی که می‌توانند آرای همسالانشان را از آن خود کنند.
حالا اما به نظر می‌رسد آفتی که انتخابات جدی و سرنوشت هشتاد میلیون ایرانی را تهدید می‌کند، گریبان نمادهایی که برای تعمیق دموکراسی در ایران فعال‌شده‌اند را نیز گرفته است.
مروری بر شعارهای دانش آموزان نشان می‌دهد چگونه افراد از پایین‌ترین سنین در دام سیاه‌وسفید شدن شرایط می‌افتند. بر در و دیوار مدرسه پوستر می‌چسبانند، عزیزم به سروش رأی نده»، من انتخاب بهتری هستم یا اینکه من رو یادت نره. داستان اما به همین نکات نرم و لطیف ختم نمی‌شود. شعارهای عجیب‌وغریبی نیز در این میان به گوش می‌رسد. به من رأی بدهید تا در مدرسه راه‌آهن تأسیس کنم. احداث استخر در مدرسه، بیرون کردن تمامی معلمان، آوردن اساتید مجرد و ...
سؤال اما اینجاست، آیا امکان تأسیس استخر در مدرسه‌ای وجود دارد؟ آیا احداث تأسیس ایستگاه راه آهن در مدرسه‌ای امکان‌پذیر است؟
نتیجه رأی آوردن این دست شعارها چیست؟ عادت کردن به اینکه می‌توان به کسی رأی داد و انتظار برآورده کردن شعارها را نداشت.
این مشکل در عمل می‌تواند افراد جامعه را به افرادی منفعل تبدیل نماید.
موضوع اما به همین‌جا ختم نمی‌شود. دانش‌آموزی پوستر تبلیغاتی خود را چسبانده و اعلام کرده است به من رأی بدهید تا یکی از مشکلات را حل کنم. حقوق زنان عربستان»، گرمایش کره زمین، تبعیض نژادی و ...
آنچه در این میان ضروری است آسیب‌شناسی انتخابات از شوراهای مدارس در ایران است. شاید حل مشکلات در این حوزه بتواند در درازمدت بحران مترتب بر انتخابات ریاست جمهوری را برطرف کند، انتخاباتی که در سال‌های اخیر سخت تحت تأثیر وعده‌های مالی غیرقابل تحقق قرارگرفته است.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
از بزرگترهاشون یاد گرفتن چرا این بیسواد اساتید مجرب را اساتید مجرد نوشته؟! 
